Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας (1972)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Σταύρος έχει ένα καφενεδάκι μαζί με τον αδελφό του, Χρόνη, και είναι οι μόνοι από την οικογένεια που νοιάζονται να τα φέρουν βόλτα. Ο ίδιος είναι ερωτευμένος με τη Μαίρη, η οποία όμως δεν γυρνάει να τον κοιτάξει. Η Μαίρη προέρχεται από αριστοκρατική οικογένεια που έχει ξεπέσει και ζει στη φτώχεια και στην υπερηφάνεια μαζί με την αδελφή της, Νόρα. Ο Σταύρος την αποκαλεί πριγκιπέσα του και πληρώνει κρυφά τους λογαριασμούς της, ελπίζοντας ότι κάποτε θα αλλάξει γνώμη γι’ αυτόν.

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Δαλιανίδης

Κύριοι Ρόλοι:

Σταύρος Παράβας … Σταύρος Μόρρος

Χρόνης Εξαρχάκος … Χρόνης Μόρρος

Μπέτυ Αρβανίτη … Μαίρη

Ελένη Προκοπίου … Ελένη

Νόρα Βαλσάμη … Νόρα

Μαρία Ιωαννίδου … Μαρία Μόρρου

Κατερίνα Γιουλάκη … Ντόρα Μόρρου

Λευτέρης Βουρνάς … Λευτέρης Μόρρος

Χρήστος Νομικός … Χρήστος

Βάσος Ανδριανός … Ντιντής Σιμόπουλος

Σωτήρης Τζεβελέκος … σκηνοθέτης

Νικόλ Κοκκίνου … γειτόνισσα

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης

Παραγωγός: Φιλοποίμην Φίνος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Φωτογραφία: Νίκος Γαρδέλης

Μοντάζ: Μπάμπης Αλέπης

Σκηνικά: Μάρκος Ζέρβας

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας
Διεθνής Τίτλος: The Princess’ Fool
Εναλλακτικός Τίτλος: Το Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας

Σεναριακή Πηγή

Θεατρικό: Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας του Γιάννη Δαλιανίδη.

Παραλειπόμενα

Στο θέατρο είχε ανέβει το 1971 με τον Σταύρο Παράβα και τη Μαίρη Χρονοπούλου.
Γυρισμένο σχεδόν εξολοκλήρου στα Σπάτα, στα νέα τότε στούντιο της Φίνος.
Με 248.711 εισιτήρια, ήρθε στη 13η θέση ανάμεσα σε 90 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο Σταύρος Παράβας ερμηνεύει τα: Θα Γίνεις Ταίρι μου, Πριγκηπέσσα Μου και Πες μου Ζωή τι Φταίξαμε. Μαζί με την Μπέτυ Αρβανίτη όμως ερμηνεύει το πλέον γνωστό, το Που θα’ σαι συ Μεσ’ τη Φωτιά.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/5/2016

Από τα γνωστά έγχρωμα του Γιάννη Δαλιανίδη, από αυτά που μοιάζουν πιο πολύ με Μπόλιγουντ παρά με Χόλιγουντ. Χαρακτηριστικό γνώρισμα τα ψεύτικα σκηνικά και τα «άναρχα» (με πολύ στοπ-καρέ) χορευτικά. Πρόκειται για μια συμπαθητική περίπτωση, με την οποία περνάς ευχάριστα την ώρα σου, χωρίς απαιτήσεις για παραπάνω. Ο Σταύρος Παράβας δεν ήταν σε πολλά έργα καλύτερος, ενώ η Μπέτυ Αρβανίτη και η Νόρα Βαλσάμη είναι πανέμορφες. Καλύτερος όλων, βέβαια, ο Χρόνης Εξαρχάκος με το ιδιαίτερο κωμικό του στυλ. Φυσικά κι έχουμε όμορφα τραγούδια, όλα από τον Μίμη Πλέσσα, αλλά το φιλμ δεν παίρνει τόσα από τον χαρακτήρα του μιούζικαλ (δύο είναι τα τραγούδια που κάνουν διαφορά), μια κι επικεντρώνεται στο κομεντί του ύφος. Υπάρχουν νύξεις επί της χούντας, αλλά φυσικά γίνονται πολύ φευγαλέα. Βασικά, χτυπιέται ευθέως η υψηλή κοινωνία και η αντίθεση του τίμιου φτωχού (που δικαιώνεται) και του απατεώνα αριστοκράτη (που εξοστρακίζεται).

Βαθμολογία: