
Ο ποιητής Ορφέας παθαίνει εμμονή με τον θάνατο υπό τη μορφή μιας πριγκίπισσας. Υπάρχει όμως και η γυναίκα του, η Ευρυδίκη, η οποία δολοφονείται από τους άντρες της πριγκίπισσας. Ο Ορφέας ξυπνάει από τον ερωτικό λήθαργο και πηγαίνει στον Άδη να βρει την αγαπημένη του.
Σκηνοθεσία:
Jean Cocteau
Κύριοι Ρόλοι:
Jean Marais … Orphee
Francois Perier … Heurtebise
Maria Casares … η πριγκίπισσα (θάνατος)
Marie Dea … Eurydice
Henri Cremieux … ο εκδότης
Juliette Greco … Aglaonice
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jean Cocteau
Παραγωγή: Andre Paulve
Μουσική: Georges Auric
Φωτογραφία: Nicolas Hayer
Μοντάζ: Jacqueline Sadoul
Σκηνικά: Jean d’Eaubonne
Κοστούμια: Marcel Escoffier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Orphee
- Ελληνικός Τίτλος: Ορφέας και Ευρυδίκη
- Διεθνής Τίτλος: Orpheus
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ορφέας & Ευρυδίκη [επανέκδοση]
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ορφέας [φεστιβάλ]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Το Αίμα του Ποιητή (1932)
- Ορφέο Νέγκρο (1959)
- Η Διαθήκη του Ορφέα (1960)
- Orfeu (1999)
- The Opera! Άριες για έναν Έρωτα (2024)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας από οποιαδήποτε πηγή.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- 20 χρόνια μετά το Αίμα του Ποιητή, ο Cocteau συνεχίζει εδώ την Ορφική του Τριλογία, η οποία θα ολοκληρωθεί μετά μια δεκαετία με τη Διαθήκη του Ορφέα.
- Ο γάλλος υπερ-καλλιτέχνης εμπνέεται από το ελληνικό μύθο του Ορφέα, τον πατέρα των ασμάτων σύμφωνα με τον Πίνδαρο, και πλάθει μια αλληγορική διασκευή της ιστορίας του τοποθετημένη στο σύγχρονο Παρίσι.
- Σύμφωνα με τον ίδιο τον δημιουργό, τρία είναι τα βασικά θέματα της ταινίας: οι διαδοχικοί θάνατοι μέσω των οποίων πρέπει να περάσει ένας ποιητής ώστε να μεταλλαχθεί σε κάτι αιώνιο, η θυσία και η αθανασία, και οι καθρέφτες, το αντικείμενο που μας κάνει να παρατηρούμε τον εαυτό μας να πλησιάζει προς τον θάνατο.
- Οι αρχικοί τίτλοι είναι σχεδιασμένοι από τον ίδιο τον Cocteau.
- Σύμφωνα με τον διάσημο ηθοποιό Jean-Pierre Aumont, ο Cocteau έγραψε το σενάριο για να πρωταγωνιστήσει σε αυτό εκείνος και η Maria Montez, η τότε σύζυγος του, μέχρι που αποφάσισε να το κάνει με άλλους ηθοποιούς.
- Το 1993, ο Philip Glass διασκεύασε την ταινία σε όπερα, με το λιμπρέτο να εμπεριέχει επακριβώς τα λόγια του σεναρίου.