Επιθυμίες... στο Παρά Πέντε (2007)

ΣΥΝΟΨΗ

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να περνάει ανεκμετάλλευτη. Οι δύο καρκινοπαθείς, ο πολυεκατομμυριούχος Έντουαρντ και ο μηχανικός αυτοκινήτων Κάρτερ, αποφασίζουν να εκμεταλλευτούν κάθε στιγμή της υπόλοιπης ζωής τους και μάλιστα στο έπακρο. Συγκεντρώνουν όλες τις επιθυμίες τους σε μια λίστα που είχε ξεκινήσει ο Κάρτερ, τη λίστα των τελευταίων επιθυμιών, και ξεκινούν ένα ταξίδι για τον γύρο του κόσμου. Ρίψη από αεροπλάνο. Αγώνας ταχύτητας με αυτοκίνητα πίστας. Ταξίδι στη Μεγάλη Πυραμίδα της Κοφού. Είναι μερικές μόνο από τις τελευταίες επιθυμίες του ατίθασου διδύμου.

Σκηνοθεσία:

Rob Reiner

Κύριοι Ρόλοι:

Jack Nicholson … Edward Cole

Morgan Freeman … Carter Chambers

Sean Hayes … Thomas/Matthew

Beverly Todd … Virginia Chambers

Rob Morrow … Δρ Hollins

Alfonso Freeman … Roger Chambers

Rowena King … Angelica

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Justin Zackham

Παραγωγή: Alan Greisman, Neil Meron, Rob Reiner, Craig Zadan

Μουσική: Marc Shaiman

Φωτογραφία: John Schwartzman

Μοντάζ: Robert Leighton

Σκηνικά: Bill Brzeski

Κοστούμια: Molly Maginnis

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Bucket List
Ελληνικός Τίτλος: Επιθυμίες… στο Παρά Πέντε

Παραλειπόμενα

Δύο ανεξάρτητες ταινίες, το βρετανικό Hawks (1988) και το γερμανικό Knockin’ on Heaven’s Door (1997) είχαν παρόμοια πλοκή.
Ο Clint Eastwood είχε πρόταση να παίξει τον Έντουαρντ.
Το σενάριο γράφτηκε με τον Morgan Freeman κατά νου. Επιπλέον, ο Justin Zackham χρειάστηκε για να το ολοκληρώσει μόλις 2 εβδομάδες.
Ο Jack Nicholson είχε νοσηλευτεί λίγο πριν τα γυρίσματα, κάτι που τον ενέπνευσε εντέλει στην εδώ ερμηνεία του.
Ενώ ο Nicholson ξύρισε τα μαλλιά του για τον ρόλο του, ο Morgan Freeman προτίμησε ένα ανάλογο κάλυμμα. Από την προσωπική του εκεί εμπειρία προήλθαν και τα γυαλιά που φοράει, τα οποία και δεν υπήρχαν στο σενάριο.
Παρότι οι κριτικές δεν βοήθησαν, κι ενώ η ταινία είχε ένα εύλογο κόστος (45 εκατομμύρια δολάρια), το κοινό δέχτηκε θετικά το φιλμ και οι εισπράξεις έφτασαν στα 175,4 εκατομμύρια δολάρια.
Το 2018 έγινε ριμέικ στην Ινδία.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο John Mayer τραγουδάει για την ταινία το Say. Παρόλα αυτά, ο καλλιτέχνης επέλεξε να μην το συμπεριλάβει στο σάουντρακ, αλλά να το κρατήσει για το προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Continuum.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/4/2012

Πριν από 20 χρόνια ο Rob Reiner σκηνοθετούσε τέσσερα πιτσιρίκια να περνούν τις καλύτερες στιγμές της ζωής τους, πριν την πιο δύσκολη. Τώρα σκηνοθετεί δύο 70ηδες να περνούν τις καλύτερες στιγμές της ζωής τους, πριν την πιο δύσκολη… Η ομοιότητα; Τα χρόνια εκμηδενίζονται, μια και τα πιτσιρίκια είναι εξίσου χαριτωμένα με τους 70ηδες. Η διαφορά; Τα χρόνια έχουν μεγάλη σημασία και ο Rob Reiner δεν είναι το ίδιο καλός σκηνοθέτης με τότε.

Έχοντας στην ίδια ταινία τους Jack Nicholson και Morgan Freeman, δεν ζητάς ερμηνεία, απλά παρουσία. Οι δύο 70ηδες, που χτύπησαν πρωτιά στο αμερικανικό box-office την πρώτη βδομάδα προβολής, σε κερδίζουν σε κάθε πλάνο, χωρίς να κάνουν τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός από το να υπάρχουν. Δημιουργούν και μια ιδανική αντίθεση, όχι βέβαια στο χρώμα, αλλά στο ότι ο Nicholson είναι ο έξω καρδιά αθυρόστομος «διαβολάκος», και ο Freeman είναι ο συγκρατημένος και σοφός «άγγελος» (αλήθεια, για μια εποχή πίστευα πως θα γίνει ο πρώτος έγχρωμος πρόεδρος των ΗΠΑ!). Εκεί που η ταινία χάνει, είναι στο ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί μια κωμικότερη αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο, αλλά, όχι για κακό, προτιμά να κερδίσει σε συναίσθημα φιλίας.

Τρυφερό, συγκινητικό, ανθρώπινο, γλυκό, αλλά και υπερβολικά στρωτό. Οι δύο 70ηδες κερδίζουν με ευκολία το θεατή, χωρίς κανένας τους να χρειάζεται να κάνει κάποια μεγάλη ερμηνεία. Το σενάριο μπορεί να καλυφθεί σε μία πρόταση, από την αρχή ως το τέλος, αλλά διασώζεται από κάποιους έξυπνους, ή καλύτερα να λέγαμε ενδιαφέροντες, διαλόγους. Δεν έχει ιδιαίτερο χιούμορ και μάλιστα ο Nicholson είναι περισσότερο συγκρατημένος από ποτέ σε δραμεντί. Το ταξίδι στον κόσμο που κάνουν οι δύο ήρωες έχει κάποια οπτική αξία, αν και τελικά σε κερδίζει το ταξίδι της καρδιάς. Και εκεί υπάρχει μεγάλη αξία, αφού φεύγοντας από την αίθουσα, θα νιώσετε στα σίγουρα μια αγάπη προς τη ζωή και τη φιλία, και ένα τρυφερό συναίσθημα προς το διπλανό σας. Μην το αποφύγετε.

Βαθμολογία: