
Όταν ο επί χρόνια εκλεγμένος στο κογκρέσο Καμ Μπρέιντι υποπίπτει σε μεγάλη δημόσια γκάφα πριν από τις κρίσιμες εκλογές της πολιτείας της Νότιας Καρολίνας, ένα ζευγάρι πλούσιων επιχειρηματιών βρίσκει την ευκαιρία να προωθήσει έναν δικό του υποψήφιο, ώστε να είναι αυτοί οι ισχυρότεροι της πολιτείας. Αυτός ο άντρας είναι ο Μάρτι Χάγκινς, ο αφελής διευθυντής του τοπικού οργανισμού τουρισμού. Μπορεί αρχικά να φαίνεται η πιο ακατάλληλη επιλογή, γρήγορα όμως με τη βοήθεια των χρημάτων των δύο επιχειρηματιών, την επιρροή που ασκεί η οικογένεια του σε πολιτικούς, κι ενός «σαρκοφάγου» μάνατζερ για την προεκλογική εκστρατεία γίνεται άξιος αντίπαλος του Μπρέιντι.
Σκηνοθεσία:
Jay Roach
Κύριοι Ρόλοι:
Will Ferrell … Camden ‘Cam’ Brady
Zach Galifianakis … Martin Sylvester ‘Marty’ Huggins
Jason Sudeikis … Mitch Wilson
Dylan McDermott … Tim Wattley
Katherine LaNasa … Rose Brady
Sarah Baker … Mitzi Huggins
John Lithgow … Glenn Motch
Dan Aykroyd … Wade Motch
Brian Cox … Raymond Huggins
Madison Wolfe … Jessica Brady
Thomas Middleditch … Travis
Josh Lawson … Tripp Huggins
Billy Slaughter … Dermot
Tzi Ma … Κος Zheng
John Goodman … Scott Talley
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Chris Henchy, Shawn Harwell
Στόρι: Adam McKay, Chris Henchy, Shawn Harwell
Παραγωγή: Will Ferrell, Zach Galifianakis, Adam McKay, Jay Roach
Μουσική: Theodore Shapiro
Φωτογραφία: Jim Denault
Μοντάζ: Craig Alpert, Jon Poll
Σκηνικά: Michael Corenblith
Κοστούμια: Daniel Orlandi
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Campaign
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Υποψήφιοι
Παραλειπόμενα
- Ο Zach Galifianakis βάσισε τον χαρακτήρα του στον “δίδυμο αδελφό” του, Seth Galifianakis, από το σόου Zach Galifianakis: Live at the Purple Onion (2006).
- Αρχικά ήταν να τιτλοφορηθεί Dog Fight.
- Τα 104,9 εκατομμύρια δολάρια που έβγαλε η ταινία από τα ταμεία ήταν εντέλει λίγα, μια και ήταν πανάκριβη για το είδος και τη διάρκεια της: κόστισε 95 εκατομμύρια δολάρια.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/7/2018
Με τη λογική της ελληνικής σάτιρας των 1960 και της αμερικανικής των 1980, ο Τζέι Ρόουτς αποδεικνύει ότι δεν έχει τον όγκο ούτε να καυτηριάσει ουσιαστικά το πολιτικό σύστημα, ούτε όμως να ξεπεράσει τον εαυτό του, όντας πολλά υποσχόμενος όταν ξεκίνησε στον χώρο της κωμωδίας. Το κύριο του εδώ πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να δέσει ως ενιαίο σύνολο την πλάκα με την ουσία. Γουιλ Φερέλ και Ζακ Γαλιφιανάκης είναι ένα ιδανικό δίδυμο για τον συγκεκριμένο φιλμ, αλλά το κείμενο ποτέ δεν τους χαρίζει αξιομνημόνευτες ατάκες, ούτε σατιρικά, ούτε χιουμοριστικά. Υπάρχουν στιγμές που αξίζει αυτό που βλέπεις, αλλά ακολουθούν οι πολλές επόμενες που σε προσγειώνουν στη μετριότητα. Γενικά, μιλάμε πάντα για καθαρό Χόλιγουντ, και μάλιστα πλέον εμπορικής υφής. Ένα λαϊκό σινεμά που όταν έχει καλές προθέσεις, όπως φανερά υπάρχουν κι εδώ, απλά χαίρεσαι τις προθέσεις του.
Βαθμολογία: