Η πορεία της Αρίθα Φράνκλιν από την εποχή που ήταν παιδί και τραγουδούσε στην εκκλησιαστική χορωδία του πατέρα της, μέχρι και την κατάκτηση της κορυφής στο διεθνές μουσικό στερέωμα.
Σκηνοθεσία:
Liesl Tommy
Κύριοι Ρόλοι:
Jennifer Hudson … Aretha Franklin
Forest Whitaker … C.L. Franklin
Marlon Wayans … Ted White
Audra McDonald … Barbara Siggers Franklin
Mary J. Blige … Dinah Washington
Heather Headley … Clara Ward
Marc Maron … Jerry Wexler
Tate Donovan … John Hammond
Tituss Burgess … αιδεσιμότατος Δρ James Cleveland
Saycon Sengbloh … Erma Franklin
Hailey Kilgore … Carolyn Franklin
Kimberly Scott … Mama Franklin
Lodric D. Collins … Smokey Robinson
Kelvin Hair … Sam Cooke
Gilbert Glenn Brown … Martin Luther King Jr.
Skye Dakota Turner … Aretha Franklin (νεαρή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Tracey Scott Wilson
Στόρι: Callie Khouri, Tracey Scott Wilson
Παραγωγή: Scott Bernstein, Jonathan Glickman, Harvey Mason Jr., Stacey Sher
Μουσική: Kris Bowers
Φωτογραφία: Kramer Morgenthau
Μοντάζ: Avril Beukes
Σκηνικά: Ina Mayhew
Κοστούμια: Clint Ramos
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Respect
- Ελληνικός Τίτλος: Respect
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Here I Am).
Παραλειπόμενα
- Η ταινία ως σχέδιο υπήρχε επί χρόνια. Μάλιστα, είχε προλάβει να εμπλακεί σε αυτήν και η ίδια η Aretha Franklin, πριν φύγει από τη ζωή τον Αύγουστο του 2018. Δική της ήταν και η επιλογή της Jennifer Hudson.
- Η Queen Latifah ήταν στο αρχικό καστ.
- Η Skye Dakota Turner κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, κι ενώ στο Μπρόντγουεϊ έκανε εντύπωση με το Tina: The Tina Turner Musical, όπου ερμήνευσε τη νεαρή εκδοχή της Tina Turner.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Πέρα από τις πολλές επανεκτελέσεις, το σάουντρακ περιέχει κι ένα αυθεντικό κομμάτι, το Here I Am (Singing My Way Home). Ερμηνεύεται από την Jennifer Hudson, είναι γραμμένο από την ίδια, την Carole King και τον Jamie Hartman, ενώ στην παραγωγή είναι ο will.i.am.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 10/8/2021
Ασχέτως με το πόσες γνώσεις έχετε γύρω από τη ζωή και τη δράση της Aretha Franklin, η βιογραφία της με τίτλο “Respect” είναι μια ταινία που μπορεί να παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε σαν ένα τακτοποιημένο χολιγουντιανό δράμα μιας άλλης εποχής, που μιλά για την άνοδο μιας τραγουδίστριας που ξεκίνησε από γκόσπελ ερμηνείες στην εκκλησία του πατέρα της για να αναδειχθεί στα μετέπειτα χρόνια ως η Βασίλισσα της σόουλ. Απλώς η τραγουδίστρια αυτή τυχαίνει να είναι η Aretha Franklin. Και ενίοτε η ταινία αφήνει περισσότερες ερωτήσεις για τη ζωή της σε σχέση με τα στοιχεία που μας δίνει γι’ αυτήν.
Μία από τις κύριες απορίες που μου άφησε είναι σχετικά με το ποια είναι αυτή η περίφημη ακτιβιστική δράση της Franklin, για την οποία μνημονεύεται τόσο πολύ, αφού πέρα από μια φιλική οικογενειακή σχέση με τον Martin Luther King που παρουσιάζεται σε μερικές σκηνές και τον τεράστιο αντίκτυπο της δολοφονίας του, δεν μας πληροφορεί για τίποτα περισσότερο. Ας πάμε όμως στο τι μας πληροφορεί για την Aretha…
Η βραβευμένη με Tony θεατρική σκηνοθέτης Liesl Tommy, στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο, προσεγγίζει την παρουσίαση της ζωής του αντικειμένου της με έναν πολύ μεγάλο σεβασμό, που οδηγεί ενίοτε σε σκηνοθετική διακριτικότητα απέναντι σε όσα δείχνει επί της οθόνης. Αποφεύγοντας σκηνοθετικές επιτηδεύσεις, ακολουθεί έναν τελείως διαφορετικό δρόμο από αυτόν που είχαν ακολουθήσει οι πρόσφατες μουσικές βιογραφίες “Bohemian Rhapsody” και “Rocketman”, και κινηματογραφεί με τον τρόπο που υποθέτω ότι νιώθει περισσότερο άνετα: με μια θεατρικότητα με τη θετική έννοια της λέξης, αφήνοντας τους ηθοποιούς της να κεντήσουν μπροστά στην κάμερα με τις εξαιρετικές ερμηνείες τους. Η Franklin είχε διαλέξει η ίδια την Jennifer Hudson για να την υποδυθεί στη βιογραφία της, και αν είχε προλάβει να τη δει σίγουρα θα ήταν περήφανη. Εκτός από τη μοναδική φωνή της που αναδημιουργεί με άνεση τα τραγούδια της μουσικής ντίβας, η Hudson, σε πλήρη αρμονία με τη σκηνοθετική γραμμή της ταινίας, διαλέγει ένα πολύ συγκεκριμένο μονοπάτι εξέλιξης του χαρακτήρα της και μετατρέπεται σταδιακά από ένα σιωπηλό κορίτσι που άγεται και φέρεται από τους καταπιεστικούς άντρες της ζωής της σε μια μοναδική καλλιτέχνιδα που ορίζει η ίδια τη ζωή και την καριέρα της, και που καλείται να εντοπίσει τον «δαίμονα» μέσα της για να οδηγηθεί προς την ανακάλυψη μιας ψυχικής ισορροπίας, την οποία η ταινία εξισώνει σημειολογικά με την ηχογράφηση του άλμπουμ “Amazing Grace”.
Σπάνια βλέπει κανείς μια ταινία με τόσο τακτοποιημένη σκηνοθετική γραμμή, και αυτό δυστυχώς είναι που κάνει την ταινία να χάνει ενίοτε το ενδιαφέρον της, αφού το μοτίβο οικογενειακού δράματος που εκτυλίσσεται, είτε στο σπίτι των χαρακτήρων είτε στο στούντιο ηχογράφησης, είναι έντονα επαναλαμβανόμενο όπως και η χρήση του απρόσμενου τηλεφωνήματος που θα μεταφέρει κάποιο συγκλονιστικό νέο ώστε να οδηγηθούμε στην επόμενη σκηνή και πράξη του δράματος. Μέχρι να φτάσουμε στην τρίτη πράξη, όπου η ταινία πατάει ελαφρώς το γκάζι για να ακολουθήσει την ανάλογη μεταμόρφωση του χαρακτήρα της Franklin, σκεφτόμουν κατά πόσο αν η σκηνοθέτης επέλεγε να θίξει έστω και υποτυπωδώς κάτι περισσότερο από την απελευθέρωση της Franklin, θα έδινε στην ταινία ένα μεγαλύτερο βιογραφικό αλλά και κινηματογραφικό ενδιαφέρον.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Φοβερή ερμηνεία η γυναίκα, σαν να ζωντανεύει ξανά την Αρίθα. Η ταινία όμως δεν είναι αντάξια της, αφού δεν τολμάει για το παραπάνω που θα θέλαμε. 2/5 από μένα.