16 Φορές Άνοιξη

Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος

Έκδοση Κειμένου: 7/4/2022

Μια δεκαεξάχρονη μαθήτρια που νιώθει δυσφορία με τις συνήθεις για την ηλικία της ασχολίες γνωρίζει έναν τριανταπεντάχρονο θεατρικό ηθοποιό. Μαζί του έρχονται τα καρδιοχτύπια, τα άκαιρα χαμόγελα, τα ξενύχτια και τα σύντομα ραντεβού. Οι δυο τους αναπτύσσουν μια ιδιόμορφη σχέση που κυριαρχείται από την αντίφαση μίας αμοιβαίας έλξης και μιας ανίκητης συστολής. Για τη νεαρή Σουζάν αυτή η απρόσμενη επαφή, εκτός από  τις απαρχές του ερωτικού σκιρτήματος, σηματοδοτεί και την είσοδό της στον προθάλαμο της απότομης ενηλικότητας που ακολουθεί την εφηβεία.

Η Σουζάν Λιντόν, κόρη του σπουδαίου ηθοποιού Βενσάν Λιντόν, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο της στην εκθαμβωτικά μικρή ηλικία των είκοσι χρόνων, γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί με περίσσια αυτοπεποίθηση, η οποία μάλιστα δεν την προδίδει σε κανένα σημείο του πρωτόλειου αυτού έργου. Εμπιστεύεται μια αφήγηση ολιγόλογη, γεμάτη σημαίνουσες σιωπές και λέξεις που πασχίζουν να συνωμοτήσουν στην εφηβική παραπλάνηση που σκαρφίζεται η νεαρή πρωταγωνίστρια για να μασκαρέψει την ταραχή της νέας γνωριμίας. Τα λιθόστρωτα σοκάκια της γαλλικής πρωτεύουσας μοιάζουν ιδανικός τόπος για να αναπτυχθεί ένα ονειρικό ειδύλλιο, οι πραγματικές διαστάσεις του οποίου είναι αληθινά επουσιώδεις μπροστά στην τρικυμία που επιφέρει στη Σουζάν.

Οι ευφάνταστες μουσικές παρεκβάσεις, σκηνοθετημένες με υπομονή και ενδεικτικές μιας δημιουργού που ξέρει πώς να συνθέτει το κάδρο της, εναλλάσσονται με την αύρα της φυσικότητας που περιβάλλει την ταινία. Πραγματικά, το «16 Φορές Άνοιξη» κυλάει σαν νερό, με τη σύντομη διάρκειά του να μας αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση ανολοκλήρωτου που ταιριάζει με την πορεία του εξιστορούμενου φλερτ. Η δημιουργός θυσιάζει βέβαια την εμβάθυνση στις σχέσεις της πρωταγωνίστριας με τους οικείους της, ιδιαίτερα δε στις επαφές της με συνομηλίκους της που φαντάζουν σχηματικές, προκειμένου να αξιοποιήσει την πληθώρα των εκφραστικών μέσων που επέλεξε για να μας ξεναγήσει στο εφηβικό μυαλό.

Η Λιντόν ασπάζεται ολόψυχα την οπτική του νεαρού κοριτσιού που ετοιμάζεται για τη σεξουαλική του αφύπνιση και γενναιόδωρα αποφεύγει κάθε περιττή επίκριση για τις επιλογές της. Αφουγκράζεται την αγωνία της, δίχως να προσπαθεί να τη δικαιώσει ή έστω να τη δικαιολογήσει: η Σουζάν της ταινίας είναι ένα συμπαθέστατο άτομο που όμως κουβαλά σημαντικές δόσεις ελιτισμού, ασχέτως αν δεν τις εκφράζει επιθετικά. Ωστόσο, παρόλες τις αυτοβιογραφικές προεκτάσεις που μπορεί κανείς να ανιχνεύσει στην ταινία, η γαλλίδα δημιουργός προσεγγίζει την ιστορία της με χειροπιαστή στοργή και αφιερώνει τη σκέψη της σε όλα εκείνα τα παιδιά που ψάχνουν χίλιους τρόπους για να μη μεγαλώσουν. Και το πράττει με κινηματογραφική τόλμη και ζεστασιά.

Βαθμολογία: