Η Γουέντι βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Είναι μανιωδώς ανεξάρτητη, με λαμπρό μυαλό και μια δική της αίσθηση του χιούμορ. Είναι όμως και αυτιστική. Για αυτήν, οι άνθρωποι είναι ένας ανεξιχνίαστος κωδικός, και ο κόσμος ένα μπερδεμένο μέρος. Δυσκολεύεται να αντιληφθεί το τι συμβαίνει γύρω της, αλλά θέλει να γίνει αποδεκτή, όπως και ο καθένας. Εμπνεόμενη από τη φροντίδα που της παρέχει η Σκότι, η Γουέντι πετυχαίνει να δραπετεύσει από τη σιγουριά του σπιτιού της, και ξεκινάει ένα αυτοκινητιστικό ταξίδι για να μεταφέρει 500 σελίδων σενάριο της για το Σταρ Τρεκ σε χολιγουντιανό διαγωνισμό.
Σκηνοθεσία:
Ben Lewin
Κύριοι Ρόλοι:
Dakota Fanning … Wendy
Toni Collette … Scottie
Alice Eve … Audrey
River Alexander … Sam
Patton Oswalt … αστυνόμος Frank
Marla Gibbs … Rose
Michael Stahl-David … Jack
Jessica Rothe … Julie
Tony Revolori … Nemo
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michael Golamco
Παραγωγή: Lara Alameddine, Daniel Dubiecki
Μουσική: Heitor Pereira
Φωτογραφία: Geoffrey Simpson
Μοντάζ: Lisa Bromwell
Σκηνικά: John Collins
Κοστούμια: Annie Bloom
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Please Stand By
- Ελληνικός Τίτλος: Μείνε Δίπλα μου
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Please Stand By του Michael Golamco.
Παραλειπόμενα
- Αφού έκανε έναν κύκλο από φεστιβάλ, κατέληξε κατευθείαν σε video-on-demand.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/10/2018
Ανέλπιστη θα αποκαλούσαμε την αποτυχία του Μπεν Λέβιν, λόγω του ότι την προηγούμενη ταινία του, το «The Sessions», διαπραγματεύτηκε κάτι το παραπλήσιας δυναμικής με απόλυτη επιτυχία. Και μαζί πάει «χαράμι» η παρουσία της πάντα ικανής Ντακότα Φάνινγκ, που όσο επιτυχημένα ερμήνευε σε πολύ μικρή ηλικία, τόσο ιδανική είναι και στους μετα-εφηβικούς της ρόλους. Επί της μπροστινής εικόνας, η ταινία μοιάζει ελκυστική. Καλή δουλειά ακόμα και σε μικρά πλάνα, κλίμα ανεξάρτητου σινεμά, αλλά και μια πλοκή που θα μπορούσε να παρέχει πράγματα. Αλλά όσο περπατάει η ταινία, τόσο φανερώνει αδυναμίες. Σαν να έχει ρίξει ό,τι ενδιαφέρον είχε να δώσει από τις πρώτες σκηνές, και στο ξεδίπλωμα δεν κρύβει εκπλήξεις, εμμένει επίπεδη και μονοδιάστατη. Κι όμως αυτός ο παραλληλισμός με το «Σταρ Τρεκ» θα μπορούσε να λειτουργήσει σε πιο βαθύ επίπεδο, ακόμα και να βοηθήσει περισσότερο στο χιουμοριστικό κομμάτι.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
