Χάρηκα που σε Γνώρισα

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Seeking a Friend for the End of the World

Ελληνικός Τίτλος: Χάρηκα που σε Γνώρισα

Παραλειπόμενα

• Έμπνευση για τον τίτλο αποτέλεσε ένας στοίχος από τραγούδι του Chris Cornell, το Preaching the End of the World.
• Η φωτογραφία που απεικονίζει τη χαμένη αγάπη του κεντρικού ήρωα, είναι μια εικόνα της σκηνοθέτιδας, της Lorene Scafaria.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 6/8/2012

Πρώτα από όλα, έχουμε μια ταινία που κραυγάζει σεμνότητα. Το συγκεκριμένο σενάριο με τους ίδιους ηθοποιούς θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για να φιγουράρει ψηλά στις λίστες των box-office. Προσθέστε και την υπόνοια επιστημονικής φαντασίας, κι απορούμε που η σκηνοθέτιδα δεν τόλμησε καν την ουδεμία κίνηση προς κάτι σε blockbuster (πού να βρει λεφτά, θα μου πείτε…). Είναι περισσότερο συγγενικό με το ύφος του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά, αλλά φυσικά δεν ανήκει σε αυτό (μη μπερδευόμαστε, κιόλας). Γενικά, πιάνει κάτι το μεγάλο, αλλά με χαμηλούς τόνους. Θα μιλήσει άμεσα σε πολλούς θεατές, αλλά συγκεκριμένα στις ρομαντικές κυρίες και σε όσους εκτιμούν την καλή πλευρά της αμερικανικής τηλεόρασης.

Διόλου αρνητικό αυτό το τελευταίο (όχι και πως το προτελευταίο είναι κακό….), αφού το χιούμορ είναι μεν τηλεοπτικής κοπής, κάνει δε τη δουλίτσα του μια χαρά. Επί του συνόλου, άνοστα αστεία δεν θα δείτε, απλά η ταινία δεν μπαίνει ποτέ στον κόπο να κορυφωθεί. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε το αντίστοιχο Η Τελευταία Νύχτα του Κόσμου της κωμωδίας, μονάχα που εκεί ο καναδός δημιουργός είχε πιο ανεπτυγμένο το ένστικτο της ψυχολογικής αναζήτησης. Ευχάριστη παρουσία ερμηνευτικά είναι τόσο ο Steve Carell, όσο και η Keira Knightley. Η δεύτερη παίζει με την εικόνα της, ενώ ο πρώτος παίζει έτσι ακριβώς όπως τον θέλαμε πάντα: μια μίξη από τις εμφανίσεις του στο τηλεοπτικό The Office και το Παρθένος Ετών 40. Επιβάλλεται να πούμε και κάτι περισσότερο για τη σκηνοθέτιδα Lorene Scafaria, αφού εδώ κάνει το δημιουργικό της ντεμπούτο. Πέρα από το ύφος της που είναι, όπως προείπαμε, σεμνό, θα έπρεπε να πατήσει περισσότερο στο σινεφιλικό κείμενο, παρά στο σινεφιλικό ήδεσθαι. Ένα πάντρεμα εμπορικής και καλλιτεχνική φόρμας, που σίγουρα κατέχει καλύτερα ο Charlie Kaufman. Ως απόφθεγμα: κι εμείς χαρήκαμε που τη γνωρίσαμε, απλά δεν μας ήρθε και κανένας κομήτης στο κεφάλι!

Βαθμολογία: