Η Μέρα της Μαρμότας

Ο Φιλ Κόνορς, ένας εγωκεντρικός και κυνικός τηλεοπτικός παρουσιαστής, πηγαίνει σε μια μικρή κωμόπολη για να καλύψει τηλεοπτικά ένα τοπικό έθιμο με πρωταγωνίστρια μια μαρμότα. Εκεί διαπιστώνει με τρόμο ότι ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά, μια επανάληψη που αντιλαμβάνεται μόνο ο ίδιος, και αναζητά απεγνωσμένα τρόπο να ξεφύγει από τη χρονική λούπα. Αλλά η 2 του Φλεβάρη δεν λέει να περάσει… 

Σκηνοθεσία:

Harold Ramis

Κύριοι Ρόλοι:

Bill Murray … Phil Connors

Andie MacDowell … Rita Hanson

Chris Elliott … Larry

Stephen Tobolowsky … Ned Ryerson

Brian Doyle-Murray … Buster Green

Marita Geraghty … Nancy Taylor

Angela Paton … Κα Lancaster

Rick Ducommun … Gus

Rick Overton … Ralph

Robin Duke … Doris

Willie Garson … Kenny

Harold Ramis … νευρολόγος

Michael Shannon … Fred

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Danny Rubin, Harold Ramis

Στόρι: Danny Rubin

Παραγωγή: Trevor Albert, Harold Ramis

Μουσική: George Fenton

Φωτογραφία: John Bailey

Μοντάζ: Pembroke J. Herring

Σκηνικά: David Nichols

Κοστούμια: Jennifer Butler

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Groundhog Day
• Ελληνικός Τίτλος: Η Μέρα της Μαρμότας

Κύριες Διακρίσεις

• Βραβείο Bafta σεναρίου.

Παραλειπόμενα

• Ο Danny Rubin εμπνεύστηκε την ιδέα το 1990 διαβάζοντας το The Vampire Lestat της Anne Rice. Αυτό που χρειάστηκε να αναλύσει ήταν σχετικά με την αθανασία των βρικολάκων, και τι θα γίνονταν αν στη θέση τους ήταν ένας απλός άνθρωπος, που λογικά δεν θα είχε πλέον όρια περί ηθικής και νόμων. Αναρωτήθηκε όμως παράλληλα αν αυτή η αθανασία μπορούσε στην πραγματικότητα να αποδειχτεί βαρετή, και αν θα μπορούσε να αλλάξει τον χαρακτήρα κάποιου που είναι αρνητικός σε αλλαγές.
• Η “ημέρα της μαρμότας” επιλέχτηκε τυχαία, με τον Rubin να ανοίγει ένα ημερολόγιο και να αναζητά την επόμενη εθνική εορτή. Πέρα από τις συγγραφικές ευκαιρίες που του έδινε μια τέτοια ημέρα, είχε κατά νου την ελπίδα η ταινία να γίνει σύμβολο της συγκεκριμένης εορτής.
• Το αρχικό κείμενο του Danny Rubin ήταν πολύ πιο σκοτεινό και δεν φάνταζε να έχει εμπορική δυναμική σε όσους πέτυχε να το δείξει. Μέχρι που υπέπεσε στην αντίληψη του Harold Ramis, που εργάστηκε στο πλάι του ώστε να γίνει πιο κωμικό. Αλλά όταν ο Bill Murray ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο, ήρθε σε ανοιχτή κόντρα με τον Ramis, θέλοντας να μειωθούν τα κωμικά στοιχεία και να έρθουν στην επιφάνεια τα πιο φιλοσοφημένα. Η κόντρα ανάμεσα στους δύο παρατάθηκε καθ’ όλη τη διαδικασία των γυρισμάτων, που σε συνδυασμό με τις χαμηλές θερμοκρασίες (μέχρι και −7 °C) δεν ήταν καθόλου εύκολα για κανέναν.
• Όταν το σενάριο ολοκληρώθηκε, ο Rubin είχε δύο εναλλακτικές για ανεύρεση πόρων. Η μία είχε έρθει μέσω του Ramis και ήταν η Columbia Pictures, που έδινε μεν ένα υψηλό μπάτζετ αλλά το στούντιο ήθελε τον δημιουργικό έλεγχο. Από την άλλη ήταν μια ανεξάρτητη εταιρία, η οποία διέθετε μόλις 3 εκατομμύρια δολάρια, αλλά ο Rubin θα είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο επί του κειμένου. Εντέλει προτίμησε την Columbia, όπου όπως βέβαια αναμένονταν ζήτησε νέες -πιο κωμικές- αλλαγές.
• Το στούντιο δεν έδινε το πράσινο φως εάν δεν βρίσκονταν ένα οποιοδήποτε αίτιο που να εξηγούσε την επανάληψη της ημέρας. Ο Rubin παρέθεσε μερικές εξωφρενικές ιδέες, αλλά σε συνεργασία με τον Ramis πέταξαν με πονηριά εκτός ταινίας την “εξήγηση”.
• Δυνατοί υποψήφιοι για τον ρόλο του Φιλ ήταν και οι Chevy Chase, Tom Hanks και Michael Keaton. Για τον Rubin η καλύτερη επιλογή θα ήταν ο Kevin Kline, μην έχοντας αρχικά εμπιστοσύνη στις ερμηνευτικές ικανότητες του Murray.
• Η τραγουδίστρια Tori Amos είχε περάσει από οντισιόν για τη Ρίτα.
• Ο Michael Shannon έκανε εδώ το ντεμπούτο του σε μεγάλη οθόνη, αν και στο γύρισμα περισσότερο χρειάστηκε ως περιφερειακός κομπάρσος.
• Ενώ η παραγωγή είχε κλείσει συνεργασία με την πολιτεία της Πενσιλβάνια ώστε να γίνουν τα γυρίσματα στο αυθεντικό Punxsutawney, όπως θέλει άλλωστε η πλοκή και η παράδοση της μαρμότας, αυτά έγιναν στο Ιλινόις, μια και η μικρή κωμόπολη δεν παρείχε καμία πρακτική ευκολία ώστε να γυριστεί εκεί μια ταινία.
• Το 1993 ήταν μια χρονιά για τις ΗΠΑ που προωθούνταν οι οικογενειακές ταινίες, και ως μια τέτοια είχε προωθηθεί και η συγκεκριμένη, εξασφαλίζοντας το PG από την επιτροπή αξιολόγησης. Αποτέλεσμα αυτό είχε να φέρει το φιλμ στη 10η θέση του ετήσιου box-office των ΗΠΑ και τη 19η παγκοσμίως. Συνολικά είχε κοστίσει 30 εκατομμύρια δολάρια, και οι εισπράξεις είχαν φτάσει στα 105. Αλλά αυτό που τότε είχε εκληφθεί ως μια απλά καλή κωμωδία, πήρε διαστάσεις με τα χρόνια, καθιερώνοντας ακόμα και όρο σε λεξικά και θρησκειολογικές αναλύσεις. Η cult διάσταση του έφτασε στο να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο υποείδος στην ποπ κουλτούρα (ειδικά σε σινεμά και τηλεόραση). Επιπλέον, έκανε τον Murray να αρπάξει την ευκαιρία και να στρέψει ολότελα την πορεία της καριέρας του.
• Παρότι οι συζητήσεις για ένα σίκουελ είχαν ξεκινήσει άμεσα, οι μόνοι επίσημοι απόγονοι ήταν ένα ομότιτλο θεατρικό μιούζικαλ το 2016, ένα βίντεο-γκέιμ σίκουελ (Groundhog Day: Like Father Like Son) το 2019 και ένα ιταλικό ριμέικ (E Gia Ieri) το 2004 από τον Giulio Manfredonia.
• Δεν υπάρχει φυσικά κάποια αναφορά στο σενάριο, αλλά ο Ramis είχε εκτιμήσει ότι η ταινία του κάλυπτε ένα χρονικό διάστημα 10 ετών…