
Από το κολέγιο μέχρι και σήμερα, ο εργένης Ρόνι και ο ευτυχισμένος σύζυγος Νικ έχουν περάσει πολλά μαζί. Είναι συνέταιροι σε μια σχεδιαστική εταιρεία, ενώ προσπαθούν να δρομολογήσουν ένα πρότζεκτ που θα τους απογειώσει. Με τη βοήθεια της κοπέλας του Ρόνι, της Μπεθ, αλλά και της συζύγου του Νικ, Τζενέβα, τίποτα δεν φαίνεται να είναι ακατόρθωτο. Τα πάνω κάτω όμως θα έρθουν στον κόσμο του Ρόνι, όταν θα δει την Τζενέβα με έναν άλλον άντρα. Στην προσπάθειά του να μάθει την αλήθεια, θα μπει στον ρόλο του μυστικού ντετέκτιβ, ενώ σύντομα θα ανακαλύψει ότι και ο φίλος του ο Νικ έχει κάποια μυστικά.
Σκηνοθεσία:
Ron Howard
Κύριοι Ρόλοι:
Vince Vaughn … Ronny Valentine
Kevin James … Nick Brannen
Winona Ryder … Geneva Brannen
Jennifer Connelly … Beth
Channing Tatum … Zip
Queen Latifah … Susan Warner
Chelcie Ross … Thomas Fern
Clint Howard … Herbert Trimpy
Amy Morton … Diane Popovich
Rance Howard … Burt
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Allan Loeb
Παραγωγή: Brian Grazer, Ron Howard, Vince Vaughn
Μουσική: Lorne Balfe, Hans Zimmer
Φωτογραφία: Salvatore Totino
Μοντάζ: Daniel P. Hanley, Mike Hill
Σκηνικά: Daniel B. Clancy
Κοστούμια: Daniel Orlandi
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Dilemma
- Ελληνικός Τίτλος: Το Δίλημμα
Παραλειπόμενα
- Πρώτη κωμωδία για τον Ron Howard μετά από 11 χρόνια.
- Ξεκίνησε με τον τίτλο Cheaters and What You Don’t Know, πριν η Universal καταλήξει στον τελικό.
- Μια φράση με τη λέξη “γκέι” στο πρώτο trailer προκάλεσε προβλήματα στην προώθηση, και το άλλαξαν άμεσα. Η φράση όμως δεν έφυγε κι από την ταινία, μια και το στούντιο έδωσε πάσα στον Howard αν ήθελε να την αφαιρέσει, κι αυτός προτίμησε να μην το πράξει.
- Μετά από δύο οντισιόν, η Winona Ryder κέρδισε τις Kate Beckinsale, Carla Gugino και Uma Thurman.
- Η Jennifer Garner είχε αρχικά τον ρόλο της Μπεθ, αλλά αποχώρησε.
- Αποτυχία στα ταμεία, μια κι ενώ οι εισπράξεις έφτασαν στα 69,7 εκατομμύρια δολάρια, το κόστος ήταν στα 70.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/1/2011
Και μόνο το να επιλέξεις να δεις μια ταινία του Ron Howard, αποτελεί ένα δίλημμα από μόνο του. Εδώ επιστρέφει στις πρώτες ταινίες του, ένας ανάλαφρος Howard χωρίς την αίσθηση του μεγάλου, χωρίς την προοπτική του σημαντικού. Δουλεύει ένα θέμα που πιο σύγχρονοι σκηνοθέτες μπορούν να αγγίξουν με μεγαλύτερη ευκολία, και σίγουρα, μεγαλύτερη τόλμη. Η παρουσία του σκηνοθέτη με τα δύο Όσκαρ γίνεται αισθητή μονάχα στο γεγονός ότι η ταινία θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Ήταν προδιαγεγραμμένη να είναι καλύτερη, αλλά ξεφούσκωσε στο άλυτο δίλημμα του δημιουργού περί του αν ήθελε το έργο του να είναι κωμωδία ή δράμα.
Κωμικά η ταινία περπατάει, κι εκεί είναι που ήθελες έναν πιο κωμικό δημιουργό να ολοκληρώσει τις προθέσεις. Μάλιστα, στη χιουμοριστική πλευρά του έργου είναι που φαίνονται και οι ερμηνείες, σκόρπιες κι αυτές σε ένα γενικό πλάνο που κανείς δεν κάθισε να μελετήσει. Όμως, ο άγραφος κανόνας της πτώσης της αμερικανικής κωμωδίας όταν αυτή ανακατεύει το δράμα γράφεται εδώ με χρυσά γράμματα. Τότε είναι που γίνεται κλισέ, απλοϊκό και βαρετό. Ο Vaughn χάνει τον ειρμό του και ξεπέφτει σε κάτι που μοιάζει με αυτοσχεδιασμό. Κι από τους δεύτερους ρόλους επιβιώνει μονάχα η Queen Latifah, απλά επειδή επιμένει να παίζει αυτό που ξέρει. Ίσως, εντέλει, να τα ρίξουμε όλα στον σεναριογράφο, που δεν έχει την πείρα και τις εμπειρίες του Howard, και ξελασπώσουμε το κακό διάλειμμα ενός εκ των αγαπημένων παιδιών του Χόλιγουντ.
Βαθμολογία: