Μετά την παρά λίγο καταστροφική γνωριμία με τους γονείς της νύφης, ήρθε η ώρα της γνωριμίας με τους γονείς του Γκρεγκ. Παρόλες όμως τις καλές προθέσεις του πάτερ φαμίλια των Μπερνς, Τζακ, τα πεθερικά της νύφης δεν θα είναι δικηγόρος και γιατρίνα, αλλά δύο ολότελα απελευθερωμένοι Φόκερς.
Σκηνοθεσία:
Jay Roach
Κύριοι Ρόλοι:
Ben Stiller … Gaylord ‘Greg’ Focker
Robert De Niro … Jack Byrnes
Dustin Hoffman … Bernard ‘Bernie’ Focker
Barbra Streisand … Rozalin ‘Roz’ Focker
Blythe Danner … Dina Byrnes
Teri Polo … Pamela ‘Pam’ Byrnes-Focker
Alanna Ubach … Isabel Villalobos
Ray Santiago … Jorge Villalobos
Tim Blake Nelson … αστυνόμος Vern LeFlore
Owen Wilson … Kevin Rawley
Shelley Berman … δικαστής Ira
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jim Herzfeld, John Hamburg
Στόρι: Jim Herzfeld, Marc Hyman
Παραγωγή: Robert De Niro, Jay Roach, Jane Rosenthal
Μουσική: Randy Newman
Φωτογραφία: John Schwartzman
Μοντάζ: Alan Baumgarten, Lee Haxall, Jon Poll
Σκηνικά: Rusty Smith
Κοστούμια: Carol Ramsey
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Meet the Fockers
- Ελληνικός Τίτλος: Πεθερικά της Συμφοράς
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Γαμπρός της Συμφοράς (2000)
- Γονείς της Συμφοράς (2010)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Meet the Parents (1992) των Greg Glienna, Mary Ruth Clarke.
Παραλειπόμενα
- Η επιτροπή λογοκρισίας των ΗΠΑ δεν άφηνε την ταινία να τιτλοφορηθεί ως έχει, αν οι παραγωγοί δεν έβρισκαν πρώτα μια πραγματική οικογένεια που να ονομάζεται Focker! Προφανώς, το επίθετο βρέθηκε.
- Ο James Brolin απέρριψε τον ρόλο του Μπέρνι. Το ίδιο έπραξε και ο Robin Williams, αλλά αυτός το έκανε για χάρη του φίλου του, Dustin Hoffman.
- Αυτή είναι η πλέον εμπορική ταινία για τον Robert De Niro.
- Στα ταμεία η ταινία σάρωσε, κι ας μην εγκρίθηκε απόλυτα από την κριτική. Συγκέντρωσε 522,7 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ το κόστος ήταν στα 80.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/6/2005
Ελάχιστα πρωτότυπη -μοιραία- συνέχεια του Γαμπρός της Συμφοράς (2000), με μόνη εξτραβαγκάνζα τη συμμετοχή δύο ακόμη σούπερ-σταρ. Είναι αλήθεια πως είναι απόλαυση να παρακολουθείς ταυτόχρονα τους τρεις υπερ-μεγάλους σταρ στην ίδια ταινία, αλλά ο Hoffman και ακόμα περισσότερο η Streisand φαίνεται να σπάνε πλάκα, παρά να έχουν πάρει στα σοβαρά το όποιο σενάριο. Αληθινή πλάκα έχει η συμμετοχή ενός μωρού και η σχέση που αναπτύσσει με τον Τζακ-DeNiro, αλλά οι λίγες σκηνές συμμετοχής της γάτας (συν του χαριτωμένου σκυλάκου των Φόκερς), όσο και η αυξανόμενη ένταση των ανεκδότων από κάποιο σημείο χαραμίζονται με τη συγκινησιακή στροφή προς το τέλος (κάτι που τείνει να είναι κανόνας στις λεγόμενες “οικογενειακές κωμωδίες” μετά την «αθάνατη» οικογένεια του Τρελού Θηριοτροφείου), που καταντάει αφόρητα διδακτική. Η ολιγάρκεια του χιούμορ (σε σχέση με την πρώτη, πλέον ολοκληρωμένη στους στόχους της ταινία) άφησε τις όποιες προσδοκίες στην αφίσα της ταινίας! Πλάκα έχει πάντως η «από μηχανής» (μέσω σκηνών του Σημαδεμένου σε τηλεόραση) έμμεση συμμετοχή του Al Pacino, για να τιμηθεί και ο τρίτος στην τάξη «συμμαθητής» των Hoffman, DeNiro.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
