Λαθρεπιβάτης

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 23/4/2021

Η τριμελής επανδρωμένη αποστολή για τον Άρη ξεκινά για το διετές ταξίδι της. Το πλήρωμα αποτελείται από τη γιατρό Ζόι Λέβινσον, τον βιολόγο Ντέιβιντ Κιμ, και την κυβερνήτη Μαρίνα Μπαρνέτ. Λίγες ώρες μετά την απογείωση του σκάφους από τον πλανήτη κι ενώ κάνει έλεγχο στα συστήματα του σκάφους, η κυβερνήτης ανακαλύπτει έναν αναίσθητο και χτυπημένο τεχνικό, παγιδευμένο σε ένα σημείο του σκάφους. Κατά την προσπάθεια απεγκλωβισμού προκαλείται μια μικρή βλάβη στο σύστημα που προμηθεύει οξυγόνο το σκάφος. Σχεδόν είκοσι ώρες έχουν περάσει και η επιστροφή στη Γη είναι αδύνατη, οπότε το πλήρωμα θα είναι πια τετραμελές, πράγμα που προκαλεί ένα τεράστιο και δύσκολο να επιλυθεί πρόβλημα. Το οξυγόνο -μετά και την τελευταία βλάβη- και οι προμήθειες αρκούν για τρία άτομα. Οι επιστήμονες στη Γη αλλά και το πλήρωμα προσπαθούν να βρουν λύση, αλλά φαίνεται ότι απαιτείται η θυσία ενός για να διασωθεί η αποστολή και τα υπόλοιπα τρία μέλη.

Οποιαδήποτε άλλη ταινία θα εξελισσόταν σε ένα θρίλερ καταστάσεων, και θα προσπαθούσε να βρει τον καλό και τον κακό της υπόθεσης. Πολύ εύκολα ο τεχνικός που βρέθηκε τυχαία στο σκάφος θα μπορούσε να εξελιχτεί στον κακό, και το φιλμ να πάρει εντελώς άλλη τροπή, συνηθισμένη για τα χολιγουντιανά δεδομένα. Ο τρόπος όμως που χειρίζεται το σενάριο τις καταστάσεις και τους χαρακτήρες, οδηγεί την ταινία σε ερωτήματα αρκετά πιο δύσκολα να απαντηθούν. Κανείς δεν είναι κακός, κανείς δεν είναι απόλυτος. Όλοι είναι άνθρωποι, και όλοι αναγνωρίζουν την εύκολη λύση, αλλά το ηθικό δίλημμα είναι τεράστιο. Ο βιολόγος και η κυβερνήτης φαίνεται να χάνουν πιο εύκολα την πίστη τους στην πιθανή διαφορετική λύση που μπορεί να βρεθεί μέσα στις επόμενες είκοσι ώρες (αυτό είναι το χρονικό περιθώριο που τους δίνεται), αλλά και πάλι η ανθρωπιά (τη διαβάζουμε κυρίως στο πρόσωπο της γιατρού) και η αλληλεγγύη κερδίζουν, και ύστατες προσπάθειες γίνονται.

Οι ερμηνείες των τεσσάρων ηθοποιών είναι υποδειγματικές. Η Άννα Κέντρικ, γήινη και ψύχραιμη στην προσέγγισή της, ο Ντάνιελ Ντέι Κιμ είναι ο βιολόγος που ταλαντεύεται περισσότερο ανάμεσα στην επιτυχία της αποστολής και την αξία της ανθρώπινης ζωής, η Τόνι Κολέτ “σπάει” τον δυναμικό χαρακτήρα της ηρωίδας της με άψογο τρόπο, και τέλος ο Σέιμιερ Άντερσον είναι φορτωμένος με απόγνωση, καθώς είναι το άτομο που είναι θεωρητικά παρείσακτο στην αποστολή, ο Λαθρεπιβάτης του τίτλου.

Ο Τζο Πένα πετυχαίνει εξαιρετική καθοδήγηση των ηθοποιών του, κλειστοφοβικά πλάνα που φανερώνουν την ηθική και ψυχολογική πίεση των πρωταγωνιστών του, ενώ και τα εξωτερικά πλάνα του διαστήματος είναι αρκετά καλά. Επιστημονική φαντασία με τον τρόπο που νομίζω ότι θα έπρεπε να αποδίδεται η επιστημονική φαντασία. Με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το διάστημα και τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Αυτά είναι η αφορμή. Ο άνθρωπος ήταν πάντα ο πυρήνας της καλής επιστημονικής φαντασίας.

Βαθμολογία: