Ταξίδι στην Ελλάδα

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 2/7/2020

Το ταξίδι του ντουέτου των Steve Coogan και Rob Brydon σε νέα μέρη, καινούριες γαστρονομικές απολαύσεις κι ενίοτε δύσκολα συμπεράσματα για τη φύση των πολλών ιδιοτήτων τους (πατέρες, σύζυγοι, διασημότητες, μεσήλικες) συνεχίζεται, ευτυχώς διατηρώντας σε γενικές γραμμές την ποιότητα των προηγηθέντων κεφαλαίων.

Σε κωμικό επίπεδο, ακόμη κι αν η φόρμουλα των εκτενών διαλόγων μεταξύ του πρωταγωνιστικού διδύμου που καταλήγουν σε σειρά χιουμοριστικών μιμήσεων και αστεϊσμών είναι πλέον πολυχρησιμοποιημένη, η χημεία που το χαρακτηρίζει εξακολουθεί να κρατάει γερά, όπως και μεμονωμένα οι ξεχωριστές χαρισματικές μανιέρες τόσο του Coogan όσο και του Brydon. Είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ τους, αλλά και η προβληματική γύρω από την κρίση ταυτότητας που αφορά κυρίως τη δραματοποιημένη εκδοχή του Coogan στο σενάριο, που καθιστά αυτό το φιλμ κάτι παραπάνω από μια τουριστικού χαρακτήρα περιήγηση σε φωτογενή σημεία της Ελλάδας, όπως άλλωστε περίπου συνέβαινε και με τα προηγούμενα φιλμ της σειράς. Το όλο εγχείρημα στην παρούσα μορφή του θυμίζει έντονα κι αυτό που κάνει ο Richard Linklater με την (προς το παρόν) τριλογία του που επικεντρώνεται γύρω από τους Julie Delpy και Ethan Hawke, αν και οι αντίστοιχες φιλοδοξίες του Winterbottom είναι πιο περιορισμένες. Κάπου εμφανίζεται και μια νύξη περί του προσφυγικού ζητήματος, αλλά χωρίς να αναπτύσσεται ιδιαίτερα.

Εννοείται πως κάτω από το πέπλο του ασταμάτητου χαβαλέ που λαμβάνει χώρα μεταξύ των δύο κεντρικών ηρώων, κρύβεται μια μελαγχολία, η οποία κορυφώνεται σε μια δραματική κατάληξη στο τελευταίο τέταρτο, και η οποία μπορεί και να ξενίσει όσους πιθανόν επιλέξουν το συγκεκριμένο φιλμ για αποδραστικού τύπου ψυχαγωγία λόγω του είδους του (κωμωδία, τουλάχιστον τυπικά) και της ξενάγησης που προσφέρει σε ειδυλλιακά ως επί το πλείστον τοπία. Ωστόσο, αυτή η επιλογή του Winterbottom δείχνει μια αφοσίωση εκ μέρους του ως προς τη δεκαετή ανάπτυξη των χαρακτήρων που έχει πλάσει γύρω από τις περσόνες των Coogan και Brydon, όσο και των θεματικών που έχει αγγίξει διαχρονικά γύρω από το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Το αποτέλεσμα είναι να παράγεται βάθος μέσα από κάτι φαινομενικά ανώδυνο, το οποίο θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα όσοι έχουν παρακολουθήσει από την αρχή την τηλεοπτική και κινηματογραφική πορεία του εν λόγω διδύμου. Είναι αλήθεια ότι λόγω του φορμάτ της ταινίας (ουσιαστικά σύντμηση κύκλου τηλεοπτικής σειράς σε κινηματογραφικά φιλική διάρκεια), αρκετές φορές δίνεται η αίσθηση πως υπάρχουν πτυχές που δεν αναλύονται τόσο καλά λόγω στιγμών που αναγκαστικά αφήνονται εκτός τελικού μοντάζ, ακόμη κι εντός αυτών των περιορισμών όμως δημιουργούνται δεσμοί εξοικείωσης με τους πρωταγωνιστές, που λειτουργούν συμπληρωματικά αλλά και αυτόνομα σε σχέση με τα προγενέστερα φιλμ για όσους τυχόν δεν τα έχουν δει, όπως και στέρεες δραματουργικές βάσεις.

Πιθανότατα, το «Ταξίδι στην Ελλάδα» θα αποτελέσει και τον επίλογο των περιπετειών των δύο ηθοποιών υπό το πλαίσιο της συγκεκριμένης σειράς, οπότε είναι εύλογο να γίνει η εξής ερώτηση: πρόκειται για έναν ικανοποιητικό αποχαιρετισμό ή όχι; Η σοβαρότητα με την οποία κλείνει (οριστικά;) ο κύκλος αυτός έχει τη σημασία της, μιας και σηματοδοτεί ένα κρίσιμο πέρασμα προς μια εσωτερική συνειδητοποίηση για τους δύο ήρωες με αφορμή ένα συμβάν, η οποία δεν γίνεται άμεσα εμφανής και δεν διατυπώνεται ξεκάθαρα. Ωστόσο, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως δεν είναι ένα φινάλε που μοιάζει να κλείνει όλα τα δυνατά ανοιχτά μέτωπα, και αυτό δεν θα απείχε πολύ από την αλήθεια. Αυτή η έλλειψη πραγματικής οριστικότητας ίσως και να προκαλέσει απογοήτευση σε μερικούς.

Πέραν αυτού του στοιχείου, όμως, το σύνολο είναι σίγουρα ολοκληρωμένο από δημιουργικής άποψης. Και αν όντως δεν ακολουθήσουν νέα κεφάλαια, η διαδρομή η οποία έχει γίνει από το 2010 μέχρι σήμερα είναι υπεραρκετή για να κατατάξει τη σειρά αυτή στα καλά σαλόνια της πρόσφατης κωμικής μυθοπλασίας, τηλεοπτικής και κινηματογραφικής. Σίγουρα πάντως τα αστείρευτα καλαμπούρια και οι διανοουμενίστικες κουβέντες των Coogan και Brydon θα λείψουν από μεγάλη και μικρή οθόνη.

Βαθμολογία: