Ο Χαμένος Κόσμος: Jurassic Park
- The Lost World: Jurassic Park
- Jurassic Park 2
- 1997
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά
- Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Έπος, Θρίλερ, Καταστροφής, Περιπέτεια, Τέρατα
- 24 Οκτωβρίου 1997
Τέσσερα χρόνια μετά την καταστροφή του προϊστορικού πάρκου, ο ιδιοκτήτης και εμπνευστής αποκαλύπτει ότι υπάρχει και δεύτερο νησί με δεινόσαυρους. Οργανώνει λοιπόν μια αποστολή για τη διάσωση του χαμένου κόσμου, ενώ την ίδια στιγμή, επαγγελματίες κυνηγοί πηγαίνουν στο νησί για να αιχμαλωτίσουν τους δεινόσαυρους και να τους μεταφέρουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σκηνοθεσία:
Steven Spielberg
Κύριοι Ρόλοι:
Jeff Goldblum … Δρ Ian Malcolm
Julianne Moore … Δρ Sarah Harding
Vince Vaughn … Nick Van Owen
Pete Postlethwaite … Roland Tembo
Vanessa Chester … Kelly Curtis
Arliss Howard … Peter Ludlow
Richard Attenborough … John Hammond
Peter Stormare … Dieter Stark
Harvey Jason … Ajay Sidhu
Richard Schiff … Eddie Carr
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Koepp
Παραγωγή: Gerald R. Molen, Colin Wilson
Μουσική: John Williams
Φωτογραφία: Janusz Kaminski
Μοντάζ: Michael Kahn
Σκηνικά: Rick Carter
Κοστούμια: Sue Moore
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Lost World: Jurassic Park
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Χαμένος Κόσμος: Jurassic Park
- Εναλλακτικός Τίτλος: Jurassic Park 2
- Εναλλακτικός Τίτλος: Jurassic Park II
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ο Χαμένος Κόσμος: Τζουράσικ Παρκ
Άμεσοι Σύνδεσμοι
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Lost World του Michael Crichton.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ειδικών εφέ.
Παραλειπόμενα
- Ο Michael Crichton έγραψε το δεύτερο μυθιστόρημα της σειράς έπειτα την ορίτζιναλ ταινία, το 1995, αλλά η εν λόγω ταινία απλά δανείστηκε στοιχεία από αυτό. Με την έξοδο του βιβλίου, οι φαν ήταν αυτοί που πίεσαν για να γίνει και κινηματογραφικό σίκουελ.
- Ο Spielberg δεν ήταν σίγουρος ότι είχε τον χρόνο να ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία του σίκουελ, μια και ήταν πολύ απασχολημένος με τη νέα του εταιρία, την DreamWorks. Προσφορά έκανε στον Joe Johnston, που όμως είχε προβλήματα με το Τζουμάντζι, κι εντέλει ανέλαβε το τρίτο μέρος.
- Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη του 1996 στο Fern Canyon της Καλιφόρνιας, ενώ κάποια έγιναν στη Νέα Ζηλανδία. Μικρή χρήση τοποθεσιών έγινε στη Χαβάη, την Αυστραλία και τον Καναδά.
- Η Julianne Moore παραδέχτηκε ότι αποδέχτηκε τον ρόλο επειδή ήθελε να δουλέψει με τον Spielberg, αλλά και να πληρώσει μια μεγάλη υποχρέωση. Πριν από αυτήν, ο σκηνοθέτης είχε προσεγγίσει τη Juliette Binoche. Η Γαλλίδα όμως είχε απαντήσει ότι θα δέχονταν μόνο εάν ερμήνευε έναν δεινόσαυρο. Υπάρχει όμως πάντα η περίπτωση αυτή η απάντηση να ήταν απλή φήμη.
- Ο Gary Oldman δεν μπόρεσε να βολέψει το πρόγραμμα του ώστε να αποδεχτεί τον ρόλο του Πίτερ Λάντλοου.
- Μετρήθηκε ότι η δράση σε σχέση με το ορίτζιναλ μέρος ήταν περίπου διπλάσια.
- Οι κριτικές δεν το βοήθησαν, ούτε τα Χρυσά Βατόμουρα που το ήθελαν υποψήφιο σε τρεις κατηγορίες, αλλά το φιλμ με κόστος 73 εκατομμύρια δολάρια έβγαλε 618,6.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/6/2019
Ήταν απόλυτα φυσιολογικό, ό,τι μαγκιά κι αν σκαρφίζονταν ο Spielberg, αυτό το σίκουελ να μην μπορεί να αποδώσει τη μαγεία του ορίτζιναλ. Κι αυτό επειδή το πρώτο στηρίζονταν στο ξάφνιασμα του θεατή, που για πρώτη φορά στα κινηματογραφικά χρονιά έβλεπε αυτά τα χαμένα επί εκατομμύρια χρόνια τέρατα ολοζώντανα μπροστά του. Έκανε όμως το αμέσως λογικότερο. Αφού με τη στατική μέθοδο του πρώτου δεν μπορούσε να πάει παραπάνω, ανεβάζει εντάσεις στη δράση και γεμίζει την οθόνη δεινόσαυρους.
Εδώ η αλήθεια είναι ότι το σενάριο ελέγχεται. Τόσο ως προς τη μικρή προσοχή που δίνει στους χαρακτήρες, όσο και ως προς το γενικό στόρι που φαντάζει εύκολο ως ιδέα. Μα η δράση ξεπληρώνει, και το κάνει αυτό αριστοκρατικά. Υπάρχει η απαραίτητη ποικιλία «κακών», είτε τεράτων είτε ανθρώπων, και κυρίως ποικιλία από σκηνή σε σκηνή έντασης, με αποτέλεσμα κανείς να μην κουραστεί από το φορτωμένο θέαμα. Ίσα-ίσα που τραβάει ευκολότερα επαναπροβολές κι από το αυθεντικό.
Τσάμπα μαγκιά εντέλει ήταν το θάψιμο που συνάντησε η εν λόγω ταινία (όχι και χειρότερο σίκουελ στα Χρυσά Βατόμουρα…), αφού ακόμα και η απογοήτευση έχει βαθμίδες, και δεν είναι όλα ξεκάθαρα επιτυχία-αποτυχία (άσπρο-μαύρο). Απλά, η στείρα και παρεΐστικη αναφορά σε ένα από τα δύο είναι αυτή που πουλάει περισσότερο…
Βαθμολογία: