Almanac: Η Μηχανή του Χρόνου (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Πάντα με μια κάμερα να καταγράφει τα πάντα, μια νεανική παρέα βρίσκει από τύχη τα σύνεργα που χρειάζονται για να κατασκευαστεί μια μηχανή του χρόνου. Η επιτυχία είναι απόλυτη, και αρχικά η παρέα το διασκεδάζει με την εφεύρεση της. Ύστερα όμως έρχονται οι συνέπειες, αφού όταν παίζεις με το παρελθόν, ρισκάρεις θανάσιμα το μέλλον.

Σκηνοθεσία:

Dean Israelite

Κύριοι Ρόλοι:

Jonny Weston … David Raskin

Sofia Black-D’Elia … Jessie Pierce

Sam Lerner … Quinn Goldberg

Allen Evangelista … Adam Lee

Virginia Gardner … Christina Raskin

Amy Landecker … Kathy Raskin

Gary Weeks … Ben Raskin

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jason Pagan, Andrew Deutschman

Παραγωγή: Michael Bay, Andrew Form, Brad Fuller

Φωτογραφία: Matthew J. Lloyd

Μοντάζ: Martin Bernfeld, Julian Clarke

Σκηνικά: Maher Ahmad

Κοστούμια: Mary Jane Fort

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Project Almanac
Ελληνικός Τίτλος: Almanac: Η Μηχανή του Χρόνου

Παραλειπόμενα

Ντεμπούτο στη σκηνοθεσία για τον Dean Israelite, με found-footage ταινία.
Λίγο πριν βγει η ταινία, αποκαλύφθηκε ότι δύο δευτερόλεπτα υλικού ήταν παρμένα από αληθινό αεροπορικό δυστύχημα του 1994. Όταν αυτό επιβεβαιώθηκε, ο Michael Bay ως παραγωγός δήλωσε δημόσια πως πίστευε ότι ήταν εφέ, και ζήτησε από την Paramount να το αφαιρέσει από την ταινία.
Η Paramount Pictures ανέβαλε την αρχική ημερομηνία εξόδου του Φλεβάρη του 2014, αρχικά προς άγνωστη ημερομηνία. Το φιλμ έφτασε να κάνει πρεμιέρα σχεδόν έναν χρόνο μετά, ενώ ενδιάμεσα είχε αλλάξει ο αρχικός τίτλος, που ήταν Welcome to Yesterday.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 25/9/2015

Περιπέτειες με ταξίδια στον χρόνο έχουν γυριστεί πάμπολλες σ’ όλη την ιστορία του σινεμά, και κάθε δεκαετία αντικατοπτρίζει την εφηβική της κουλτούρα. Δυστυχώς, η νέα εκδοχή δεν έχει ούτε τη δραματουργική δομή των «Επιστροφή στο Μέλλον», ούτε τον ρομαντισμό του «Το Φαινόμενο της Πεταλούδας». Έφηβοι που υποτίθεται ότι κάποιοι απ’ αυτούς θέλουν να φοιτήσουν στο ΜΙΤ, πάνε στο κοντινό παρελθόν για να το παίξουν… ωραίοι στα πάρτι, να κερδίσουν στο λότο κ.λπ., χώρια που μέχρι να σκεφτούν πώς να ενεργοποιήσουν τη μηχανή, κοντεύουμε να βαρεθούμε. Κοντά σ’ αυτά, η ιστορία εξελίσσεται μέσα από λήψεις αμοντάριστου υλικού αλά «Blair Witch Project» και «Μεταφυσική Δραστηριότητα», κάτι που έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό. Και καθώς η περιπέτεια αρχίζει κάπως να ζεσταίνεται, τελειώνει άδοξα, παραμένοντας ανυπόφορα μικρής εμβέλειας. Πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Ντιν Ισράελαϊτ, σε παραγωγή του Μάικλ Μπέι («Transformers»), με τον Τζόνι Γουέστον να σώζει κάπως το εγχείρημα, χάρη στην ερμηνευτική γοητεία του.

Βαθμολογία: