Από το τσίρκο στο μιούζικ-χολ, από την ανωνυμία στη δόξα, αυτή είναι η απίθανη ιστορία του Κυρίου Σοκολά, του πρώτου έγχρωμου καλλιτέχνη της γαλλικής σκηνής. Το ντουέτο που διαμόρφωσε με τον Φουφί συνάντησε τεράστια επιτυχία την εποχή της Μπελ Επόκ στο Παρίσι. Αλλά, όπως συνηθίζεται, τα εύκολα χρήματα, ο τζόγος και η δόξα έχουν και την παρακμή τους, και δοκιμάζουν τη φιλία των δύο αντρών, όσο και την καριέρα του Σοκολά.
Σκηνοθεσία:
Roschdy Zem
Κύριοι Ρόλοι:
Omar Sy … Rafael ‘Chocolat’ Padilla
James Thierree … George Footit
Clotilde Hesme … Marie Hecquet
Olivier Gourmet … Joseph Oller
Frederic Pierrot … Theodore Delvaux
Noemie Lvovsky … Yvonne Delvaux
Alice de Lencquesaing … Camille
Alex Descas … Victor
Olivier Rabourdin … Firmin Gemier
Xavier Beauvois … Jacques Potin
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Cyril Gely, Olivier Gorce, Gerard Noiriel, Roschdy Zem
Παραγωγή: Eric Altmayer, Nicolas Altmayer
Μουσική: Gabriel Yared
Φωτογραφία: Thomas Letellier
Μοντάζ: Monica Coleman
Σκηνικά: Jeremy Duchier
Κοστούμια: Pascaline Chavanne
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Chocolat
- Ελληνικός Τίτλος: Μεσιέ Σοκολά
- Διεθνής Τίτλος: Monsieur Chocolat
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Chocolat, Clown Negre. L’Histoire Oubliee du Premier Artiste Noir de la Scene Francaise του Gerard Noiriel.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο δεύτερου αντρικού ρόλου (James Thierree) και σκηνικών στα Cesar. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Omar Sy), μουσική και ήχο.
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο είναι μόνο ελαφριά βασισμένο πάνω στην αληθινή ιστορία του Rafael Padilla.
- Ακριβό για γαλλική παραγωγή, μια και στοίχησε 19 εκατομμύρια δολάρια. Δεν κατάφερε όμως να βγάλει τα χρήματα του, με τις εισπράξεις να μην ξεπερνούν τα 15,2.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/3/2016
Παρότι οι Γάλλοι έχουν παράδοση μεγάλης μαστοριάς στις βιογραφίες, αυτή τη φορά έδωσαν τη σωστή βιογραφία στο λάθος πρόσωπο. Φυσικά και ο Roschdy Zem δεν είναι διόλου κακός δημιουργός, αλλά αυτό που ξέρει καλύτερα είναι να εστιάζει στο κοινωνικό κομμάτι ενός θέματος και όχι να διεισδύει σε χαρακτήρες. Έτσι, ένα θέμα που θα μπορούσε να αποδοθεί με μια έντονη δόση μαγείας, αποδίδεται με αιχμή στο κοινωνικό του μέρισμα. Μα ο Σοκολά δεν άφησε εποχή λόγω της αντιρατσιστικής του συμβολής, τουλάχιστον δεν είναι αυτό που μας αφορά πλέον, αλλά για τη μαγική του ικανότητα να μεταμορφώνεται επί σκηνής και να παρουσιάζει ένα σόου διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Αυτό το διαφορετικό έχριζε εξερεύνησης, και είχαμε κι εμείς ανάγκη να δούμε, μα αντί αυτού παρακολουθούμε μια ακαδημαϊκού ύφους βιογραφία.
Η ταινία θέλει να χωρέσει όλα τα χαρακτηριστικά της ζωής του Σοκολά, αλλά εντέλει συνοψίζει μία ολόκληρη ζωή με «λίγο από όλα». Αφήνει έτσι τον θεατή αμέτοχο στα γεγονότα, και πάει χαράμι και η κοινωνική διάσταση, δηλαδή το βασικό μέλημα του σκηνοθέτη. Αλλά τόσο ο Omar Sy, όσο κι ο λιγότερο γνωστός μας James Thierree λάμπουν και είναι αληθινό χαράμι που το σενάριο δεν τους βοηθάει περισσότερο. Αμφότεροι, είναι δυστυχώς ο αληθινά μοναδικός λόγος που αξίζει να μην προσπεράσετε το φιλμ (δεν αναφέρουμε την ανασύσταση της εποχής, μια και έχει γίνει ρουτίνα η αριστοτεχνική δουλειά των Γάλλων ως προς αυτό). Είναι σαν να ζουν εκείνη την εποχή, σαν να είναι μέρος του κάδρου της. Και ο Thierree, ως εγγονός του Charles Chaplin, μοιάζει σαν να παραδίδει στα παρασκήνια τσαπλινικά μαθήματα στον έγχρωμο σταρ. Μήπως θα ήταν καλύτερα να έχουμε απλά ένα θεατρικό;
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
