Δολοφόνος για Γέλια!..

Κριτικός: Γιώργος Ξανθάκης

Έκδοση Κειμένου: 20/7/2022

Ο Οίκος MacPherson στη Σκωτία προμηθεύει γνήσια σκωτσέζικα τουίντ εδώ και πολλά χρόνια. Τα τουίντ, υφασμένα από τοπικούς τεχνίτες της σκωτσέζικης υπαίθρου, πωλούνται από τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας στο Εδιμβούργο. Όταν ο πατριάρχης MacPherson (Ernest Thesiger) πεθαίνει, ο άπειρος γιος του, Robert (Robert Morley), που σπουδάζει στην Αμερική, καλείται επειγόντως για να αναλαμβάνει τη σκυτάλη. Στο τρένο της επιστροφής γνωρίζει την Angela Barrows (Constance Cummings), μια αμερικανίδα ειδικό σε θέματα παραγωγικότητας, και επειδή ο ίδιος δεν είναι προικισμένος με επιχειρηματική οξυδέρκεια, ζητά τη βοήθεια της. Ωστόσο, μόνο η ιδέα ότι μια γυναίκα θα εισαχθεί σε μια απόλυτα ανδροκρατούμενη εταιρεία προκαλεί πανικό στα αποπνικτικά γραφεία της εταιρείας. Ως τώρα η μοναδική γυναίκα υπάλληλος έχει ως καθήκοντα να φτιάχνει τσάι και να καθαρίζει. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν η ευφραδής και φιλόδοξη Barrows ασκεί την επιρροή της στον MacPherson για  να εκσυγχρονίσει την εταιρία με επαναστατικές προτάσεις: κεντρική παραγωγή τουίντ σε ένα εργοστάσιο, αλλαγή συστημάτων αρχειοθέτησης, διεξαγωγή μελετών χρόνου και κίνησης, προσθήκη μηχανήματος ενδοεπικοινωνίας, ακόμη και παραγωγή συνθετικών ινών.

Το ηλικιωμένο προσωπικό τρομοκρατείται καθώς η Barrows απειλεί να καταργήσει την παράδοση εκατοντάδων χρόνων με τις νέες τεχνολογίες και τις πρωτότυπες ιδέες της. Ο κ. Martin (Peter Sellers) είναι ο γκριζομάλλης, καλοήθης προϊστάμενος του λογιστηρίου, του οποίου η φωνή απέναντι στους MacPherson δεν ξεπερνά ποτέ τον σεβαστικό ψίθυρο. Κι όμως αυτός ο πράος και πολύπειρος υπάλληλος καταστρώνει ένα σχέδιο για να απαλλάξει την εταιρεία από αυτόν τον σύγχρονο θηλυκό τύραννο…

O «Δολοφόνος για Γέλια» (επιεικώς απαράδεκτη η αλλοίωση του πρωτότυπου τίτλου «The Battle of the Sexes») είναι μια σχετικά άγνωστη αγγλική κωμωδία -στο στυλ των Ealing Studios- σκηνοθετημένη από τον καλό βρετανό τεχνίτη Charles Crichton (The Lavender Hill Mob, 1951 και A Fish Called Wanda, 1988). Το  πνευματώδες σενάριο του Monja Danischewsky βασίστηκε στο διήγημα «The Catbird Seat» του James Thurber. Η ταινία πραγματεύεται σύνθετες πολιτιστικές συγκρούσεις: από τη μια την προαιώνια μάχη των φύλων και από την άλλη τη σύγκρουση ανάμεσα στο «παλαιό» και το «νέο». Αυτή η δεύτερη σύγκρουση φαίνεται να κυριαρχεί θεματικά: οι παραδοσιακές μέθοδοι εναντίον του μοντέρνου καπιταλισμού∙ τα βρετανικά έθιμα εναντίον της αμερικανικής προόδου.

Ο Charles Crichton δημιούργησε  μια κομψή φάρσα που κυλά ήρεμα, αβίαστα και διασκεδαστικά. Το βασικό ατού της είναι οι θαυμάσιες ερμηνείες. Ο Sellers (που ερμηνεύει έναν ρόλο κατά 20 χρόνια μεγαλύτερο από την τότε ηλικία του) διατηρεί ένα απόλυτα συγκρατημένο τόνο και είναι απολαυστικός. Με οίστρο και ενθουσιασμό, ο Robert Morley προσφέρει τις καλύτερες κωμικές στιγμές της ταινίας, ενώ η δαιμόνια Cummings αναδεικνύει έξοχα τη χειριστική φύση ορισμένων γυναικών -εναλλάσσοντας τη θηλυκότητα και τα δάκρυα, ανάλογα με την περίσταση.

Το θεώρημα που αποδεικνύει η ταινία είναι ότι για να κερδηθεί  η «μάχη των φύλων» δεν χρειάζεται απαραίτητα να χρησιμοποιηθεί βία. Όμως θέτει στον θεατή ένα πιο δύσκολο ερώτημα: «αυτός που κέρδισε τη μάχη, θα κερδίσει και τον πόλεμο»;..

Βαθμολογία: