Ο Μάρτι Ντι Μπέργκι είναι ένας παραγωγός ταινιών που αποφασίζει να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για το βρετανικό χέβι γκρουπ Spinal Tap. Ο παραγωγός ακολουθεί το γκρουπ στην περιοδεία του, καταγράφοντας τη μουσική και τους βαθυστόχαστους στίχους, ενώ παράλληλα παρουσιάζει την πορεία του.
Σκηνοθεσία:
Κύριοι Ρόλοι:
Michael McKean … David St. Hubbins
Christopher Guest … Nigel Tufnel
Harry Shearer … Derek Smalls
Rob Reiner … Martin ‘Marty’ DiBergi
Tony Hendra … Ian Faith
R.J. Parnell … Mick Shrimpton
David Kaff … Viv Savage
June Chadwick … Jeanine Pettibone
Bruno Kirby … Tommy Pischedda
Ed Begley Jr. … John ‘Stumpy’ Pepys
Fran Drescher … Bobbi Flekman
Patrick Macnee … Σερ Denis Eton-Hogg
Billy Crystal … Morty
Paul Benedict … Tucker ‘Smitty’ Brown
Howard Hesseman … Terry Ladd
Joyce Hyser … Belinda
Anjelica Huston … Polly Deutsch
Fred Willard … σμηναγός Bob Hookstratten
Fred Asparagus … Joe ‘Mama’ Besser
Dana Carvey … μίμος σερβιτόρος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rob Reiner, Christopher Guest, Michael McKean, Harry Shearer
Παραγωγή: Karen Murphy
Μουσική: Christopher Guest, Michael McKean, Rob Reiner, Harry Shearer
Φωτογραφία: Peter Smokler
Μοντάζ: Kent Beyda, Kim Secrist
Σκηνικά: Bryan Jones
Κοστούμια: Renee Johnston
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: This is Spinal Tap
- Ελληνικός Τίτλος: This is Spinal Tap
- Εναλλακτικός Τίτλος: This is Spinal Tap®: A Rockumentary by Martin Di Bergi
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Spinal Tap II: The End Continues (2025)
Παραλειπόμενα
- Φυσικά δεν υπήρχε κάποια μπάντα με το όνομα Spinal Tap, αλλά πρόκειται για mockumentary, δηλαδή πλαστό ντοκιμαντέρ (παρωδώντας τα ροκιουμένταρι που τότε ήταν στο φόρτε τους). Μετά την ταινία, τα μέλη έκαναν μια περιοδεία και την επανέλαβαν το 1992. Πολλοί όμως, ακόμα και φαν του έργου, πλησίασαν τον Rob Reiner απορώντας γιατί δεν έκανε το ροκιουμένταρι κάποιου πιο γνωστού συγκροτήματος!..
- Έχοντας ήδη εργαστεί χρόνια για τη μικρή οθόνη, εδώ κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ο Rob Reiner, ξεκινώντας έτσι να διαγράφει τη γνωστή του ιστορία στον χώρο.
- Οι ηθοποιοί που παίζουν μουσική είναι όλοι ικανοί και στις δύο τέχνες και είναι αυτοί που παίζουν τα όργανα. Οι ίδιοι αποτέλεσαν και εκτός οθόνης τα μέλη των Spinal Tap, τουλάχιστον για όσο υπήρξαν.
- Οι τέσσερις σεναριογράφοι έλαβαν δέκα χιλιάδες δολάρια για τη συγγραφή του σεναρίου, και με αυτά τα χρήματα έκαναν ένα 20λεπτο demo με αυτοσχεδιασμούς, για να καταλάβουν περισσότερο το συναίσθημα του έργου. Αρκετά από αυτά τα λεπτά έμειναν ατόφια στο τελικό μοντάζ. Έτσι κι αλλιώς, το σενάριο ήταν απόρροια ατελείωτων αυτοσχεδιασμών, που ξεχώρισαν μέσα από υλικό δεκάδων ωρών, γυρισμένων σε ένα διάστημα 5 εβδομάδων με κάμερες 16mm επί του χειρός.
- Η επίσκεψη στον τάφο του Elvis Presley δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον αληθινό τόπο ταφής, με το γκρουπ να ερμηνεύει το Heartbreak Hotel επειδή ήταν το μόνο που μπορούσε ο παραγωγός να πάρει δικαιώματα.
- Ενώ οι κριτικοί το λάτρεψαν, τα ταμεία δεν είχαν παρόμοια άποψη. Δεν άργησε όμως να αναδειχτεί ως μία από τις πλέον cult ταινίες των 1980, και να βάλει στο κάδρο το κωμικό υποείδος του mockumentary.
- Στη χώρα μας μπορεί η ταινία να έχει φανατικούς φίλους, αλλά προβλήθηκε για πρώτη φορά και “μετά εορτής” σε φεστιβάλ. Ούτε πήρε διανομή στις αίθουσες, ούτε καν κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα.
- Μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως οι Jimmy Page, Robert Plant, Jerry Cantrell, Dee Snider και Ozzy Osbourne, είχαν εκδηλώσει τη συμπάθεια τους πάνω σε ένα αποτέλεσμα που θεωρούσαν ρεαλιστικό πάνω σε αυτό που έκαναν, ενώ οι Metallica συναντήθηκαν με τους Spinal Tap, δηλώνοντας ανοιχτά πως το Black Album (1991) ήταν ένας φόρος τιμής στο Smell the Glove.
- Ένα “τύπου σίκουελ” με τίτλο The Return of Spinal Tap είχε εμφανιστεί στο βίντεο το 1992 για να προωθήσει τη συναυλία του γκρουπ στο Royal Albert Hall. Το 2022 ο Rob Reiner δήλωσε πως έχει στα σκαριά ένα κανονικό σίκουελ, με παραγωγό την Castle Rock Entertainment.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το σάουντρακ της ταινίας είχε ως εξώφυλλο αυτό του μυθοπλαστικού Smell the Glove.
Γκαλερι φωτογραφιων
