Η Αόρατη Γυναίκα

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Invisible Woman

Ελληνικός Τίτλος: Η Αόρατη Γυναίκα

Σεναριακή Πηγή

• Βιβλίο: The Invisible Woman της Claire Tomalin.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ κοστουμιών.
• Υποψήφιο για Bafta κοστουμιών.

Παραλειπόμενα

• Ο Ralph Fiennes αναζήτησε κάποιον να ερμηνεύσει τον Ντίκενς, αλλά η διαδικασία αυτή δεν είχε το αποτέλεσμα που ήθελε. Έτσι, ανέλαβε να τον ερμηνεύσει ο ίδιος.
• Για τον ρόλο της Νέλι, υποψήφιες ήταν και οι: Carey Mulligan, Abbie Cornish.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 13/3/2014

Παρότι έχουν ακόμα μείνει ανεξερεύνητες πολλές βασικές πτυχές της ιστορικής εγκυκλοπαίδειας, έχει γίνει της μόδας να ανατρέχουμε σε λεπτομέρειες από τη ζωή μεγάλων ονομάτων του παρελθόντος, κοιτώντας με επιμονή το δέντρο και χάνοντας το δάσος. Έτσι κι εδώ, παρότι ένας καλλιτέχνης σαν τον Κάρολο Ντίκενς θα μπορούσε να αποτελέσει θαυμάσιο αντικείμενο σπουδής, μια και μιλάμε για έναν από τους σημαντικότερους λογοτέχνες όλων των εποχών, εμείς θα παρακολουθήσουμε απλά μια πτυχή της ζωής του με επίκεντρο τον προσωπικό του έρωτα. Λέγοντας, παρόλα αυτά, «καλά ως εδώ», το εμπλουτίζουμε με μια πλουσιοπάροχη σε εικαστικό επίπεδο παραγωγή (ειδικά επί των κοστουμιών), από αυτές που αρκετά παλιότερα «ψάρωναν» με ευκολία τα Όσκαρ. Φτάνει, όμως, η άρτια δουλειά του σχεδιαστή παραγωγής και του αντίστοιχου των κοστουμιών;

Στην προκειμένη όχι. Αυτό δεν σημαίνει πως μιλάμε για μια αδιάφορη ταινία, αλλά για μια ταινία που απλά παρακολουθείται με ένα ενδιαφέρον. Ο Ralph Fiennes κάνει εδώ όσα λάθη δεν έκανε με την πρωτόλεια του σκηνοθεσία, τον «Κοριολανό», μην αποδίδοντας με «όγκο» κάτι που τον είχε υπερβολική ανάγκη. Επικεντρώνεται στην κάπως κλισέ νοηματική των προκαταλήψεων μιας άλλης εποχής, και υποβιβάζει τη δύναμη της δημιουργίας και της εσωτερικότητας που κάνει έναν καλλιτέχνη μεγάλο. Ως ηθοποιός όμως στον ρόλο του Ντίκενς, είναι ο Fiennes που θα θέλαμε να δούμε, αν και τα αληθινά εύσημα σε αυτό τον τομέα πάνε στη Felicity Jones που παίρνει και τον περισσότερο φιλμικό χρόνο απάνω της. Τους δύο αυτούς χαρακτήρες τούς χειρίζεται εύστοχα ο εγγλέζος ηθοποιός-σκηνοθέτης, και χωρίς να προβαίνει σε οποιοδήποτε μοντερνισμό με την κάμερα του, βγάζει ζουμί ως μια άρτια παραγωγή που δεν διαφέρει όμως ποιοτικά σε πολλά από μια αντίστοιχη τηλεταινία του BBC. Προσωπικά, μου φάνηκε σαν να τρόμαξε ο όγκος του λογοτέχνη τον μελετητή του δημιουργό, και δεν τον άφησε να εισβάλει στα αληθινά του εσώψυχα. Γενικά, αρκετά επιφανειακό, αλλά αυτή η επιφάνεια θα ικανοποιήσει τους φίλους μιας ταινίας εποχής.

Βαθμολογία: