Η διάσημη τραγουδίστρια Μπέκι Ντελ Παράνο επισκέπτεται μετά από 15 χρόνια απουσίας την κόρη της, Ρεμπέκα, για να ανακαλύψει ότι είναι παντρεμένη με έναν πρώην δεσμό της. Η δολοφονία του συζύγου θα αναστατώσει τις ζωές τους, στρέφοντας τις υποψίες επάνω τους.

Σκηνοθεσία:

Pedro Almodovar

Κύριοι Ρόλοι:

Victoria Abril … Rebeca Giner

Marisa Paredes … Becky del Paramo

Miguel Bose … Juez Dominguez/Hugo/Letal

Feodor Atkine … Manuel Giner

Miriam Diaz-Aroca … Isabel

Anna Lizaran … Margarita

Bibiana Fernandez … Susana

Cristina Marcos … Paula

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Pedro Almodovar

Παραγωγή: Agustin Almodovar

Μουσική: Ryuichi Sakamoto

Φωτογραφία: Alfredo Mayo

Μοντάζ: Jose Salcedo

Σκηνικά: Pierre-Louis Thevenet

Κοστούμια: Jose Maria de Cossio

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Tacones Lejanos
  • Ελληνικός Τίτλος: Ψηλά Τακούνια
  • Διεθνής Τίτλος: High Heels

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
  • Καλύτερη ξένη ταινία στα Cesar.
  • Υποψήφιο για δεύτερο γυναικείο ρόλο (Cristina Marcos), μοντάζ, κοστούμια, ήχο και μακιγιάζ/κομμώσεις στα Goya.
  • Επίσημη πρόταση της Ισπανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

  • Επηρεασμένο από κλασικά μελοδράματα, με αιχμή τη Φθινοπωρινή Σονάτα, στην οποία και γίνεται αναφορά.
  • Ο Javier Bardem εμφανίζεται σε έναν από τους πρώτους του ρόλους, ως φλορ-μάνατζερ στον τηλεοπτικό σταθμό.
  • Ο Antonio Banderas απέρριψε να παίξει τον Ντομίνγκεζ, ώστε να συμμετέχει στο Mambo Kings.
  • Η υποψήφια για Goya, Cristina Marcos, εμφανίζεται κάτι λιγότερο από 5 λεπτά στην ταινία.
  • Το φιλμ πήγε πολύ καλά στην Ευρώπη, ειδικά τη Γαλλία, αλλά στις ΗΠΑ δεν είχε παρόμοια τύχη με τις προηγούμενες του δημιουργού. Κρίθηκε αυστηρά για ηθικούς λόγους, ειδικά από συγκεκριμένες γυναικείες οργανώσεις. Περί αυτού, ο Almodovar κατηγόρησε τον διανομέα, τη Miramax, που δεν κατάλαβε την ταινία και δεν είχε ιδέα πώς να την προωθήσει.
  • Ο ισπανικός τίτλος μεταφράζεται ως “απόμακρα τακούνια” και όχι ως “ψηλά”, αναφερόμενος στον ήχο των τακουνιών της μητέρας όταν η Ρεμπέκα ήταν μικρή.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η Luz Casal ερμηνεύει δύο από τα πλέον χαρακτηριστικά τραγούδια σε ταινίες του Almodovar, το Piensa en Mi και το Un Ano de Amor.

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 28/12/2009

To 1991, o Pedro Almodovar δίνει στο κοινό του μια ταινία που στην εποχή της προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις. Είναι, όμως, από τις σημαντικότερες στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη για δύο λόγους. Σηματοδοτεί τη συνεργασία του με τη μοναδική Marisa Paredes, κι αφήνει για πρώτη φορά να διαφανούν χαρακτηριστικά τής μετέπειτα σκηνοθετικής του πορείας. Χωρίς να εγκαταλείπει τους ακραίους χρωματικούς συνδυασμούς και τις εκκεντρικές κιτς φιγούρες, εισάγει για πρώτη φορά την έννοια του μελοδράματος κι αποκτά ως δια μαγείας την ικανότητα να μας συγκινεί. Το μελόδραμα εδώ δεν αντιμετωπίζεται βέβαια ακόμα ως θέμα, αλλά ως κατευθυντήρια γραμμή, καθώς η ταινία δεν είναι ξεκάθαρα δραματική αλλά ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία με άφθονες κωμικές στιγμές και το γνώριμο έως τότε αλμοδοβαρικό μαύρο χιούμορ.

Αυτό όμως είναι και το βασικό ελάττωμα της ταινίας, καθώς εδώ ο Almodovar μοιάζει να συγχέει τους σκοπούς του, και να μην ξέρει αν ήθελε τελικά να μας δώσει ένα γνήσιο μελόδραμα ή μια μαύρη κωμωδία. Σίγουρα δεν είναι ένα από τα αριστουργήματα του, αλλά έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον έχουν εδραιώσει ως έναν από τους μεγαλύτερους και πιο ιδιαίτερους σύγχρονους δημιουργούς: μοναδικούς χαρακτήρες, υπέροχη μουσική και μαγευτική σκηνοθεσία.

Συμπερασματικά, δεν είναι η ταινία που θα σας αφήσει άφωνους, είναι όμως ένας κινηματογράφος αληθινός και διαφορετικός τον οποίο σίγουρα θα απολαύσετε!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

24 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *