Μαύρο Καναρίνι
- Canary Black
- 2024
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Δράσης, Θρίλερ, Κατασκοπική
- 31 Οκτωβρίου 2024
Η Έιβερι Γκρέιβς, μια νεαρή πράκτορας της ΣΙΑ, εκβιάζεται από τρομοκράτες να προδώσει τη χώρα της, εάν θέλει να σώσει τον απαχθέντα σύζυγό της. Αποκομμένη πια από την ομάδα της, στρέφεται στις επαφές που έχει στον υπόκοσμο και προσπαθεί να εντοπίσει την άκρως μυστική πληροφορία που θέλει από αυτήν ο απαγωγέας.
Σκηνοθεσία:
Pierre Morel
Κύριοι Ρόλοι:
Kate Beckinsale … Avery Graves
Rupert Friend … David Brooks
Ray Stevenson … Jarvis Hedlund
Jaz Hutchins … πράκτορας Maxfield
Saffron Burrows … Elizabeth Mills
Ben Miles … Nathan Evans
Goran Kostic … Konrad Breznov
Masayoshi Haneda … Kenji Nakajima
Andrei Lenart … Niklaus
Arben Bajraktaraj … Arben
Michael Brandon … ο πρόεδρος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Matthew Kennedy
Παραγωγή: Jeff Elliott, Marina Grasic, Carsten H.W. Lorenz, Sebastien Raybaud, Renee Tab, Christopher Tuffin, John Zois
Μουσική: Jessica Rose Weiss
Φωτογραφία: Thierry Arbogast
Μοντάζ: Tania Goding
Σκηνικά: Sebastian T. Krawinkel
Κοστούμια: Nikolina Kostanjsek
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Canary Black
- Ελληνικός Τίτλος: Μαύρο Καναρίνι
Παραλειπόμενα
- Τα γυρίσματα έγιναν σε Κροατία και Σλοβενία. Σε αυτά του Ζάγκρεμπ, συρμοί του μετρό διέκοψαν τη λειτουργία τους για το κοινό ώστε να βοηθήσουν το γύρισμα σκηνής δράσης. Αλλά και το Τόκυο που βλέπουμε στο φιλμ είναι στην πραγματικότητα το Ροβίνι της Κροατίας.
- Τα Amazon MGM Studios αγόρασαν τα δικαιώματα διανομής του φιλμ, με αυτό να κυκλοφορεί σε ελάχιστες χώρες μέσω αιθουσών, αλλά κυρίως μέσω της πλατφόρμας του Prime Video.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 31/10/2024
Πρέπει αυτό να ξεκαθαριστεί εξαρχής: ακόμα κι αν δεν είναι ό,τι χειρότερο θα βρείτε από ταινία δράσης εκεί έξω, δεν είναι για κινηματογράφο. Όχι ότι αυτό ακυρώνει το γεγονός ότι όλες μα όλες οι ταινίες είναι καλύτερα να τις βλέπεις σινεμά παρά σπίτι σου, απλά είναι ένα φτηνό προϊόν που δεν αντιστοιχεί στο αντίτιμο μιας αίθουσας. Το βάζουμε λοιπόν αυτό ως δεδομένο και πάμε παρακάτω…
Ο Pierre Morel είχε ένα φουριόζικο ξεκίνημα εντός της δεκαετίας του 2000, έπεσε στη συνέχεια, και πλέον μάλλον ξεπέφτει (μάλλον έφταιγε το εμπορικό κάζο του Ελεύθερου Επαγγελματία). Είναι παρωχημένη η οπτική του στις μπουνιές και τις κλωτσιές, αλλά και δεν φαίνεται να αισθάνεται καθόλου άσχημα με ένα μπάτζετ που είναι φανερό πως δεν του καλύπτει ούτε τα βασικά. Έχουμε μια πλοκή που υποτίθεται ότι θέλει σε ρίσκο την ανθρώπινη διαβίωση, κι εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι σε χώρους που μόνο σε escape room θα ήταν ανεκτοί. Από την άλλη, η Kate Beckinsale μοιάζει ότι έχει αρχίσει να βαράει από το 2003 και το Underworld, και απλά να συνεχίζει απτόητη δίχως καμία διαφορά 20 χρόνια μετά. Ούτε το μαλλί της δεν αλλάζει, ίσως γιατί εμπεριέχεται στο συμβόλαιο που θέλει έτσι να κατοχυρώσει την αναγνωρισιμότητα της. Κρίμα, γιατί έχει αποδείξει ότι δεν χρειάζονταν να ήταν ακόμα μία αναλώσιμη φίρμα.
Και περνάμε σε ένα σενάριο που συνδυάζει τις εύκολες λύσεις με τις φτηνές ανατροπές, και ένα στόρι που από τη μία θέλει να σου βγάλει μια σοβαρότητα αλλά τη χάνει στα επιμέρους «παλαβά» και στις στάσεις για χαμηλού βεληνεκούς δράση, την οποία μια κατασκοπική ταινία δεν έχει δα ανάγκη (χάνεται η ροή του σασπένς). Για να μην είμαστε άδικοι, θα τοποθετήσουμε στα συν το ότι εάν ξεπεράσετε από νωρίς το ότι παρακολουθείτε ένα φτηνό θέαμα, κάθε σκηνή όλο και κατιτίς παρέχει για να σε κολλήσει και να σπρώξεις τον εαυτό σου να πάει παρακάτω. Στο φινάλε ψάχνεσαι βέβαια αν το μετάνιωσες, αλλά μικρό το κακό! Μία ακόμα ανούσια ταινία ήταν απλά, όχι καμιά γρίπη που θα την κουβαλάτε και τη μεθαύριο.
Χωρίς λοιπόν χρήση της παραμικρής από πλευράς θεατή σκέψης, συγκαταλέγεται σε όλες αυτές τις νέας γενιάς ταινίες που κάποτε αναζητούσαν κοινό στη βιντεοκασέτα, και που πλέον το βρίσκουν στις streaming πλατφόρμες.
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα
Γκαλερι φωτογραφιων
