Ένας δημοσιογράφος ψάχνει να βρει τη μεγάλη είδηση, όταν συναντάει τυχαία τον Λιν Κάσιντι. O Κάσιντι ισχυρίζεται ότι υπήρξε μέλος του στρατού των ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα μιας ειδικής μονάδας που χρησιμοποιεί υπερφυσικές δυνάμεις στις αποστολές της. Ένα από τα ιδιαίτερα ταλέντα των μελών αυτής της ειδικής μονάδας είναι ότι έχει την ικανότητα να σταματήσει την καρδιά μιας κατσίκας απλά και μόνο κοιτώντας την επίμονα. Τώρα, ο ιδρυτής του προγράμματος αγνοείται, και αποστολή του Κάσιντι είναι να τον εντοπίσει.
Σκηνοθεσία:
Grant Heslov
Κύριοι Ρόλοι:
George Clooney … Lyn Cassady
Ewan McGregor … Bob Wilton
Jeff Bridges … Bill Django
Kevin Spacey … Larry Hooper
Stephen Lang … Dean Hopgood
Robert Patrick … Todd Nixon
Waleed Zuaiter … Mahmud Daash
Stephen Root … Gus Lacey
Glenn Morshower … Jim Holtz
Nick Offerman … Scotty Mercer
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Peter Straughan
Παραγωγή: George Clooney, Grant Heslov, Paul Lister
Μουσική: Rolfe Kent
Φωτογραφία: Robert Elswit
Μοντάζ: Tatiana S. Riegel
Σκηνικά: Sharon Seymour
Κοστούμια: Louise Frogley
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Men Who Stare at Goats
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Άντρες που Κοιτούν Επίμονα Κατσίκες
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: The Men Who Stare at Goats του Jon Ronson.
Παραλειπόμενα
- Μοναδική στουντιακή σκηνοθεσία για τον οσκαρικό σεναριογράφο και παραγωγό Grant Heslov.
- Παρότι βασίζεται σε αληθινή έρευνα, που το 2002 έγινε και σειρά ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων (Crazy Rulers of the World), μονάχα οι χαρακτήρες του Κάσιντι και του Τζάνγκο προέρχονται από αληθινά πρόσωπα. Αρκετοί άλλοι είναι απλά επηρεασμένοι από κάποια.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 3/11/2009
Φαινομενικά άσκοπο, ανοργάνωτο, χειμαδιό και… υπέροχο, εύστοχο, μία από τις αστειότερες κωμωδίες της δεκαετίας! Ο Grant Heslov έχει χρόνια μαθητεύσει δίπλα στην παρέα του George Clooney και κατέχει πλέον με ακρίβεια τα λεπτά μυστικά της σκηνοθεσίας. Η παρέα αυτή έχει βαλθεί να κάνει ρεζίλι τις ΗΠΑ χωρίς κανείς ύπατος να τους πάρει μυρωδιά. Οι Κατσίκες είναι ανατρεπτικές ακόμα κι αν η σάτιρα τους είναι σε δεύτερη βάση, ακόμα κι αν φαντάζει εκτός στόχου. Κι αυτοί που θα απαντούσαν με ευκολία περί του τι συμβολίζουν, αλήθεια, οι κατσίκες της ταινίας, θα ήταν οι αδελφοί Coen απαντώντας… «η βλακεία που μας δέρνει»…
Με έναν σταθερά κωμικό ρυθμό, ο Heslov επιβάλλεται γρήγορα και δεν σε αφήνει έκθετο ποτέ. Το ένα αστείο είναι καλύτερο από το προηγούμενο, και η ειρωνική διάθεση συνεχώς σε υψηλά στάνταρ. Εκεί που θα το ονόμαζες εγκεφαλική κωμωδία, εκεί θυμάσαι πως παίρνει στα σοβαρά τους Τζεντάι κι επανέρχεσαι. Και τις ατάκες να μην είχε, οι ερμηνείες είναι ατόφιες, υπαινικτικές κι αέναα ηλίθιες! Ακόμα ένα κοενικό ανέκδοτο είναι πως το έργο βασίζεται σε ένα απόλυτα σοβαρό βιβλίο που γράφτηκε το 2004 και προκάλεσε ευρύτατα ενδιαφέρον. Αυτό, από μόνο του, αρκεί ως σατιρικός αυτοσκοπός, στοχεύοντας στην υπέρτατη σοβαρότητα με την οποία αντιλαμβάνονται πολλοί τα στρατιωτικά θέματα. Επειδή παίζουν με ανθρώπινες ζωές, δεν θα πει ότι είναι κι ευφυΐες…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
