Ο Ρικ ΟΚόνελ, μαζί με τη σύζυγό του, Έβελιν Κάρναχαν, τον κουνιάδο του, Τζόναθαν, και τον γιο του, Άλεξ, βρίσκονται στην Άπω Ανατολή, όπου ο Άλεξ πραγματοποιεί ανασκαφές κρυφά από τους δικούς του. Όταν ο Άλεξ ξεθάβει τη μούμια ενός αδίστακτου κινέζου αυτοκράτορα που κουβαλά εδώ και αιώνες την κατάρα μιας μάγισσας, καθώς κι έναν αναρίθμητο πήλινο στρατό που μοναδικός σκοπός του είναι η προστασία του ηγεμόνα του, τα πράγματα περιπλέκονται. Μια σειρά γεγονότων έχει ως αποτέλεσμα να επανέλθει στη ζωή η μούμια του αυτοκράτορα έπειτα από 2.000 χρόνια, επιθυμώντας να κυριεύσει τον κόσμο. Ο Άλεξ μαζί με την οικογένεια του, αλλά κι απρόβλεπτους συμμάχους καλούνται να τους αναχαιτίσουν.

Σκηνοθεσία:

Rob Cohen

Κύριοι Ρόλοι:

Brendan Fraser … Rick O’Connell

Maria Bello … Evelyn O’Connell

John Hannah … Jonathan Carnahan

Luke Ford … Alex O’Connell

Jet Li … αυτοκράτορας Han

Michelle Yeoh … Zi Yuan

Isabella Leong … Lin

Anthony Chau-Sang Wong … στρατηγός Yang

Russell Wong … στρατηγός Ming Guo

Liam Cunningham … ‘Mad Dog’ Maguire

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Alfred Gough, Miles Millar

Παραγωγή: Sean Daniel, Bob Ducsay, James Jacks, Stephen Sommers

Μουσική: Randy Edelman

Φωτογραφία: Simon Duggan

Μοντάζ: Kelly Matsumoto, Joel Negron

Σκηνικά: Nigel Phelps

Κοστούμια: Sanja Milkovic Hays

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor
  • Ελληνικός Τίτλος: Η Μούμια: Η Αυτοκρατορία του Δράκου
  • Εναλλακτικός Τίτλος: The Mummy 3 [ανεπίσημος]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Στόρι (χαρακτήρες): Η Μούμια των Stephen Sommers, Lloyd Fonvielle, Kevin Jarre.

Παραλειπόμενα

  • Ήδη από τον Νοέμβριο του 2001, ο Stephen Sommers είχε δηλώσει πως θα υπάρχει και τρίτη ταινία στη σειρά του. Το 2004, όμως, βρέθηκε να αναρωτιέται αν είχε τη δύναμη να ασχοληθεί ξανά με τις μούμιες, αν και το καστ ήταν διαθέσιμο να επιτρέψει. Τον μετέπεισε το διάβασμα του αρχικού σεναρίου, και η μετατόπιση από την Αίγυπτο σε ένα τελείως άλλο περιβάλλον δράσης, αλλά και πάλι δεν επέστρεψε στην καρέκλα του σκηνοθέτη, αλλά του παραγωγού.
  • Η Universal Pictures πρόσφερε αρχικά τη σκηνοθεσία αυτή στον Joe Johnston αντί για το Jurassic World, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
  • Η Rachel Weisz ετοιμάζονταν να επιστρέψει στον ρόλο της, αλλά επικαλέστηκε εντέλει τόσο ότι έβλεπε προβλήματα στο σενάριο, όσο και το γεγονός ότι μόλις είχε γεννήσει τον γιο της.
  • Αμέσως μετά την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, η Maria Bello δήλωσε πως η σειρά θα συνεχιστεί, και μάλιστα ο Luke Ford υπέγραψε για ακόμα τρεις συνέχειες. Το 2012, όμως, η Universal ανακοίνωσε πως η σειρά θα υποστεί ολικό reboot, ως μέρος του νεοσύστατου Dark Universe.
  • Οι κριτικές καταδίκασαν την ταινία, πράγμα που δεν συνέβη με τα ταμεία. Με κόστος 145 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε 401,1.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 29/5/2008

Άντε! Κατώτερο του πρώτου, με το ζόρι ανώτερο του δευτέρου. Βασικά, εκτός από την εντυπωσιακή τελευταία μάχη, υπάρχει μεν αρκετή δράση, αλλά ούτε γεμίζει το μάτι, ούτε είναι καν πρωτότυπη. Κάθε σκηνή ψάχνεις, κι αν έχεις μνήμη βρίσκεις, από πού την έχεις παραπλήσια ξαναδεί. Τα ψηφιακά εφέ καλά, αλλά πλέον έχουμε αρχίσει να τα συνηθίζουμε απελπιστικά, εκτός από κάποια πλάσματα (όχι δεν σας λέω) που κάνουν σπέσιαλ εμφάνιση και θυμίζουν τα κακά εφέ του Van Helsing. Ίσως αν η ταινία δίνονταν σε κάποιον κινέζο σκηνοθέτη, να ήταν πιο ουσιαστική, αφού τον μεγάλο ντόρο τον κάνει το κινεζικό χρώμα, και αυτό μένει σε δεύτερη διάσταση. Βαρετή η σκηνή μονομαχίας του Jet Li (τον βλέπουμε, δεν τον βλέπουμε) με τη Michelle Yeo. Μια ευκαιρία μονομαχίας ανάμεσα στον Τίγρη και Δράκο και τον Ήρωα που πάει χαμένη.

Κακός γίνομαι; Όχι δεν είμαι αυτός που θα σας πει «μην πάτε». Ξέρω ότι πολύς κόσμος, μη πω ο περισσότερος, επιλέγει τις σκοτεινές αίθουσες για λόγους ξεγνοιασιάς. Η Μούμια 3 δεν είναι η ταινία που θα τον απογοητεύσει, υπάρχουν σωροί επί σορών χειρότερες. Ίσως μάλιστα να αρέσει και που ενώ έχει τον τελευταίο λόγο, ο Brendan Fraser απλά ηγείται ενός ισοδύναμου καστ και έτσι απλώνονται οι χαρακτήρες. Τέλος, η ταινία στο φινάλε κλείνει το μάτι και για τέταρτο, για κάπου αλλού που πάλι υπάρχουν μούμιες. Αλήθεια, εδώ δεν έχουμε βρει την μούμια του Αχιλλέα, μήπως και μας επισκεφτεί ο κύριος Fraser;

Γενικά, απλή, αβίαστη, άσκεφτη, ακούραστη διασκέδαση. Ούτε σενάριο, ούτε ουσία, ούτε χαρακτήρες, ούτε σκηνοθεσία, ούτε ιδιαίτερα εφέ ή πρωτόγνωρη δράση. Ίσως, βέβαια, να φταίει και η επιλογή του Rob Cohen, που προσωπικά πιστεύω ότι συνάντησε τη δημιουργική του «νιρβάνα» με το Daylight (φανταστείτε τα υπόλοιπα) και, κατά τα άλλα, μηδέν στο πηλίκο. Πάντως έχει ωραία σκηνικά, αν και είμαι λίγο προκατειλημμένος, επειδή μου αρέσουν πολύ οι Πέτρινοι Στρατιώτες. Το κινεζικό χρώμα υπάρχει μονάχα κατά περίσταση, αφού και πάλι ο Ίντι (και αρκετό από Άρχοντα στο τέλος) υπερτερεί. Κατώτερο του πρώτου… ουφ τα ξαναείπα αυτά. Δείτε το μωρέ, χαζεύεται…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

15 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *