Ένας Ιππότης για τη Βασούλα (1968)

ΣΥΝΟΨΗ

Μια πλούσια ηλικιωμένη χήρα ζει στο αρχοντικό της με συντροφιά το προσωπικό της, από το οποίο ξεχωρίζει η ρομαντική γραμματέας της Βασούλα, η οποία της διαβάζει ιπποτικά μυθιστορήματα. Ένα βράδυ από μια παρεξήγηση νομίζει πως η Βασούλα είναι παντρεμένη και όταν πεθαίνει, αφήνει ένα μεγάλο ποσό στη Βασούλα και τον υποτιθέμενο σύζυγο της. Και η Βασούλα προσπαθεί να πείσει τον νεαρό να την παντρευτεί για να πάρει την κληρονομιά…

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Δαλιανίδης

Κύριοι Ρόλοι:

Τζένη Καρέζη … Βασούλα Λιόντου

Φαίδων Γεωργίτσης … Μήτσος Μπεζεσθαίνης

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος … καπετάνιος Διαμαντής Φατούρος

Γιώργος Μιχαλακόπουλος … Θεόδωρος Μπερέτας

Μαρία Φωκά … Κλειώ

Μαρία Μπονέλου … Πηνελόπη Γιακουμάτου

Χρόνης Εξαρχάκος … Αριστείδης Τουγκανάκης

Άννα Παϊτατζή … Γεωργία Παπαδοπούλου

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης

Παραγωγή: Φιλοποίμην Φίνος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Φωτογραφία: Παύλος Φιλίππου

Μοντάζ: Πέτρος Λύκας

Σκηνικά: Μάρκος Ζέρβας

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ένας Ιππότης για τη Βασούλα
Διεθνής Τίτλος: A Knight for Vasoula

Σεναριακή Πηγή

Θεατρικό: Ένας Ιππότης για τη Βασούλα των Κώστα Πρετεντέρη, Ασημάκη Γιαλαμά.

Παραλειπόμενα

Εδώ είναι η τελευταία παρουσία της Τζένης Καρέζη σε ταινία της Φίνος Φιλμ.
Ανάμεσα στους χορευτές είναι ο Γιάννης Φλερύ και η Άινα Μάουερ. Στον Φλερύ ανήκει και το σύνολο των χορογραφιών της ταινίας.
Με 347.441 εισιτήρια, ήρθε στην 15η θέση ανάμεσα σε 108 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 29/4/2012

Βασισμένη σε γνωστό θεατρικό έργο του Κώστα Πρετεντέρη και του Ασημάκη Γιαλαμά, η ταινία διατηρεί τη θεατρική της υπόσταση, αλλά η καλή επεξεργασία του έγχρωμου το απεγκλωβίζει φωτογραφικά. Ασυνήθιστο για σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη (του λείπει το πομπώδες, παρά τα «δαλιανιδικά» χορευτικά), πρόκειται για μια ιδιαίτερα χαριτωμένη κομεντί, με το ζευγάρι Τζένη Καρέζη, Φαίδων Γεωργίτση να αποδίδουν εύστοχα και ταιριαστά τους ρόλους τους. Ειδικά για την Καρέζη, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν από τις καλύτερες της εμφανίσεις. Έξυπνα μπλέκει μέσα η έννοια της φαντασιοπληξίας, ως απόδραση από την πεζότητα της ζωής, που δένει πονηρά με το ακατέργαστο και «ταλαίπωρο» ρομάντζο ανάμεσα στους δύο ήρωες. Χαλαρό κωμικά, αλλά ξεπληρώνει καλύπτοντας επάξια τον όρο της κομεντί.

Βαθμολογία: