Η Μέρα της Βαστίλης
- Bastille Day
- The Take
- 2016
- Γαλλία, ΗΠΑ
- Αγγλικά, Γαλλικά
- Δράσης, Θρίλερ, Πολιτικό Θρίλερ
- 18 Αυγούστου 2016
Την αυγή της Ημέρας της Βαστίλης, μια νεαρή Γαλλίδα, η Ζόι Ναβίλ, βρίσκεται στο Παρίσι με σκοπό να τοποθετήσει μια βόμβα που θα προκαλέσει πολιτική διαμαρτυρία, αλλά δεν θα σκοτώσει κανέναν. Τελευταία στιγμή, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να το πράξει. Ένας αμερικανός πορτοφολάς, ο Μάικλ Μέισον, κλέβει την τσάντα της, κρατάει ό,τι του είναι χρήσιμο και πετάει τα υπόλοιπα στα σκουπίδια του μετρό. Την ίδια στιγμή, σε έναν υπερ-προστατευμένο σταθμό της ΣΙΑ στην πόλη, ο Σον Μπράιαρ, ένας πράκτορας που ήρθε από τα μάχιμα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ, πολεμάει να προσαρμοστεί στο νέο του πόστο, ως αναλυτής σε γραφείο, μπροστά σε ένα κομπιούτερ, αναζητώντας τρομοκράτες του διαδικτύου. Αλλά η βόμβα εκρήγνυται και ο Μάικλ είναι ο μοναδικός ύποπτος. Το επόμενο 24ωρο θα βρει αυτόν, τον Μπράιαρ και τη Ζόι σε ένα κυνήγι ανά την πόλη, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεσκεπαστεί μια συνωμοσία χάους, που μόνο αυτοί έχουν τη δυνατότητα να αποκαλύψουν.
Σκηνοθεσία:
James Watkins
Κύριοι Ρόλοι:
Idris Elba … Sean Briar
Richard Madden … Michael Mason
Charlotte Le Bon … Zoe Naville
Kelly Reilly … Karen Dacre
Jose Garcia … Victor Gamieux
Thierry Godard … Rafi Bertrand
Eriq Ebouaney … Baba
Arieh Worthalter … Jean
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrew Baldwin, James Watkins
Παραγωγή: Bard Dorros, Fabrice Gianfermi, Steve Golin, David Kanter, Philippe Rousselet
Μουσική: Alex Heffes
Φωτογραφία: Tim Maurice-Jones
Μοντάζ: Jon Harris
Σκηνικά: Paul Kirby
Κοστούμια: Guy Speranza
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Bastille Day
- Ελληνικός Τίτλος: Η Μέρα της Βαστίλης
- Εναλλακτικός Τίτλος: The Take [ΗΠΑ]
Παραλειπόμενα
- Αρχική Ζόι ήταν η Adele Exarchopoulos, αλλά αποχώρησε προτιμώντας το The Last Face.
- Επικρατέστερος για σκηνοθέτης ήταν αρχικά ο Pierre Morel.
- Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015 προκάλεσαν την καθυστέρηση της πρεμιέρας του φιλμ. Αλλά και όταν βρέθηκε στις αίθουσες, μια αντίστοιχη στη Νίκαια τον Ιούλιο του 2016 ανάγκασε τη Studiocanal να αποσύρει την ταινία από τους κινηματογράφους λίγε μόλις ημέρες μετά την έξοδο της.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/8/2016
Κρατάμε τη συγκεκριμένου τύπου τρεχάλα ανά την πόλη, κι αλλάζουμε τον Idris Elba και τον Richard Madden με τον Bruce Willis και τον Samuel L. Jackson… και βουαλά: έχουμε το «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει: Η Εκδίκηση». Να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ο James Watkins δεν μου γέμισε το μάτι ήδη από τη «Γυναίκα με τα Μαύρα», όπου πήρε ένα κείμενο που διαπρέπει στα θεατρικά σανίδια, και το γέμισε σεναριακά ατοπήματα. Εδώ παίρνει κι άλλον δρόμο, αυτόν της ευκολίας. Ο τρόπος που αντιγράφει την κεντρική ιδέα του τρίτου μέρους των περιπετειών του Τζον ΜακΛέιν γίνεται απροκάλυπτα και με όρους καθαρής σεναριακής ευκολίας. Σαν να σκέφτηκε ότι «έτσι κι αλλιώς θα με πάρουν που θα με πάρουν χαμπάρι, γιατί να κρύβομαι τόσο;» Αλλά ούτε εδώ αποτρέπει την ύπαρξη σεναριακών κενών, με χαρακτηριστικότερα κάποια που αφορούν την απλούστερη κοινή λογική.
Έχουμε καθαρά εμπορικό σινεμά, που απλά χρυσώνει το χάπι με ολίγο από πολιτικά μηνύματα. Καλοδεχούμενα, αλλά κι αυτά πνίγονται στη δράση. Η δε δράση δεν είναι κακή, απλά δεν χαίρει ούτε σκηνοθετικού ύφους, ούτε έχει αυτό το κάτι το πρωτότυπο ή πρωτόγνωρο για να ξεχωρίσει του σωρού. Ο συμπαθέστατος κι εδώ Idris Elba είναι σκιά του καλού του εαυτού, αλλά ερμηνευτικά δεν έχει κάπου να πατήσει, ενώ δεν υπάρχει βοήθεια από τους υπόλοιπους του καστ. Κακά τα ψέματα. Αν δείτε το φιλμ καθαρά θέλοντας να αδράξετε την όλη τρεχάλα, δεν θα περάσετε ιδιαίτερα άσχημα, μια κι από αυτήν έχει άφθονη. Αλλά αν βάλετε και κάποια πλας στο μενού των απαιτήσεων σας, ίσως καλύτερα είναι να το αποφύγετε ακόμα και στη μικρή οθόνη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
