Ο Άντι Ντουφρένς είναι ένας νεαρός και πετυχημένος δικηγόρος. Ο φόνος της συζύγου του και του εραστή της θα τον οδηγήσει με ισόβια κάθειρξη στα κάτεργα της φυλακής Σόουσανκ. Τα πάντα είναι δύσκολα στη νέα του κατοικία. Αυτό που θα του αλλάξει για πάντα την διάθεση είναι η φιλία που αναπτύσσει με τον έγχρωμο κρατούμενο ‘Ρεντ’ Ρέντινγκ, ο οποίος ό,τι ζητήσεις θα στο φέρει. Και η απόδραση είναι συνέχεια ένα ολοζώντανο, όσο και απίθανο σχέδιο.

Σκηνοθεσία:

Frank Darabont

Κύριοι Ρόλοι:

Tim Robbins … Andy Dufresne

Morgan Freeman … Ellis Boyd ‘Red’ Redding

Bob Gunton … δεσμοφύλακας Samuel Norton

William Sadler … Heywood

Clancy Brown … αστυνόμος Byron Hadley

Gil Bellows … Tommy Williams

James Whitmore … Brooks Hatlen

Mark Rolston … Bogs Diamond

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Frank Darabont

Παραγωγή: Niki Marvin

Μουσική: Thomas Newman

Φωτογραφία: Roger Deakins

Μοντάζ: Richard Francis-Bruce

Σκηνικά: Terence Marsh

Κοστούμια: Elizabeth McBride

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Shawshank Redemption
  • Ελληνικός Τίτλος: Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ

Σεναριακή Πηγή

  • Διήγημα: Rita Hayworth and Shawshank Redemption του Stephen King.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Morgan Freeman), διασκευασμένου σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ και ήχου.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου αντρικού ρόλου (Morgan Freeman) σε δράμα, και σεναρίου.

Παραλειπόμενα

  • Η ταινία έχει ήδη μείνει κλασική από την τρομακτική ανταπόκριση του κοινού. Όχι τόσο στις αίθουσες (δεν ήταν ιδιαίτερη επιτυχία τα 58,4 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 25), όσο σε ψηφοφορίες κι αναζήτηση στο ίντερνετ. Ο παραγωγός Ted Turner έδωσε τα τηλεοπτικά δικαιώματα για τις ΗΠΑ αποκλειστικά στο δικό του δίκτυο το ΤΝΤ. Η ταινία παίζεται υπερβολικά συχνά από το κανάλι.
  • Ο Stephen King πούλησε τα δικαιώματα του βιβλίου του στον Frank Darabont για πολύ λίγα χρήματα. Ο λόγος ήταν ότι μοιράζονταν μια δυνατή φιλία εξ αποστάσεως από τότε που ο Darabont είχε διασκευάσει σε μικρού μήκους έργο μια μικρή ιστορία του King, το The Woman in the Room, κι αυτό για ελάχιστα χρήματα. Πρώτη φορά ειδώθηκαν στα γυρίσματα του Shawshank. Ο συγγραφέας δήλωσε πως ήταν μια πολύ ακριβής αποτύπωση του έργου του. Η φιλία τους παρέμεινε, κι ο Darabont έκανε κι άλλες ταινίες από έργα του Stephen King.
  • Τα εξωτερικά γυρίσματα έγιναν στο σωφρονιστικό κέντρο Μάνφιλντ του Οχάιο. Η φυλακή ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση, που το συνεργείο έκανε ταυτόχρονα κι επισκευές. Όμως, επειδή δεν γινόταν να επισκευαστεί πλήρως, θεωρήθηκε φθηνότερο να γίνουν τα περισσότερα γυρίσματα σε στούντιο.
  • Ο Darabont παρακολουθούσε κάθε Κυριακή τα γυρίσματα του φιλμ Τα Καλά Παιδιά του Martin Scorsese. Τον ενδιέφερε πολύ το πώς βάζει την αφήγηση και το πώς παρουσιάζει το πέρασμα του χρόνου.
  • Η Αμερικανική Ανθρωπιστική Ένωση έμαθε για μια σκηνή, όπου θεώρησε πως το κοράκι του Μπρουκς κακομεταχειρίζεται. Ο νόμος έλεγε από τότε πως όταν υπάρχει κάποιο ζώο στην ταινία, περνάει πρώτα το σενάριο από αυτή την οργάνωση για έλεγχο. Για να γίνει η συγκεκριμένη σκηνή, οι παραγωγοί αναζήτησαν και βρήκαν ένα νεκρό.
  • Σε κάποια ατάκα του Morgan Freeman αναφέρεται «Ίσως, επειδή είμαι Ιρλανδός». Φυσικά ένας έγχρωμος δεν θα μπορούσε να είναι Ιρλανδός, αλλά ο ήρωας στο βιβλίο του Stephen King ήταν. Ο σκηνοθέτης αποφάσισε να το αφήσει σαν εσωτερικό αστείο.
  • Στο φινάλε, η ταινία αφιερώνεται σε κάποιον Allen Greene. Αυτός ήταν ο μόνιμος ατζέντης και προσωπικός φίλος του σκηνοθέτη, ο οποίος πέθανε λίγο πριν το τέλος των γυρισμάτων από επιπλοκές της νόσου του Aids.
  • Ο ρόλος του Τόμι Γουίλιαμς προορίζονταν για τον Brad Pitt. Αυτός του Άντι Ντουφρένς για τον Kevin Costner. Ο Costner αρνήθηκε και αργότερα δήλωσε πως το μετάνιωσε οικτρά.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 6/4/2010

Η ταινία, χωρίς κανείς να το πιστεύει καλά-καλά, έχει αναχθεί σε φαινόμενο. Είναι από τις πιο δημοφιλείς ταινίες παγκοσμίως. Αυτό θα μπορούσαμε να το εξηγήσουμε με τα εξής δύο γεγονότα: είναι μια λαϊκή ταινία και κυρίως η απόλυτη σύγχρονη «αμερικάνα», στο πρότυπο του παλιού Χόλιγουντ. Δεύτερον, είναι ένα καλοκουρδισμένο δράμα φυλακών, κι έχει αποδειχτεί πως οι ταινίες με φυλακές τραβούν τον κόσμο. Είναι για τα καλά όμως καλοκουρδισμένο, με αφήγηση σαν σε παραμυθιού. Χωρίς να έχει τα στοιχεία που θα δικαιολογούσαν πλήρως τον τίτλο της, δεν σε κουράζει ποτέ με τον ήπιο ρυθμό της, έχει σκηνές υποψήφιες για κλασικές, δουλεμένους χαρακτήρες, εμπορικού τύπου ρεαλισμό και δύο πρωταγωνιστές που βγάζουν μάτια. Ένας ιδανικός συνδυασμός καλού σινεμά, με σινεμά που χαϊδεύει τον θεατή. Αν τύχαινε αυτό το φιλμ να έβγαινε κάπου τη δεκαετία του 1940, θα σάρωνε τα Όσκαρ. Ειδική μνεία όχι τόσο αυτόνομα στις ερμηνείες κάποιων πρωταγωνιστών, αλλά στο δέσιμο που έχει όλο το καστ επί της οθόνης.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

20 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

1 Σχόλια

  1. Ειρήνη 4 Ιανουαρίου 2020

    Αρθστουργημα