
Τουίστερ
- Twister
- 1996
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Δράσης, Έπος, Θρίλερ, Καταστροφής, Περιπέτεια
- 20 Οκτωβρίου 1996
Ο Μπιλ Χάρντινγκ κυνηγάει την πρώην γυναίκα του και «κυνηγό ανεμοστρόβιλων» Τζο, προκειμένου να του υπογράψει τα χαρτιά του διαζυγίου για να παντρευτεί τη νέα του αγαπημένη, τη Μελίσα. Η φύση όμως τους παίζει περίεργα παιχνίδια, αφού εκεί που συναντιούνται βρίσκονται και οι δυο ενωμένοι στον κοινό αγώνα να καταφέρουν να τοποθετήσουν στο κέντρο ενός υπερβολικά δυνατού ανεμοστρόβιλου ένα νέο σύστημα μέτρησης των στοιχείων του, με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή.
Σκηνοθεσία:
Κύριοι Ρόλοι:
Bill Paxton … Bill ‘The Extreme’ Harding
Helen Hunt … Δρ Jo Harding
Jami Gertz … Δρ Melissa Reeves
Cary Elwes … Δρ Jonas Miller
Philip Seymour Hoffman … Dustin Davis
Alan Ruck … Robert ‘Rabbit’ Nurick
Sean Whalen … Allan Sanders
Jeremy Davies … Brian Laurence
Joey Slotnick … Joey
Todd Field … Tim ‘Beltzer’ Lewis
Scott Thomson … Jason ‘Preacher’ Rowe
Lois Smith … Meg Greene
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Crichton, Anne-Marie Martin
Παραγωγή: Ian Bryce, Michael Crichton, Kathleen Kennedy
Μουσική: Mark Mancina
Φωτογραφία: Jack N. Green
Μοντάζ: Michael Kahn
Σκηνικά: Joseph C. Nemec III
Κοστούμια: Ellen Mirojnick
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Twister
- Ελληνικός Τίτλος: Τουίστερ
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Twisters (2024)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ήχου και ειδικών εφέ.
- Υποψήφιο για Bafta ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Το σχέδιο εν είδει ενός 10σέλιδου στόρι έφτασε στα γραφεία της Amblin Entertainment το 1992. Ο πρόεδρος της, ο Steven Spielberg, το έδειξε στον Michael Crichton, ώστε να μετατραπεί σε σενάριο.
- Ο Jan de Bont υπέγραψε μετά από κάποιους χαραμισμένους μήνες που πέρασε για τον Γκοτζίλα, αφού είχε αποχωρίσει επειδή δεν του έδιναν το μπάτζετ που ήθελε.
- Ο Tom Hanks ήταν ο πρώτος που ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο. Πριν αποχωρίσει πρόλαβε να επιλέξει τα ρούχα του ήρωα, τα οποία και παρέμειναν ίδια και για την τελική εκδοχή. Kurt Russell και Michael Keaton έμειναν έπειτα στα υπόψιν.
- Η Laura Dern ήταν η πρώτη υποψήφια για Τζο, όσο ο Tom Hanks είχε τον ρόλο του Μπιλ.
- Τα προβλήματα επί του κειμένου ήταν αρκετά. Αρχικά, ο Joss Whedon προσλήφθηκε για να φορμάρει το σενάριο, αλλά τον έπιασε βρογχίτιδα. Τη θέση του την πήρε ο Steven Zaillian. Έπειτα, ο Whedon επέτρεψε και άρχισε δουλειά, ενώ τα γυρίσματα είχαν ήδη ξεκινήσει. Και πάλι όμως έφυγε, αυτή τη φορά επειδή παντρεύτηκε. Εντέλει, τη δουλειά την τελείωσε ο Jeff Nathanson, που έφτασε να γράφει ακόμα και με το τελείωμα των γυρισμάτων.
- Κατά τα μισά των γυρισμάτων, τόσο ο Bill Paxton όσο και η Helen Hunt τυφλώθηκαν προσωρινά από ηλεκτρονικές λάμπες που χρησιμοποιούνταν για να αλλάζουν χρώμα στον ουρανό. Για να λυθεί το θέμα, τοποθετήθηκε πλεξιγκλάς μπροστά τους.
- Κάποια μέλη του συνεργείου, όπως ο αναγνωρισμένος διευθυντής φωτογραφίας Don Burgess, αποχώρησαν μέσα στα γυρίσματα. Όπως έλεγαν, ο De Bont ήταν εκτός ελέγχου, και κανείς δεν καταλάβαινε το τι πραγματικά τους ζητούσε.
- Ο De Bont υποστήριζε ότι η ταινία κόστισε 70 εκατομμύρια δολάρια. Η αλήθεια ήταν ότι το τελικό μπάτζετ έφτασε στα 92. Βέβαια, οι εισπράξεις των 495,4 έλυσαν με τον καλύτερο τρόπο την “παρεξήγηση”.
- Στα στούντιο της Universal στη Φλόριντα άνοιξε το 1998 η ατραξιόν Twister… Ride It Out. Το 2015, όμως, έπρεπε να απομακρυνθεί για να ανοίξει ο χώρος για το Race Through New York Starring Jimmy Fallon.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Μέσα σε ένα χαρντ-ροκ σάουντρακ, οι Van Halen συνείσφεραν με ένα νέο κομμάτι, το Humans Being. Επίσης, δύο από τα μέλη τους, οι Edward και Alex Van Halen, έγραψαν το ορχηστρικό Respect the Wind.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 25/5/2017
Ελάχιστα έχει να προτείνει ο Γιαν ντε Μποντ πάνω στο είδος των ταινιών καταστροφής, ακόμα κι από χολιγουντιανές επιτυχίες της δεκαετίας του 1930. Αλλά επενδύοντας ακριβώς πάνω σε αυτή τη συγγένεια, και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας των εφέ εκεί που χρειάζονται, σε κερδίζει με την ανθρώπινη διάσταση των χαρακτήρων και την αίσθηση του ρεαλιστικού τρόμου των θηρίων της φύσης. Παρόλα αυτά, το φιλμ είναι καθαρό και άνευ λόγου χρήσης περαιτέρω σκέψης blockbuster, και δεν το αποποιείται ποτέ. Επειδή όμως παράλληλα δεν επιθυμεί να ρισκάρει το «πολύ μεγάλο» χάνοντας και το μικρό, το σενάριο του δεν απλώνεται ιδιαίτερα, και εύκολα χάνει τους οπαδούς του είδους που δεν θεωρούν κάτι που μοιάζει και με οικογενειακό θέαμα αρκετό για να καλύψει τα γούστα τους. Μπόλικες οι στιγμές αγωνίας (όχι τόσο καλά δουλεμένο το να είχαμε μια παρατεταμένη αγωνία), αλλά ελάχιστες αυτές μιας μαζικότερης καταστροφής που θα τρόμαζαν τον θεατή που επιθυμεί να πάρει πιο σοβαρά το θέμα. Απολαυστικό ανά σημεία, λοιπόν, αρκετά ανθρώπινο, αλλά λίγο ως έπος.
Βαθμολογία: