Ο Χορευτής

Ο Σεργκέι Πολούνιν, τον οποίο ερωτευτήκαμε από το βίντεο του «Take Me to Church», έγινε το enfant-terrible του μπαλέτου όταν εγκατέλειψε τη θέση του σολίστ δύο φορές, επαναστατώντας απέναντι στο κατεστημένο του κλασικού χορού. Πόσο υψηλό είναι το τίμημα της τελειότητας; Τον θεώρησαν διάδοχο ή και καλύτερο του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, το πιο μεγάλο ταλέντο της εποχής μας στον απαιτητικό κόσμο του μπαλέτου. Προικισμένος με έναν απίστευτο συνδυασμό δύναμης και χάρης, ο Σεργκέι Πολούνιν χτύπησε σαν κεραυνός στον κόσμο του μπαλέτου και έγινε ο νεαρότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία του Βασιλικού Μπαλέτου του Λονδίνου. Στο απόγειο της δόξας του, στην ηλικία των 25 ετών, οδηγημένος στο όριο της αυτοκαταστροφής από την επιτυχία του, ο Σεργκέι ένιωθε το ταλέντο του περισσότερο ως βάρος παρά ως δώρο, τότε ανακοίνωσε πως αποχωρεί, εξαντλημένος από ανούσιες πρόβες και δυσαρεστημένος από τις χαμηλές αμοιβές του. Προσπάθησε να ζήσει σαν συνηθισμένος άνθρωπος για ένα διάστημα, για να επανέλθει αργότερα στον χορό, αλλά με λιγότερες φιλοδοξίες και μειωμένες ώρες προπονήσεων. Σήμερα είναι πλέον αναγνωρίσιμος, συνεχίζει να χορεύει και δεν μετανιώνει καθόλου για την απόφαση της διακοπής. Το ντοκιμαντέρ του Στίβεν Κάντορ υποκλίνεται στο ταλέντο του, εξερευνά τη μετατροπή του σε celebrity και την επιρροή που είχε πάνω του η συμμετοχή του στο βιντεοκλίπ του «Take Me to Church» του Hozier, που έγινε viral σε όλο τον κόσμο, και πλάθει, εντέλει, το συγκινητικό πορτρέτο ενός επαναστάτη χορευτή, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό. Πώς μπορείς να είσαι ελεύθερος άνθρωπος όταν είσαι το πιο «περιζήτητο απόκτημα» στον χώρο του μπαλέτου;

Σκηνοθεσία:

Steven Cantor

Κύριοι Ρόλοι:

Sergei Polunin … ο ίδιος

Κεντρικό Επιτελείο:

Παραγωγή: Gabrielle Tana

Μουσική: Ilan Eshkeri

Φωτογραφία: Mark Wolf

Μοντάζ: Federico Rosenzvit

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Dancer
• Ελληνικός Τίτλος: Ο Χορευτής

Παραλειπόμενα

• Ο Sergei Polunin δεν ήθελε να δει την ταινία, επειδή δεν του άρεσε να βλέπει τον εαυτό του να χορεύει. Τον ξεγέλασε όμως ένας φίλος και το είδε. Βρήκε ότι είχε καλό ρυθμό και μουσική, παρόλα αυτά έσφιγγε το πόδι του φίλου του καθ’ όλη την προβολή.