Sex and the City (2008) ⋆ Filmy.gr

ΣΥΝΟΨΗ

Για πολύ καιρό, η Κάρι Μπράντσο έψαχνε την αγάπη σε όλα τα λάθος μέρη… αλλά πάντα με τα σωστά παπούτσια. Τέσσερα χρόνια μετά το τέλος της τηλε-περιπετειών τους, η Κάρι, η Σαμάνθα, η Σάρλοτ και η Μιράντα επιστρέφουν. Και καθώς προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την καριέρα, τις σχέσεις, τη μητρότητα και τη ζωή στο Μανχάταν, τα κορίτσια συνειδητοποιούν ότι η φιλία είναι το σημαντικότερο πράγμα στην απρόσωπη μεγαλούπολη.

Σκηνοθεσία:

Michael Patrick King

Κύριοι Ρόλοι:

Sarah Jessica Parker … Carrie Bradshaw

Kim Cattrall … Samantha Jones

Kristin Davis … Charlotte York Goldenblatt

Cynthia Nixon … Miranda Hobbes

Chris Noth … John James ‘Mr. Big’ Preston

Jennifer Hudson … Louise

David Eigenberg … Steve Brady

Jason Lewis … Jerry ‘Smith’ Jerrod

Evan Handler … Harry Goldenblatt

Willie Garson … Stanford Blatch

Mario Cantone … Anthony Marantino

Lynn Cohen … Magda

Candice Bergen … Enid Frick

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Michael Patrick King

Παραγωγή: Michael Patrick King, John P. Melfi, Sarah Jessica Parker, Darren Star

Μουσική: Aaron Zigman

Φωτογραφία: John Thomas

Μοντάζ: Michael Berenbaum

Σκηνικά: Jeremy Conway

Κοστούμια: Patricia Field

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Sex and the City
Ελληνικός Τίτλος: Sex and the City
Εναλλακτικός Τίτλος: Sex and the City: The Movie [Home Cinema]
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Sex and the City: Η Ταινία [Home Cinema]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Sex and the City 2 (2010)

Σεναριακή Πηγή

Βιβλίο (χαρακτήρες): Sex and the City της Candace Bushnell.
Τηλεοπτική σειρά (χαρακτήρες): Sex and the City του Darren Star.

Παραλειπόμενα

Από τον Φεβρουάριο του 2004 ήδη υπήρχαν ενδείξεις ότι τη διάσημη σειρά του HBO (1998-2004) θα ακολουθήσει μια σίκουελ ταινία. Άμεσα το κανάλι ανακοίνωσε αυτή την πρόθεση, και έθεσε στον Michael Patrick King το δημιουργικό κομμάτι. Η άρνηση όμως της Kim Cattrall στα τέλη εκείνου του χρόνου, έριξαν το σχέδιο. Όταν κατά τα μέσα του 2007 αυτό επανήλθε, η Cattrall έδειχνε διαθέσιμη προς συμμετοχή. Τον Φεβρουάριο του 2009 έγινε η επίσημη ανακοίνωση, αφού πρώτα είχε βρεθεί και συμπαραγωγός, η New Line Cinema.
Παπαράτσι και περαστικοί διέκοπταν συνεχώς τα γυρίσματα, με το στούντιο να απαντάει προσλαμβάνοντας έντονη σεκιούριτι σε συνεργασία με την αστυνομία του Μανχάταν.
Για να κρατηθεί μυστικό το φινάλε, γυρίστηκαν πολλαπλά, από τα οποία μονάχα φυσικά το ένα ίσχυε.
Η υπεύθυνη κοστουμιών Patricia Field, ίδια με της σειράς, σχεδίασε πάνω από 300 διαφορετικά σύνολα. Το νυφικό όμως ήταν μια δουλειά της Vivienne Westwood.
Το κοινό τίμησε την ταινία με κέρδη των 415,2 εκατομμυρίων δολαρίων, παρά τις μέτριες κριτικές. Το κόστος ανήλθε στα 65.
Στο Home Cinema κυκλοφόρησε εκδοχή των 151 λεπτών, ως extended cut.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το σάουντρακ έκανε ντεμπούτο στο νούμερο 2 των αμερικανικών άλμπουμ.
Δύο είναι οι ορίτζιναλ συνθέσεις: το Labels or Love (Fergie) και το All Dressed in Love (Jennifer Hudson).

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 3/6/2008

Καλό στη ζωή είναι όταν παράγουμε κάτι για μαζική αναγνώριση ή κατανάλωση, να έχουμε κι έναν καλό λόγο. Στην προκειμένη, η κινηματογραφική εκδοχή της πολύ πετυχημένης σειράς Sex and the City δεν φανερώνει κανέναν άλλο λόγο, πέρας της προβλεπόμενης κονόμας. Δεν είμαι φαν της σειράς (ή της τηλεόρασης), αλλά την έχω παρακολουθήσει αρκετά, για συγκεκριμένο λόγο, και μπορώ με ασφάλεια να πω πως έχει κάποια στοιχεία που δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό την ανταπόκριση του κοινού.

Μοιραία το βάρος της κριτικής πέφτει στη σύγκριση των δύο προϊόντων, αυτό της ταινίας κι αυτό της σειράς. Το τηλεοπτικό παρουσιάζει μια αδικαιολόγητη, προς δοξασία, καταναλωτική μανία, αλλά καταφέρνει να πλάθει συμπαθείς χαρακτήρες, να αγγίζει την ψυχοσύνθεση μιας μεγάλης πόλης και τον παλμό της εργένικης ζωής. Κάτι σαν μετά-Woody Allen στο πολύ πιο εμπορικό του… Η ταινία εξυψώνει την ακριβή κατανάλωση, θεωρώντας την πλέον σαν κάτι το φυσιολογικό, το κεκτημένο και δεν κάνει κανέναν λόγο για νευρωτική συνήθεια. Οι χαρακτήρες είναι όπως τους είχαν αφήσει οι φαν, αλλά σαν νέα δουλειά θα έπρεπε μέσα στην τεράστια διάρκεια να ασχοληθεί κάπου και με αυτούς ξανά, πόσο μάλλον όταν λογικά υπάρχει και καινούργιο κοινό.

Η πόλη της Νέας Υόρκης δεν φαίνεται ποτέ, δεν παίζει κανέναν ρόλο στην ταινία, αφήνοντας έκθετο και το δεύτερο συνθετικό του τίτλου. Το μόνο ζωντανό αντικείμενο, πέραν του μεγέθους ενός φορέματος, είναι μια πελώρια ντουλάπα! Όσο για κάποια ανάλυση της εργένικης ζωής ούτε λόγος, αφού πλέον το σενάριο ενδιαφέρεται μόνο για γάμους και μόνιμους δεσμούς. Το χαρακτηριστικό γρήγορο κι έξυπνο μοντάζ της σειράς, δε, αντικαθιστάται από μια πεζή, στάνταρ χολιγουντιανή σκηνοθεσία, παρόλο που ο δημιουργός είχε ασχοληθεί εκτενώς και με τη σειρά.

Δεν θα μιλήσω ιδιαίτερα για ερμηνείες, γιατί δεν μπορεί κανείς να πει κάτι για ένα απλό ριπλέι ρόλων. Βέβαια, αυτό το ριπλέι έχει καλές βάσεις και οι φαν δεν θα προδοθούν σε αυτό το επίπεδο. Ίσως μόνο από την ελάχιστη συμμετοχή της Kristin Davis, που ήταν και η πιο χιουμοριστική νότα στη σειρά. Το χιούμορ, όμως και κατά μέρει, είναι το μόνο που θα σας κρατήσει τις ατελείωτες δύο και μισό ώρες στη θέση σας, αν και δεν εμπεριέχει καθόλου σατιρική διάθεση, απλά στηρίζεται στις γνωστές μοντέρνες παρομοιώσεις-παραφράσεις. Και για να γίνω ακόμη λίγο κακός… η Kim Cattrall έχει γεράσει απότομα και η Sarah Jessica Parker ντύνεται πιο κακόγουστα από ποτέ…

Συμπερασματικά, αν θεωρήσουμε πως υπάρχουν ταινίες που ανήκουν στους φαν τους, πάλι δεν θα βρούμε πολλούς λόγους να εκθειάσουμε το κινηματογραφικό Sex and the City. Ίσως μονάχα για τον χιουμοριστικό τόνο και τις γνωστές συμπαθητικές ερμηνείες των «κοριτσιών». Η σκηνοθεσία είναι εκνευριστικά επίπεδη και ρηχή, το σενάριο είναι σχηματικό και στην ουσία ανύπαρκτο, ενώ και κάποια άλλα χαρακτηριστικά που ξεχώριζαν από τη σειρά ανατρέπονται εδώ, απωθώντας, λογικά, και τους φανατικούς. Αν, δε, δεν έχετε παρακολουθήσει καθόλου τη σειρά και προσπαθήσετε να βγάλετε άκρη, κρίμα στην υπομονή σας. Αυτόνομα είναι κάτω του μετρίου και υπερβολικά μεγάλο για να κάνετε την χάρη στη συνοδό σας (αν βέβαια είστε άντρας). Όσο για τις κυρίες… και πάλι νομίζω πως έχουν παρακολουθήσει πολύ καλύτερες ταινίες made-in-Hollywood που απευθύνονται σε αυτές, και τα καινούργια μέτρα λιτότητας απαγορεύουν τις πολλές-πολλές επισκέψεις σε μαγαζιά…

Βαθμολογία: