Η αναγνωρισμένη καθηγήτρια γλωσσολογίας Δρ. Άλις Χόουλαντ μαθαίνει την τέχνη να χάνει κάτι κάθε ημέρα που περνάει. Μετά τη διάγνωση για Αλτσχάιμερ, στην αρχή απλά χάνει τον δρόμο της στο Μανχάταν, αλλά γρήγορα θα βάλει τη ζωή του συζύγου και των τριών της παιδιών σε δοκιμασία. Παρά τη νέα της κατάσταση, βρίσκει την ευκαιρία να επανασυνδεθεί με τη νεότερη αδελφή της, Λίντια. Το γεγονός ότι η Λίντια είναι φοιτήτρια γλωσσολογίας, δίνει στην Άλις ένα κίνητρο για πάλη.

Σκηνοθεσία:

Richard Glatzer

Wash Westmoreland

Κύριοι Ρόλοι:

Julianne Moore … Alice Daly Howland

Alec Baldwin … John Howland

Kristen Stewart … Lydia Howland

Kate Bosworth … Anna Howland-Jones

Hunter Parrish … Tom Howland

Shane McRae … Charlie Howland-Jones

Stephen Kunken … Δρ Benjamin

Seth Gilliam … Frederic Johnson

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Richard Glatzer, Wash Westmoreland

Παραγωγή: James Brown, Pamela Koffler, Lex Lutzus

Μουσική: Ilan Eshkeri

Φωτογραφία: Denis Lenoir

Μοντάζ: Nicolas Chaudeurge

Σκηνικά: Tommaso Ortino

Κοστούμια: Stacey Battat

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Still Alice
  • Ελληνικός Τίτλος: Still Alice: Κάθε Στιγμή Μετράει

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Still Alice της Lisa Genova.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Julianne Moore).
  • Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Julianne Moore).
  • Βραβείο Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Julianne Moore).

Παραλειπόμενα

  • Η επιστήμονας-νευρολόγος Lisa Genova κατέγραψε στο μυθιστόρημα του 2007 την ασθένεια από πρώτο χέρι, μια και είχε περάσει ανάλογη εμπειρία με τη γιαγιά της.
  • Ο ένας εκ των δύο σκηνοθετών, ο Richard Glatzer, έπασχε από ALS και δεν μπορούσε να μιλήσει. Έκανε τη δουλειά του μέσω εφαρμογής ομιλίας σε iPad, ενώ έφυγε τελικά από τη ζωή το 2015.
  • Η Julianne Moore ήταν η πρώτη επιλογή για τον κύριο ρόλο. Για να προετοιμαστεί κατάλληλα, μελέτησε τη νόσο του Αλτσχάιμερ επί μήνες, τόσο μέσω ντοκιμαντέρ όσο κι ερχόμενη σε επαφή με ασθενείς στα πρώτα στάδια.
  • Η Moore ήταν αυτή που πρότεινε στον Alec Baldwin τον ρόλο του συζύγου, μια και ήθελαν να ξαναπαίξουν μαζί μετά το sitcom 30 Rock.
  • Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν μέσα σε 23 ημέρες.
  • Το μπάτζετ κρατήθηκε σε ανεξάρτητα επίπεδα, μόλις 4 εκατομμύρια δολάρια (όλα από το γαλλικό BSM Studio). Οι εισπράξεις, από την άλλη, έφτασαν στα 44,8. Κι όμως, βρίσκονταν ανάμεσα σε μια μικρή λίστα διανομών της Sony Pictures που βρέθηκαν για κατέβασμα στο ίντερνετ αρκετά πριν την πρεμιέρα. Υπολογίστηκε ότι το συγκεκριμένο το είδαν παράνομα 103.832 χρήστες πριν καν βρεθεί στις αίθουσες.
  • Ακόμα κι αν σάρωσε όσο ποτέ η Julianne Moore στα βραβεία, πολλοί ήταν οι κριτικοί που επισήμαναν ότι δεν ήταν αυτή από τις καλύτερες της ερμηνείες.

Κριτικός: Πάνος Αχτσιόγλου

Έκδοση Κειμένου: 9/12/2014

«Μια πτώση στο κενό, αλλά αντίστροφα». Καθώς η Λίντια απαγγέλλει κομμάτι από το εκπληκτικό «Ο Θεός Ξέχασε τον Παράδεισο» (αποτίοντας έτσι ιδιότυπα φόρο τιμής στον μεγάλο απόντα Μάικ Νίκολς) περιγράφει ίσως άθελα της το κενό στο βλέμμα της μητέρας της. Τους ήχους που βγαίνουν από το στόμα της, το σκοτάδι που τυλίγει σιγά σιγά την ύπαρξη, τον αποπροσδιορισμό αυτού που χαρακτηρίζεται σχεδόν από τη γέννηση μας ως εαυτός. Η Άλις της Τζούλιαν Μουρ πέφτει αργά αλλά αναπότρεπτα στην τρυπά του λαγού, εκεί που κυριαρχεί η λήθη, μακριά από τη χώρα των θαυμάτων. Μπαίνει στον ίλιγγο της δίνης, χάνοντας την αίσθηση του τόπου, του χρόνου και του προσανατολισμού. Βλέποντας τις λέξεις, τις αναμνήσεις, την ίδια της τη ζωή να σβήνεται μπροστά στα μάτια της, παύει να βρίσκεται, να ορίζεται από αυτά που την αντιπροσωπεύουν. Την πνευματικότητα, τη διανόηση, την αγάπη. Με έναν ζεστό, συμπονετικό, αλλά απόλυτα ειλικρινή τρόπο, η παρουσία μετατρέπεται σε απουσία, μέσα από την πάλη μιας γυναικάς απέναντι στη μοιραία και προαιώνια κατάληξή της.

Δίνοντας μια αίσθηση τελείως προσωπική (ίσως γιατί ένας εκ των δύο σκηνοθετών από το 2011 πάσχει από Πλάγια Αμυοτροφική Σκλήρυνση, που τον αναγκάζει να ζει καθηλωμένος σε καροτσάκι), η ταινία των Ρίτσαρντ Γκλέιζερ και Γουος Γουέστμορλαντ αφηγείται με σαφήνεια και όσο δυνατόν λιγότερους μελοδραματισμούς την ιστορία την Άλις, μιας δυναμικής και γοητευτικής καθηγήτριας γλωσσολογίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, η οποία ανακαλύπτει πως πάσχει από Αλτσχάιμερ πρώιμου σταδίου. Διασκευάζοντας και προσαρμόζοντας το μπεστ-σέλερ της Λίζα Τζένοβα, αποφασίζουν να κρατήσουν μια ευθεία αφηγηματική πορεία, αντικρίζοντας με δύναμη και ειλικρίνεια τον τρόμο τής ίσως πιο σκληρής νευρολογικής διαταραχής, αυτής που διαγραφεί -στην προκειμένη περίπτωση, σχεδόν μονομιάς- προσωπικότητα, εσωτερικές σταθερές και δεσμούς με την πραγματικότητα. Παρότι δεν πειραματίζεται, ούτε καινοτομεί πουθενά, η σκηνοθεσία αντιμετωπίζει ένα θέμα που αποτελεί σκοτεινό αντικείμενο, με μια ματιά γεμάτη κατανόηση, αλλά και πλήρη γνώση των συνεπειών. Πετυχαίνοντας να δημιουργήσει αναστάτωση, χτυπώντας δυνατά σε σημείο που δεν μπορείς να αναπνεύσεις, αφήνει την τραγωδία να μιλήσει από μόνη της, δίχως να εκπέσει σε επιτακτικούς κι αξιοθρήνητους συναισθηματισμούς προσπαθώντας να περιγράψει το προφανές. Χωρίς να χρονοτριβεί σχεδόν καθόλου, μπαίνει πολύ γρήγορα στο θέμα που δεν είναι άλλο από την ταχύτατη εξέλιξη της αρρώστιας, καθιστώντας μας γνωστό ότι τα χειρότερα έρχονται και ο αγώνας να μείνεις συνδεδεμένος με το παρόν μοιάζει με μάχη με το ανίκητο, καθώς ο «εγκέφαλος πεθαίνει», η ζωή που τρεμοπαίζει -όπως τα παλιά ερασιτεχνικά οικογενειακά βίντεο- αρχίζει και ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια και ο χρόνος που σε στιγμές θέλεις να σταματήσει, δεν αφήνει περιθώρια για εναλλακτικές, για «backup-plan». Αυτό που καταφέρνει περίτρανα, είναι να διευρύνει το φιλμικό αντικείμενο από το ατομικό στο οικουμενικό, ίσως και στο δυστοπικό, εγχέοντας σχεδόν βιωματικά μέσα μας τον όρο κοινωνική αναπηρία, μην αφήνοντάς μας να ελιχθούμε γύρω από το πρόβλημα, μην επιτρέποντας την αποφυγή της κατανόησης της «τέχνης του να χάνεις».

Χωρίς δεύτερη σκέψη, το φιλμ αποτελεί την ερμηνευτική αποθέωση της κεντρικής του πρωταγωνίστριας, της Τζούλιαν Μουρ. Όλοι οι προβολείς εστιάζουν πάνω στο πρόσωπο της Άλις, που αναλαμβάνει να μας οδηγήσει βαθιά μέσα της, καθώς το φως φεύγει σιγανά από τα μάτια της. Ενώ η εικόνα θολώνει, τα πλαίσια παραμορφώνονται και γίνονται ασαφή, η κάμερα μένει κοντά της, ρίχνοντας ενδοσκοπικές ματιές στον καμβά των συναισθημάτων της, ή καλύτερα στην απουσία αυτών. Η ίδια η ηθοποιός θριαμβεύει στον ρόλο της, κάνοντας τις μικρές σκηνοθετικές απόπειρες δραματικής κορύφωσης (όπως η κληρονομικότητα της ασθένειάς της) να μοιάζουν μη απαραίτητες. Ό,τι χρειάζεται αυτό εδώ το φιλμ, το έχει η Μουρ και κανένας άλλος. Παραθέτοντας μια εκπληκτικής λεπτομέρειας ερμηνεία, κατορθώνει να εκφράσει την εύθραυστη φύση που ισορροπεί παράλληλα με τη δύναμη, προσπαθώντας να κρατηθεί με νύχια και με δόντια μακριά από τη νοητική παρακμή (ερεθίζοντας τη μνήμη με παιχνίδια λέξεων), επιθυμώντας μέχρι τέλος να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο με αξιοπρέπεια και γενναιότητα. Το τραγικότερο όλων, βέβαια, είναι ότι δεν θα το θυμάται ούτε αυτό.

Πλαισιωμένο από ένα εύστοχο καστ ηθοποιών, από τον διαρκώς σε άρνηση σύζυγο (Άλεκ Μπόλντγουιν), μέχρι την επιτυχημένη αλλά ευάλωτη κόρη (Κέιτ Μπόσγουορθ), μένοντας ιδιαίτερα στην απρόσμενα πειστική και μεστή ερμηνεία της Κρίστεν Στιούαρτ (η οποία στον ρόλο της μικρής κόρης της οικογένειας υποστηρίζει και περιβάλλει ιδανικά την πρωταγωνίστρια, θυμίζοντας εκείνη τη μικρή αλλά καταλυτική της εμφάνιση στο «Ταξίδι στην Άγρια Φύση»), και με μια Τζούλιαν Μουρ στον καλύτερο ρόλο τής μέχρι τώρα γεμάτης καριέρας της, το «Still Alice» βγαίνει μπροστά ατρόμητo, απαιτώντας να δούμε την αλήθεια κατάματα, εκεί που η ζωή με τις ανατροπές της ξεπερνά οποιαδήποτε δραματική μυθοπλασία. Αγγίζοντας σχεδόν τη φθορά, απλώνοντας ένα δίχτυ πάνω μας, η ταινία μιλά στην ψυχή για όλα αυτά που χάθηκαν, αλλά και για αυτά που δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν, όπως το μοναδικό πανανθρώπινο συναίσθημα που και μόνο στον ήχο του ονόματός του, ακόμη κι αν ψυλλίζεται ακατάληπτα από ένα ανήμπορο και σαστισμένο χαμογελαστό στόμα, έχει τη δύναμη να μας χαρίσει ένα από τα ομορφότερα και πιο συγκινητικά φινάλε που έχουμε δει εδώ και καιρό.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *