Στα Άκρα

Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος

Έκδοση Κειμένου: 24/7/2022

O Λέο είναι ένας ισπανός μετανάστης στις Βρυξέλλες που εργάζεται ως οδηγός μετρό. Μία νύχτα ένας νεαρός πέφτει στις ράγες του συρμού με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα. Όταν αποκαλύπτεται ότι ο νεαρός είναι ο γιος του Λέο, που οδηγούσε την αμαξοστοιχία εκείνο το βράδυ, το πράγμα περιπλέκεται, καθώς η αστυνόμος Βιρζινί που έχει αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης δεν πείθεται από τις ύποπτες λακωνικές απαντήσεις του Λέο, ο οποίος επιχειρεί να διαλευκάνει ο ίδιος την υπόθεση του θανάτου του γιου του. Έτσι, σταδιακά αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα μίας περίπλοκης υπόθεσης αντικρουόμενων συμφερόντων και προθέσεων.

Η ταινία του Τζορντάνο Τζεντερλίνι είναι ένα βρώμικο αστικό νέο-νουάρ που κεντράρει πάνω σε βλοσυρούς και νευρικούς ανθρώπους που γίνονται με διάφορους τρόπους αποδέκτες της βίας. Εγείρει το ενδιαφέρον από το πρώτο καρέ και είναι σκηνοθετημένο με ένταση, αλλά όχι βιασύνη, η οποία επιτρέπει στους χαρακτήρες να φανούν πολυδιάστατοι και ανθρώπινοι μέσα στην αιματηρή περιπέτεια που βιώνουν. Μία ιστορία εκδίκησης συνδυάζεται με έναν αγώνα εξιλέωσης, ενώ παράλληλα το μυστήριο που απολήγει στον θάνατο του νεαρού αρχίζει να λύνεται, τόσο χάρη στις προσπάθειες του μονήρους Λέο όσο και αυτές της αστυνομίας, υπό την πρωτοβουλία της Βιρζινί. Οι δυο τους όμως δεν συνεργάζονται ποτέ, κινούνται σε δρόμους παράλληλους και όταν διασταυρώνονται καταλήγουν να θέτουν εμπόδια ο ένας στη δράση του άλλου.

Τοποθετώντας τον βασικό χαρακτήρα ανάμεσα στις συμπληγάδες της αστυνομίας και μίας τοπικής εγκληματικής ομάδας, ο Τζεντερλίνι δημιουργεί επιτυχώς ένα αγωνιώδες ασφυκτικό κλίμα. Ο Λέο μοιάζει να βυθίζεται σε ένα πλέγμα βίας που δε μπορεί να ελέγξει και να πασχίζει να βρει την άκρη ακόμα και αν αυτό του κοστίσει τη ζωή του. Είναι άλλωστε και ο ίδιος ένα αίνιγμα, διαθέτει ικανότητες που κανείς δε θα μπορούσε να προβλέψει και οι οποίες οδηγούν στο εύλογο πόρισμα ότι στο παρελθόν του κρύβεται κάτι ιδιαίτερο που τον καθιστά επικίνδυνο τόσο για την αστυνομία όσο και για τους λοιπούς διώκτες του. Στον αντίποδά του, η Βιρζινί έχει να αντιπαλέψει έναν σωρό επίσημα εμπόδια, μεταξύ των οποίων ο πατέρας και προϊστάμενός της, αλλά είναι και αυτή εξοπλισμένη με μία απελπισμένη πυγμή.

Και ενώ η φωτογραφία είναι ιδανική και αναδεικνύει την απειλητική αστική ζούγκλα που περιβάλλει τα αδιέξοδα των χαρακτήρων, το σενάριο παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα, καθώς είναι φορτωμένο με θεματικές που είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν σε μία ταινία σκάρτων 100 λεπτών. Από τους υπαινιγμούς για τρομοκρατία θρησκευτικού εξτρεμισμού (!) μέχρι το βεβιασμένο backstory της αστυνόμου, που ενσαρκώνει με εξαιρετική προσήλωση η Μαρίν Βακτ, οι προεκτάσεις φορτώνουν σημαντικά την ήδη περίπλοκη ιστορία, την οποία ο Τζορντελίνι προσεγγίζει με τη μέθοδο που αρμόζει σε ένα σκοτεινό αστυνομικό δράμα. Έτσι, απομένει μία αίσθηση συνονθυλεύματος ιδεών που δεν καταλήγουν σε ένα σύνολο ενιαίας πνοής, σαν να πετάχτηκε στο μοντάζ το ενωτικό τους υλικό.

Με την ιδανική ερμηνεία του έμπειρου Αντόνιο ντε λα Τόρε σε προνομιούχο θέση, το On the Edge μοιάζει να λειτουργεί ομαλά ως ανάγνωση των αδιεξόδων που γεννά η περιβάλλουσα βία στο σύγχρονο αστικό τοπίο, αλλά η ισχύς του μειώνεται σημαντικά από την παραγεμισμένη με ιδέες πλοκή που μένουν στατικές και ανεκμετάλλευτες. Είναι, πάντως, υποσχόμενη η ικανότητα του Τζορντελίνι να χειρίζεται τον ρυθμό με άνεση και να εναλλάσσει με ακρίβεια τα εκφραστικά του μέσα. Αν είχε γράψει ένα καλύτερο σενάριο, θα μπορούσε να φτιάξει με αυτά τα υλικά ένα αληθινά αξιοσημείωτο φιλμ.

Βαθμολογία: