Πόλεμος και Ειρήνη

1812 και οι στρατιές του Ναπολέοντα εισβάλουν στη Ρωσία. Άνθρωποι από όλες τις τάξεις ενώνονται για τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο κι αντιστέκονται στους 500.000 Γάλλους. Την ίδια εποχή, ο κόμης Πιέρ Μπεζούκοφ δεν αισθάνεται ευτυχισμένος με την γάμο του και ζει τον έρωτα με την κόμισσα Νατάσα Ροστόβα.

Σκηνοθεσία:

Sergey Bondarchuk

Κύριοι Ρόλοι:

Sergey Bondarchuk … Pierre Bezukhov

Lyudmila Saveleva … Natasha Rostova

Vyacheslav Tikhonov … πρίγκιπας Andrei Bolkonsky

Boris Zakhava … στρατάρχης Mikhail Kutuzov

Anatoli Ktorov … πρίγκιπας Nikolai Andreevich Bolkonsky

Anastasiya Vertinskaya … πριγκίπισσα Lisa Bolkonskaya

Antonina Shuranova … πριγκίπισσα Maria Bolkonskaya

Oleg Tabakov … Nikolai Rostov

Vladislav Strzhelchik … αυτοκράτορας Napoleon Bonaparte

Nonna Mordyukova … Anisya Fyodorovna

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sergey Bondarchuk, Vasiliy Solovyov

Μουσική: Vyacheslav Ovchinnikov

Φωτογραφία: Iolanda Chen, Anatoliy Petritskiy, Aleksandr Shelenkov

Μοντάζ: Tatyana Likhachyova

Σκηνικά: Mikhail Bogdanov, Aleksandr Dikhtyar, Said Menyalshchikov, Gennady Myasnikov

Κοστούμια: Vladimir Burmeyster, Nadezhda Buzina, Mikhail Chikovani, V. Vavra

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Voyna i Mir
• Ελληνικός Τίτλος: Πόλεμος και Ειρήνη
• Διεθνής Τίτλος: War and Peace

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Πόλεμος και Ειρήνη (1956)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: War and Peace του Lev Tolstoy.

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (ΕΣΣΔ). Υποψήφιο για σκηνικά.
• Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
• Υποψήφιο για Bafta σκηνικών.
• Μεγάλο βραβείο στο φεστιβάλ Μόσχας.

Παραλειπόμενα

• Η Mosfilm εργάστηκε πάνω στο έπος αυτό από το 1961 έως το 1967. Είχε την απόλυτη στήριξη του σοβιετικού καθεστώτος, με τον κόκκινο στρατό να συνεισφέρει με εκατοντάδες άλογα και χιλιάδες στρατιώτες. Με ένα κόστος που υπολογίζεται σε σημερινά δεδομένα κοντά στα 60 εκατομμύρια δολάρια, ήταν η πιο ακριβή σοβιετική παραγωγή που είχε γίνει ποτέ, και θεωρείται από πολλούς ως η σπουδαιότερη επική ταινία που είδε η έβδομη τέχνη.
• Η ιδέα της δημιουργίας γεννήθηκε με την επιτυχημένη προβολή στη Ρωσία το 1959 της αμερικανικής εκδοχής του King Vidor. Λόγω του ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων, η ΕΣΣΔ άμεσα αναζήτησε δημιουργό για να μπει το σχέδιο σε παραγωγή. Οι δύο πρώτοι υποψήφιοι ήταν οι Mikhail Romm και Sergei Gerasimov, με στελέχη όμως του υπουργείου πολιτισμού να προτιμούν ανοιχτά τον Sergei Bondarchuk, που μόλις είχε παραδώσει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Στο παιχνίδι, τη συγκεκριμένη στιγμή, ήταν μόνο ο Ivan Pyryev, με τον Bondarchuk να μη γνωρίζει ακόμα τίποτα για την υποψηφιότητα του, μέχρι που του έφτασε στο σπίτι ένα γράμμα, με τον ίδιον να αποδέχεται την “κόντρα” με τον Pyryev. Οι εσωτερικές αναφορές θέλουν να κέρδισε τη θέση επειδή ο Pyryev είχε αρκετούς εχθρούς εντός του υπουργείου.
• Οι πρώτες διαρροές που έφταναν στον αμερικανικό τύπο μιλούσαν για κόστος 100 εκατομμυρίων δολαρίων, κάτι που θα έκανε την ταινία την ακριβότερη παγκοσμίως όλων των εποχών. Αυτή η κίνηση προπαγάνδας έμεινε “ζωντανή” ως το 1979, που το ρεκόρ καταγράφτηκε για τελευταία φορά στο βιβλίο Guinness. Έκτοτε όμως φανερώθηκε η πραγματική διάσταση του μπάτζετ.
• Έκανε πρεμιέρα ως ενιαίο αλλά ημιτελές στο φεστιβάλ Μόσχας του 1965. Στις ρωσικές αίθουσες κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά το πρώτο μέρος (Andrei Bolkonsky) κι αυτό κομμένο σε δύο διαδοχικά μέρη. Μέσα στους επόμενους μήνες, είχε καταφέρει να κόψει 58,3 εκατομμύρια εισιτήρια, με τους 58 εκατομμύρια θεατές να παραμένουν στην αίθουσα και κατά τη διάρκεια του μεγάλου διαλείμματος (από τις πλέον εμπορικές ταινίες στην ιστορία της ΕΣΣΔ). Ακολούθησε πάλι το 1966 το Natasha Rostova, που το είδαν 36.2 εκατομμύρια θεατές. Το 1967, η ταινία ολοκληρώθηκε με τα 1812 και Pierre Bezukhov, τα οποία είδαν αρκετά λιγότεροι. Ακολούθησε διανομή σε 117 χώρες, αλλά σε διάφορες μορφές.
• Η πρώτη αποκατάσταση του φιλμ έγινε από τη Mosfilm το 1999, και ήταν για το DVD. Πλέον όμως υπάρχει και μια νεότερη, στην οποία το υλικό είναι πλήρες.