Τέσσερις πενηντάρηδες, κολλητοί πίσω στα χρόνια του σχολείου αλλά πλέον αποξενωμένοι μεταξύ τους, επανενώνονται στο Λας Βέγγας για να παντρέψουν τον Μπίλι, τον πλέιμποϊ και τον μόνο που την είχε «γλυτώσει» από την παρέα. Η διαμάχη ξεκινά όταν ο Μπίλι κι ο Πάντι, ο χήρος της παρέας, νιώθουν τα ίδια ζεστά συναισθήματα για την τραγουδίστρια του καζίνο.
Σκηνοθεσία:
Jon Turteltaub
Κύριοι Ρόλοι:
Michael Douglas … Billy Gherson
Robert De Niro … Patrick ‘Paddy’ Connors
Morgan Freeman … Archibald ‘Archie’ Clayton
Kevin Kline … Sam Harris
Mary Steenburgen … Diana Boyle
Jerry Ferrara … Dean
Romany Malco … Lonnie
Roger Bart … Maurice Tischler
Joanna Gleason … Miriam Harris
Michael Ealy … Ezra Clayton
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dan Fogelman
Παραγωγή: Amy Baer, Joseph Drake, Laurence Mark
Μουσική: Mark Mothersbaugh
Φωτογραφία: David Hennings
Μοντάζ: David Rennie
Σκηνικά: David J. Bomba
Κοστούμια: Dayna Pink
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Last Vegas
- Ελληνικός Τίτλος: Last Vegas
Παραλειπόμενα
- Κι ο Jack Nicholson είχε έρθει σε επαφή για έναν από τους ρόλους.
- Redfoo και 50 Cent έχουν κάμεο εμφανίσεις ως ο εαυτός τους.
- Παρά τις μέτριες κριτικές, η τρομερή τετράδα τράβηξε 134,4 εκατομμύρια δολάρια από τα ταμεία, με μπάτζετ μόλις 28.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/12/2013
Καταρχάς, η όλη ιδέα της ταινίας δεν κολακεύει καθόλου τη φοβερή γηραιά τετράδα. Για την ακρίβεια, δεν τους αποδίδει σεβασμό. Όχι ότι κάνουν κάτι που δεν επιτρέπεται ή κάνουν κάτι στραβά, απλά η σεναριακή σύλληψη τούς υποτιμά. Πολύ απλά, είναι ένα πρόχειρα καμωμένο κόπι του «Hangover». Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και μπορεί αυτή η τετράδα να ρίχνει «στα αυτιά» στη νεανική της κωμικής επιτυχίας, έχει όμως ένα σενάριο που δεν περπατάει ούτε με πι. Η μίξη των θετικών στοιχείων αυτών των δύο ταινιών, θα παρουσίαζε σίγουρα ένα πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, τιμώντας αυτή τη μίνι-μόδα που άνοιξε με το Λας Βέγκας και τα μεθύσια του. Να απορήσω περί του γιατί συμφώνησαν οι τέσσερις γηραιοί σταρ να γίνουν κόπια τεσσάρων νεότερων τους και φυσικά λιγότερο ογκωδέστερων ηθοποιών; Μα φυσικά για τη χαρά της παρέας, αλλά και για τυχών απλήρωτους λογαριασμούς…
Καθόλου έξυπνη τόσο η επιλογή του «αθώου» Jon Turteltaub στη σκηνοθεσία, όσο και του «καρτουνίστικου» Dan Fogelman στο σενάριο. Πέρα από δυο-τρεις καλές ατάκες, οι ηθοποιοί τους μοιάζουν περισσότερο «ξαναμμένοι» από τις σεναριακές αράδες τους. Ειδικά ο Michael Douglas, θα μπορούσε να στηρίξει μια τέτοια ταινία με κλειστά μάτια, ακόμα κι αν ήταν δέκα χρόνια γηραιότερος. Πέρα κι από την έλλειψη σοβαρού σκοπού-πλοκής για τους ήρωες, όλα τα αστεία φαντάζουν κλισέ, με επίκεντρο το «είμαι σοφός γέρος, αλλά αντέχουν τα κότσια μου». Η πλέον φτωχή εμπορική λογική και σε αυτό, δηλαδή. Παρόλα αυτά, όμως, πώς να αντισταθείς στη μάζωξη αυτών των ηθοποιών που αξίζουν μονάχα τον σεβασμό μας. Για όση ώρα διαρκεί η ταινία, χαίρεσαι απλά με την παρουσία τους και παραμερίζεις το ότι η ίδια η ταινία θα ήταν ένα σκέτο μηδενικό χωρίς αυτούς. Αυτό, δυστυχώς, όντως το συνειδητοποιείς, έστω και μετά την απομάκρυνση από το ταμείο…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
