Μια κοινωνική λειτουργός προσπαθεί να προστατεύσει ένα μικρό κορίτσι από τους γονείς της, οι οποίοι καθώς φαίνεται την κακοποιούν με εξαιρετικά άσχημους τρόπους. Στην πορεία, όμως, θα αποκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες που ώθησαν τους γονείς σε αυτή τη συμπεριφορά…
Σκηνοθεσία:
Christian Alvart
Κύριοι Ρόλοι:
Renee Zellweger … Emily Jenkins
Jodelle Ferland … Lillith ‘Lily’ Sullivan
Ian McShane … ντετέκτιβ Mike Barron
Bradley Cooper … Δρ Douglas J. Ames
Callum Keith Rennie … Edward Sullivan
Adrian Lester … Wayne
Cynthia Stevenson … Nancy
Kerry O’Malley … Margaret Sullivan
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ray Wright
Παραγωγή: Steve Golin, Kevin Misher
Μουσική: Michl Britsch
Φωτογραφία: Hagen Bogdanski
Μοντάζ: Mark Goldblatt
Σκηνικά: John Willett
Κοστούμια: Monique Prudhomme
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Case 39
- Ελληνικός Τίτλος: Υπόθεση 39
Παραλειπόμενα
- Στην παράδοση των ταινιών τρόμου, κι εδώ είχαμε περίπτωση ατυχήματος στα γυρίσματα. Κατά τη διάρκεια μιας σκηνής με φωτιά, το ανάλογο εφέ ξέφυγε του ελέγχου και κατέκαψε όλο το σετ. Κανείς δεν τραυματίστηκε, αλλά για να συνεχιστεί το γύρισμα αντικαταστάθηκαν άμεσα όσα πράγματα κάηκαν, και μάλιστα χρειάστηκε να ανευρεθούν από όλο τον πλανήτη. Την επόμενη μέρα όλοι βρίσκονταν κανονικά στις δουλειές τους.
- Για τον ρόλο της Λίλιθ, ήταν υποψήφιες και οι Chloe Grace Moretz, Isabelle Fuhrman.
- Το φιλμ ήταν έτοιμο από το 2007, αλλά μπήκε σε ράφι. Στις ΗΠΑ πήρε διανομή το 2010.
- Ενώ είχε μπάτζετ 26 εκατομμύρια δολάρια, τα έσοδα δεν ξεπέρασαν τα 28,2.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 11/2/2010
Πριν από μερικά χρόνια το αστέρι της Zellweger μεσουρανούσε πλάι στα λαμπερότερα της Μέκκας του κινηματογράφου. Σήμερα από ταινίες οσκαρικών προδιαγραφών εξαντλείται σε φιλμάκια δεύτερης και τρίτης διαλογής, με τη φιγούρα της να περιφέρεται άσκοπα μέσα σε κενού περιεχομένου πλάνα, μεταμορφώνοντας το άτομό της σε μια (σαραντάρα) πρωτάρα που ψάχνει την αξίωση παραδιδόμενη σε μετρίου αναστήματος κινηματογραφικές απόπειρες.
Το Case 39 προσπαθεί άσκοπα να ξεφύγει από τη λογική των φτηνών τρομοταινιών, χωρίς να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Παραμένει καθηλωμένο στα σεναριακά κλισέ, στις εφετζίδικες φιγούρες που κάνουν που και που την εμφάνισή τους, στην αφανή σκηνοθετική αρωγή και μοιάζει να το απολαμβάνει. Η Zellweger -που παραλίγο να γίνει κάρβουνο στα γυρίσματα- βασανίζεται να σηκώσει το βάρος ενός θρίλερ που όπως καταλαβαίνεις στηρίζεται εξολοκλήρου στον κεντρικό πρωταγωνιστή, και αντί να σε αφήσει παντελώς αδιάφορο, σε κάνει να αναρωτηθείς πώς κατάφερε πριν χρόνια να εισέλθει στον οσκαρικό παράδεισο. Τον Christian Alvart τον μάθαμε -για τα καλά- από το Pandorum, και βλέποντας ετούτο εδώ το προγενέστερο δημιούργημα του, αντιλαμβανόμαστε την αδυναμία που καταδεικνύει ο σκηνοθέτης για τα b-movies. Εσείς, πάλι, μπορείτε να το εκλάβετε και ως ανικανότητα να πλάσει κάτι το αξιόλογο. Του αναγνωρίζεις, όμως, το γεγονός ότι βελτιώνεται με τον χρόνο.
Τέλος, αν θέλετε την πικρή αλήθεια, αυτή σου αποκαλύπτεται από το πρώτο κιόλας λεπτό, λέγοντας σου ότι το Case 39 δεν ξεχωρίζει από τα χιλιάδες θρίλερ της σειράς, τα οποία φυσικά και ρουφάει μέχρι το μεδούλι. Αν πάλι επιθυμείτε να το κατατάξετε σε μια κλίμακα, μάλλον θα το τοποθετήσετε κοντά στον πάτο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
