Ο Εκλεκτός (2010)

ΣΥΝΟΨΗ

30 χρόνια μετά από πυρηνικό όλεθρο, ένας μοναχικός πολεμιστής, ο Ίλαϊ, διασχίζει την Αμερική στην προσπάθειά του να προστατεύσει ένα ιερό βιβλίο, το οποίο περιέχει τα μυστικά για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Ίλαϊ, ένας απλός άνθρωπος, νιώθει επιλεγμένος από τον Θεό για να εκπληρώσει ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο με τεράστιο προσωπικό κόστος. Ο Κάρνεγκι, όμως, ο αδίστακτος δεσπότης μιας μικρής πόλης, έχει ως στόχο να αποκτήσει το ιερό αυτό βιβλίο με κάθε τρόπο.

Σκηνοθεσία:

Albert Hughes

Allen Hughes

Κύριοι Ρόλοι:

Denzel Washington … Eli

Gary Oldman … Carnegie

Mila Kunis … Solara

Ray Stevenson … Redridge

Jennifer Beals … Claudia

Evan Jones … Martz

Joe Pingue … Hoyt

Frances de la Tour … Martha

Michael Gambon … George

Tom Waits … ο μηχανικός

Malcolm McDowell … Lombardi

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Gary Whitta

Παραγωγή: Broderick Johnson, Andrew A. Kosove, Joel Silver, David Valdes, Denzel Washington

Μουσική: Atticus Ross, Leopold Ross, Claudia Sarne

Φωτογραφία: Don Burgess

Μοντάζ: Cindy Mollo

Σκηνικά: Gae S. Buckley

Κοστούμια: Sharen Davis

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Book of Eli
Ελληνικός Τίτλος: Ο Εκλεκτός

Παραλειπόμενα

Η Kristen Stewart απέρριψε τον πρώτο γυναικείο ρόλο, λόγω της υποχρέωσης της με το The Twilight Saga: Νέα Σελήνη.
Πρώτη σκηνοθεσία των αδελφών Hughes μετά από 9 χρόνια. Μετά από εδώ, έκαναν πάλι 8 χρόνια να σκηνοθετήσουν ταινία.
Ο Denzel Washington έκανε μόνος του όλες τις κασκάντες στις σκηνές μάχης. Διδάχτηκε μάλιστα ειδικά για την ταινία πολεμικές τέχνες από τον Dan Inosanto, μαθητή του Bruce Lee.
Το κόστος έφτασε στα 80 εκατομμύρια δολάρια, αλλά και οι εισπράξεις στα 157,1.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/1/2010

Σχεδόν μια δεκαετία έκαναν οι αδελφοί Hughes να επιστρέψουν, κι έχουν την τιμητική να μας παρουσιάζουν την πρώτη ταινία των 2010. Τι πιο συμβολικό από έναν φουτουριστικό εφιάλτη με εξύψωση της έννοιας της πίστης. Μάλιστα, τη θρησκευτική καταβολή της πίστης την περνάει πρώτα από τη διττή της πρακτικότητα. Είτε τη χρησιμοποιείς σωστά και σώζεις, είτε για προσωπικά συμφέροντα και… σώζεσαι! Δεν είναι, όμως, η θρησκευτική παραβολή που σου μένει από την ταινία. Είναι το «κάπου τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά» και η σαφής έλλειψη του παραπάνω, σε μια ταινία που σε κεντρίζει, αλλά δεν σε «παραλύει»…

Το σενάριο του φρεσκότατου Gary Whitta είναι αυτό που ελέγχεται κατά πρώτης. Εκτός από σαφέστατες τρύπες και λαθάκια, δεν πηγαίνει παρακάτω από ξαναζεσταμένα φαγητά. Πάνω σε αυτά, οι αδελφοί Hughes ενώνουν ένα κράμα από παραδοσιακό και σπαγγέτι γουέστερν με το Μαντ Μαξ, τις παλιότερες b-movies και με τις περιπέτειες της Άπω Ανατολής. Κερδίζουν με το μινιμαλιστικό κλίμα, που θα ήρθε φτηνό και για τους παραγωγούς, κερδίζουν με την παρουσία του στάνταρ Washington και με το ότι κάτι σε τρώει να δεις το φινάλε, που επιμελώς κρύβουν. Είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία που δεν θα θυμάστε μετά από λίγο καιρό, αλλά δεν θεωρείται, επουδενί, χάσιμο ώρας.

Βαθμολογία: