Ο Τζεφ Τάλι είναι ένας πρώην βετεράνος σε υποθέσεις ομηρίας, ο οποίος μετά από μια υπόθεση όπου χάνει δύο αθώους ομήρους, αποσύρεται ως διευθυντής σε ένα επαρχιακό αστυνομικό τμήμα. Την ηρεμία του διαταράσσουν τρεις έφηβοι, οι οποίοι προκειμένου να γλιτώσουν από την αστυνομία που τους καταδιώκει, παραβιάζουν το σπίτι ενός διεφθαρμένου λογιστή που ξεπλένει χρήμα και κρατάνε όμηρο αυτόν και τα παιδιά του. Ταυτόχρονα, μια οργάνωση μαφιόζων αναζητά μια πολύτιμη δισκέτα που βρίσκεται στο σπίτι του λογιστή. Για να εκβιάσουν τον Τάλι να τη βρει, απαγάγουν την οικογένειά του. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος σε μια κατάσταση διπλής ομηρίας.
Σκηνοθεσία:
Florent-Emilio Siri
Κύριοι Ρόλοι:
Bruce Willis … Jeff Talley
Kevin Pollak … Walter Smith
Michelle Horn … Jennifer Smith
Jimmy Bennett … Tommy Smith
Ben Foster … Marshall ‘Mars’ Krupcheck
Jonathan Tucker … Dennis Kelly
Marshall Allman … Kevin Kelly
Serena Scott Thomas … Jane Talley
Rumer Willis … Amanda Talley
Robert Knepper … Wil Bechler
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Doug Richardson
Παραγωγή: Mark Gordon, Arnold Rifkin, Bruce Willis, Bob Yari
Μουσική: Alexandre Desplat
Φωτογραφία: Giovanni Fiore Coltellacci
Μοντάζ: Richard Byard, Olivier Gajan
Σκηνικά: Larry Fulton
Κοστούμια: Elisabetta Beraldo
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Hostage
- Ελληνικός Τίτλος: Διπλή Ομηρία
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Hostage του Robert Crais.
Παραλειπόμενα
- Σε σχέση με το μυθιστόρημα, η ταινία εξαλείφει τη δράση που αφορά τη μαφία.
- Η κόρη του κεντρικού ήρωα είναι και στην πραγματικότητα η κόρη του Bruce Willis, Rumer Willis. Όταν του είχε πει ότι ήθελε τον ρόλο, ο πατέρας της την ανάγκασε να περάσει κανονικά από οντισιόν.
- Ben Foster και Michelle Horn είχαν γίνει ζευγάρι κατά τα γυρίσματα.
- Πρώτη αμερικανική αλλά και αγγλόφωνη ταινία για τον Florent-Emilio Siri.
- Η λέξη fuck ακούγεται 89 φορές.
- Το κόστος ανήλθε στα 75 εκατομμύρια δολάρια, με τα κέρδη να σταματάνε στα 77,6.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 5/1/2009
Για έναν σκηνοθέτη που μαθήτευσε υπό τον Ερίκ Ρομέρ, μάλλον μιλάμε για απαράδεκτη δουλειά. Τον Φλόρεντ Εμίλιο Σιρί τον δικαιολογώ μονάχα επειδή έκανε το ενδιαφέρον Ο Εχθρός Μέσα μου (2007). Εδώ πασχίζει να δώσει χρώμα και νεύρο σε μια ιστορία πολύ χαμηλού ενδιαφέροντος, βασισμένο σε βιβλίο ενός ρουτινιάρικου συγγραφέα, του Ρόμπερτ Κρες. Τα πολλά κλισέ και τα ακόμα περισσότερα σεναριακά λάθη θα απογοητεύσουν ακόμα και τους φίλους του Μπρους Γουίλις, ο οποίος δεν πασχίζει για κάτι το ιδιαίτερο. Καλύτεροι οι δεύτεροι ρόλοι, κυρίως του μικρού Τζίμι Μπένετ. Το κύριο θέμα τίθεται στην ανάπτυξη της αγωνίας, που δεν έχει μια δόση πρωτοτυπίας, άρα κάτι να μας αποπροσανατολίζει από το τι φινάλε θα δούμε. Δείτε το για κάποιες καλές κασκάντες, κι αν δεν αντέχετε να μη δείτε τον Γουίλις σε ακόμα μία ταινία του είδους, κανείς δεν θα σας κακολογήσει…
Βαθμολογία: