Από τα πιο μακρινά σημεία του διαστήματος στους μικρούς δρόμους των προαστίων, το κυνήγι επιστρέφει στο σπίτι του. Τώρα, οι πιο θανάσιμοι κυνηγοί του σύμπαντος είναι πιο δυνατοί, πιο έξυπνοι και πιο φονικοί από ποτέ, έχοντας εξελιχθεί γενετικά με DNA από άλλα είδη. Όταν ένα νεαρό αγόρι προκαλέσει κατά λάθος την επιστροφή τους στη Γη, μόνο μια ετερόκλητη ομάδα πρώην στρατιωτών και μια καθηγήτρια εξελικτικής βιολογίας θα μπορέσουν να εμποδίσουν το τέλος του ανθρώπινου είδους.

Σκηνοθεσία:

Shane Black

Κύριοι Ρόλοι:

Boyd Holbrook … Quinn McKenna

Trevante Rhodes … Nebraska Williams

Jacob Tremblay … Rory McKenna

Olivia Munn … Δρ Casey Bracket

Sterling K. Brown … Will Traeger

Keegan-Michael Key … Coyle

Thomas Jane … Baxley

Alfie Allen … Lynch

Augusto Aguilera … Nettles

Yvonne Strahovski … Emily

Jake Busey … Sean Keyes

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Fred Dekker, Shane Black

Παραγωγή: John Davis, Lawrence Gordon

Μουσική: Henry Jackman

Φωτογραφία: Larry Fong

Μοντάζ: Harry B. Miller III

Σκηνικά: Martin Whist

Κοστούμια: Tish Monaghan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Predator
  • Ελληνικός Τίτλος: Κυνηγός
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Predator 4 [ανεπίσημος]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σενάριο (χαρακτήρες): Ο Κυνηγός των Jim Thomas, John Thomas.

Παραλειπόμενα

  • Το σίκουελ ανακοινώθηκε από τη Fox τον Ιούνιο του 2014, κι επιλέχτηκε άμεσα για τη σκηνοθεσία ο Shane Black, που τύχαινε να παίζει έναν δεύτερο χαρακτήρα στην ορίτζιναλ εκδοχή του 1987.
  • Ο Arnold Schwarzenegger είχε έρθει σε συζήτηση με τον σκηνοθέτη περί της πιθανότητας να επιστρέψει στη σειρά. Κι ο 50 Cent ήταν επιλαχών, αλλά αποχώρησε ο ίδιος. Ο δε Benicio del Toro είχε προλάβει να υπογράψει, όταν κι αυτός αποχώρησε.
  • Η κασκαντέρ Breanna Watkins ερμήνευσε την Έλεν Ρίπλεϊ των Άλιεν, αλλά και μια ενήλικη εκδοχή της μικρής Νιούτ του δεύτερου Άλιεν, ως δύο εναλλακτικά φινάλε που δεν βγήκαν ποτέ στον αέρα. Σκοπός ήταν να δέσουν την ταινία με το συγγενικό franchise.
  • Ο Edward James Olmos επιλέχτηκε να παίξει έναν στρατηγό, αλλά κόπηκε ο ρόλος του λόγω χρονικών περιορισμών.
  • Ο Shane Black είχε προσλάβει τον παλιό του φίλο Steven Wilder Striegel για έναν πολύ μικρό ρόλο όπου φλέρταρε την Olivia Munn, δίχως να τον αναγκάσει να περάσει από οντισιόν. Ο Striegel βαρυνότανε με σεξουαλικό αδίκημα που διαπράχθηκε το 2010, με την ηθοποιό να απαιτεί, όταν το έμαθε, να κοπεί η σκηνή. Κι όμως, ο σκηνοθέτης υποστήριξε αρχικά την επιλογή του, πριν προβεί σε δημόσια απολογία όταν πιέστηκε από τα ΜΜΕ.
  • Λόγω των αρνητικών αντιδράσεων στις δοκιμαστικές προβολές, η κλιμάκωση της ταινίας άλλαξε τελείως σε σχέση με την αρχική.

Κριτικός:  Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 13/9/2018

Έχοντας ερμηνεύσει έναν από τους ήρωες της πρώτης ταινίας, κι ενώ έχει στραφεί προς μια αξιόλογη εμπορική σκηνοθετική καριέρα, ο Shane Black έμοιαζε η ιδανική επιλογή για το reboot του Κυνηγού. Να όμως, που τα πράγματα έχουν αλλάξει από το 1987. Οι εμπορικές επιταγές είναι διαφορετικές πλέον, και στην ουσία μάλλον θέλουν απλά να χρησιμοποιήσουν το όνομα του Black ως διαφήμιση-παραπομπή στην παλιά ταινία, παρά τον ίδιο ως έναν ενεργό συμμέτοχο στο χτίσιμο του αρχικού μύθου, και συνεπώς ως τον πλέον αρμόδιο για τη συνέχιση αυτού.

Καμιά, λοιπόν, ελευθερία επί του αποτελέσματος δεν μοιάζει να έχει ο Shane Black, αφού αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια κοινότοπη και αδιάφορη περιπέτεια δράσης. Η βία είναι καλογυαλισμένη, σχετικά διακριτική και αυστηρά προσαρμοσμένη στα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας και του “ναι μεν R, αλλά και μπλοκμπάστερ, οπότε μην ξεφύγουμε”. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με την όποια προσπάθεια γίνεται προς την κατεύθυνση του χιούμορ. Υπάρχει, αλλά σχηματικά, και πάντα εκ του ασφαλούς.

Η συνολική εικόνα που μένει είναι αυτό που θα ονομάζαμε “χοντροκομμένο”. Ο Jacob Tremblay είναι αυτιστικός, αλλά ιδιοφυής (μόνο περιγραφικά και σχηματικά, γιατί όλη η φάση δεν αφήνει και αρκετό χώρο για να μας αφορά ως χαρακτήρας) και κατά λάθος φέρνει το κακό εξωγήινο τέρας στη Γη. Ο στρατιώτης μπαμπάς αναλαμβάνει δράση για να σώσει την ανθρωπότητα, και πάνω που η στρατοκαυλίαση βαράει κόκκινο, γυρνάμε σε οικογενειακή περιπέτεια, με ορισμένες σεναριακές εκβάσεις να αγγίζουν τα όρια του γελοίου (π.χ. ο εξωγήινος θέλει τον γιο ΜακΚένα αντί για τον μπαμπά, κι αυτό πλασάρεται ως απελπισμένη ανατροπή).

Η σεναριακή ανισότητα δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στο έργο, με αποτέλεσμα τελικά να προκύπτει ένας τεράστιος, χαοτικός αχταρμάς, κινηματογραφικά ασύνταχτος, με κάποιες εκβιαστικές παραπομπές στο παλιό. Βλέπεται ευχάριστα, αρκεί να μη σκέφτεστε πολύ.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

18 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *