Ο Μπενουά Μπλαν, ένας εκκεντρικός ντετέκτιβ, ερευνά τον φόνο ενός εκατομμυριούχου συγγραφέα αστυνομικών βιβλίων, όπου βρέθηκε νεκρός στην έπαυλη του ακριβώς μετά τα 85α γενέθλια του. Ο ντετέκτιβ τώρα θα πρέπει να ανακαλύψει τον ένοχο ανάμεσα στα μέλη του δυσλειτουργικού οικογενειακού και φιλικού κύκλου του, ανάμεσα σε έναν ιστό πλεγμένο από ψέματα.

Σκηνοθεσία:

Rian Johnson

Κύριοι Ρόλοι:

Daniel Craig … ντετέκτιβ Benoit Blanc

Chris Evans … Ransom Drysdale-Thrombey

Ana de Armas … Marta Cabrera

Jamie Lee Curtis … Linda Drysdale-Thrombey

Toni Collette … Joni Thrombey

Don Johnson … Richard Drysdale-Thrombey

Michael Shannon … Walt Thrombey

LaKeith Stanfield … ντετέκτιβ Elliott

Katherine Langford … Meg Thrombey

Jaeden Martell … Jacob Thrombey

Christopher Plummer … Harlan Thrombey

Noah Segan … αστυνομικός Wagner

Riki Lindhome … Donna Thrombey

Frank Oz … Alan Stevens

K Callan … Wanetta ‘Great Nana’ Thrombey

M. Emmet Walsh … Κος Proofroc

Marlene Forte … Κα Cabrera

Raul Castillo … αστυνομικός

Joseph Gordon-Levitt … ντετέκτιβ Hardrock (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Rian Johnson

Παραγωγή: Ram Bergman, Rian Johnson

Μουσική: Nathan Johnson

Φωτογραφία: Steve Yedlin

Μοντάζ: Bob Ducsay

Σκηνικά: David Crank

Κοστούμια: Jenny Eagan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Knives Out
  • Ελληνικός Τίτλος: Στα Μαχαίρια

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ αυθεντικού σεναρίου.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτου αντρικού ρόλου (Daniel Craig) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Ana de Armas) αμφότερα στην ίδια κατηγορία.
  • Υποψήφιο για Bafta σεναρίου.

Παραλειπόμενα

  • Ο Rian Johnson είχε ανακοινώσει πως ήθελε να βγάλει μια ταινία σε στιλ Agatha Christie αμέσως μετά το Looper, κι έχοντας συλλάβει την ιδέα από το 2005. Αυτό που τον καθυστέρησε ήταν ότι του ανάθεσαν το Star Wars: Οι Τελευταίοι Jedi.
  • Τόσο ο τελικός τίτλος όσο και ο αρχικός (Morning Bell) είναι τίτλοι τραγουδιών των Radiohead από το άλμπουμ Amnesiac (2001).
  • Ο Ricky Jay ήταν ο αρχικός Κος Προύφροκ, με την αντικατάσταση του να συνοδεύεται από την τραγική είδηση του θανάτου του.
  • Τα περισσότερα “fuck” του σεναρίου αντικαταστάθηκαν ώστε να σιγουρευτεί το PG-13. Σε μία χαρακτηριστική σκηνή, στη θέση του “fuck you” μπήκε το “eat shit”.
  • Η K Callan περνάει τον Christopher Plummer μόνο 6 χρόνια στην ηλικία, παρόλα αυτά ερμηνεύει τη μητέρα του.
  • Αρκετές φορές οι ήρωες αναφέρονται σε μια ταινία μιας Danica McKellar με τίτλο Deadly by Surprise. Παρότι η ταινία αυτή δεν υπάρχει, υπάρχει η ηθοποιός Danica McKellar που εξέφρασε την αγάπη της μέσω των social-media για να την αναφορά στο όνομα της.
  • Ο Rian Johnson συμμετέχει και ως παραγωγός για πρώτη φορά σε μια ταινία του.
  • Οι θετικές κριτικές συνοδεύτηκαν από ανάλογη κίνηση στα ταμεία. Το φιλμ κόστισε 40 εκατομμύρια δολάρια, αλλά οι εισπράξεις έφτασαν στα 311,4.
  • Η επιτυχία ώθησε στη δημιουργία franchise, με τον Daniel Craig ως ντετέκτιβ Μπλαν να συνεχίζει να αναλαμβάνει κινηματογραφικά υποθέσεις. Το Netflix όμως ήταν αυτό που αγόρασε τα δικαιώματα για το σίκουελ (με γυρίσματα και στη χώρα μας), με ποσό που έφτασε τα 469 εκατομμύρια δολάρια.

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 5/12/2019

Ο Rian Johnson, ήδη από το «Έγκλημα στο Κολέγιο» το 2005, επέδειξε δεξιότητα στη σύνθεση καλοστημένων πλοκών που παίζουν με τις προσδοκίες και τα κινηματογραφικά στερεότυπα, ενώ διαθέτουν ευρηματικές ιδέες και άρτια τεχνική εκτέλεση. Διαθέτοντας μια συνεχώς ανοδική πορεία (από το τηλεοπτικό «Breaking Bad» στο time-travel θρίλερ «Looper» κι από κει στο πολυσυζητημένο «Star Wars: Οι τελευταίοι Τζεντάι»), μας δίνει εδώ το πρώτο δείγμα προσωπικής δουλειάς στη μετά-Star Wars περίοδό του.

Μας μεταφέρει, λοιπόν, σε ένα αγκαθα-κριστικό σύμπαν βγαλμένο, σχεδόν, απ’ τα κινηματογραφικά ‘80ς, συνθέτοντας ένα καλοδουλεμένο murder-mystery απ’ αυτά που σπάνια συναντάμε στις μέρες μας. Σε τυπικό Johnson-ικό πνεύμα, οι κανόνες του είδους μπαίνουν στον ντετεκτιβικό μεγεθυντικό φακό και αποδομούνται με αφηγηματική λεπτοτεχνία. Ένας ντετέκτιβ-καρικατούρα, μια ύποπτη με κυριολεκτική σωματική δυσανεξία στο… ψέμα και μια σειρά αποκαλύψεων που μοιάζουν να γίνονται απρόσμενα σύντομα στην αφηγηματική γραμμή μαρτυρούν δημιουργική έμπνευση, κέφι και -ως ενός σημείου- ανατρεπτική διάθεση. Πρόκειται για μια αναμφίβολα απολαυστική θέαση, όπου το καλογραμμένο σενάριο προσφέρει, πίσω από τις έξυπνες ατάκες και τα ανατρεπτικά φλας-μπακ, έναν εμφανή σχολιασμό μιας διχασμένης, υπό Τραμπ, Αμερικής που βρίσκεται πράγματι «στα μαχαίρια».

Βεβαίως, ανέκαθεν οι περίτεχνες, αποδομητικής διάθεσης αφηγήσεις του Johnson φλερτάρανε, στον αντίποδα των αξιέπαινων αρετών τους, με τον εξυπνακισμό -τα χρονικά «mindfuck» του «Looper», η ανατρεπτικότητα των «Τελευταίων Τζεντάι»- και τα «Μαχαίρια» δεν αποτελούν εξαίρεση. Διότι όσο το κουβάρι της καλοδουλεμένης πλεκτάνης ξετυλίγεται, τόσο αρχίζουν να λιγοστεύουν τα καύσιμα της ουσιαστικής ανατροπής, της αποδομητικής έμπνευσης και του κοινωνικού σχολιασμού. Η τελική αποκάλυψη δεν είναι ακριβώς προβλέψιμη μα ούτε κι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, μιας και πλέον δεν διακυβεύεται κάτι πέραν του «να ποιος το έκανε!», χωρίς κάποια περαιτέρω κινηματογραφική ή κοινωνική σημασία.

Όπως και να ‘χει, όμως, αν το δούμε σαν δείγμα αμιγώς ψυχαγωγικού κινηματογράφου για το ευρύ κοινό, πρόκειται για μια εξαιρετική πρόταση που σέβεται τον θεατή της, τον παίρνει απ’ το χέρι και του προσφέρει ένα τίμιο δίωρο καλοστημένης ίντριγκας και τεχνικά αψεγάδιαστης σινε-διασκέδασης.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

10 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *