Ο Ντέρεκ Τόμπσον έχει τη φήμη του πιο σκληροτράχηλου παίχτη χόκεϊ της Αμερικής, μέχρι τη στιγμή που αναγκάζεται να μετατραπεί σε νεράιδα για μια ολόκληρη βδομάδα. Παρόλο που πρέπει να φοράει κροσσωτά φτερά και να μάθει μαγικά κόλπα από τους ανώτερους στην ιεραρχία των μάγων, ο Ντέρεκ είναι αποφασισμένος να κάνει τη δουλειά με τον τρόπο που ξέρει, αποδεικνύοντας πως έχει αυτό που χρειάζεται.
Σκηνοθεσία:
Michael Lembeck
Κύριοι Ρόλοι:
Dwayne Johnson … Derek Thompson
Ashley Judd … Carly Harris
Julie Andrews … Lily
Stephen Merchant … Tracy
Chase Ellison … Randy Harris
Destiny Whitlock … Tess Harris
Ryan Sheckler … Mick Donnelly
Billy Crystal … Jerry
Brandon T. Jackson … Duke
Seth MacFarlane … Ziggy
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Lowell Ganz, Babaloo Mandel, Joshua Sternin, J.R. Ventimilia, Randi Mayem Singer
Στόρι: Jim Piddock
Παραγωγή: Jason Blum, Mark Ciardi, Gordon Gray
Μουσική: George S. Clinton
Φωτογραφία: David Tattersall
Μοντάζ: David Finfer
Σκηνικά: Marcia Hinds
Κοστούμια: Angus Strathie
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Tooth Fairy
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Νεράιδος
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Νεράιδος 2 (2012)
Παραλειπόμενα
- Η ιδέα του νεράιδου υπήρχε από το 1993, όπου και προορίζονταν για τον Arnold Schwarzenegger. Εκείνος όμως είχε προτιμήσει τον Τελευταίο Μεγάλο Ήρωα, με το σχέδιο να μπαίνει στο συρτάρι.
- Πρώτη εμφάνιση του Billy Crystal σε ζωντανή ταινία από το 2002.
- Τελευταία ως σήμερα (2022) ζωντανή εμφάνιση για την Julie Andrews στον κινηματογράφο. Η φωνή της όμως ακούγεται συχνά.
- Αρνητικότατες κριτικές, αλλά έσοδα 112,5 εκατομμυρίων δολαρίων στα ταμεία. Το μπάτζετ του ήταν στα 48.
- Ακολούθησε ένα σίκουελ για την αγορά του βίντεο, με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον Larry the Cable Guy. Στο ελληνικό DVD κυκλοφόρησε ως Ο Νεράιδος 2.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/3/2010
Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα. Διαβάζεις το στόρι, βλέπεις το ποιος πρωταγωνιστεί, το ποιος σκηνοθετεί και ήδη ξέρεις το τι θα επακολουθήσει. Βασικά, είναι κάτι σαν συνέχεια των ανήλικων-αθλητικών περιπετειών του Dwayne Johnson, έπειτα από το «The Game Plan», με λίγο κατώτερα αποτελέσματα, αφού το «πολύ» είναι απλά ουτοπικό (μια και… πιο κάτω δεν πάει). Ακόμα πιο απλά και κατανοητά, βάζεις το παιδί σου να δει το έργο, αυτό περνάει μια χαρά αν είναι κάτω από 12, κι εσύ κλαις για τα χαμένα σου νιάτα επί της αίθουσας…
Ο Michael Lembeck είναι από τα χειρότερα κεφάλαια του εμπορικού Χόλιγουντ και δεν είναι περίεργο που εδώ δεν θα τον πάρετε είδηση ως «δημιουργό». Υπάρχει ένα αυτοκινούμενο σενάριο στο οποίο ξέρεις κάθε λεπτομέρεια της συνέχειας, κι όλα παίζουν πάνω στις εκφάνσεις των παιδιών και στην ατυχή προσπάθεια του Johnson να βγάλει γέλιο με αρχέγονους τρόπους. Κρίμα για την Julie Andrews που έχει χαραμίσει τα γεράματα της σε τέτοια θεάματα, αλλά και για την Ashley Judd που φαινόταν κάποτε πως θα είχε μια πιο αξιόλογη καριέρα. Μη δείξετε την παρούσα κριτική στα παιδιά σας. Είπαμε, αυτά μάλλον θα την καταβρούν. Δεν βάζω, όμως, και το χέρι στη φωτιά…
Βαθμολογία: