Μουλέν Ρουζ

Ο Ανρί ντε Τουλούζ-Λοτρέκ είναι ένας καλλιτέχνης που επισκέπτεται συχνά το καμπαρέ Μουλέν Ρουζ, όπου πίνει και ζωγραφίζει τις χορεύτριες και τις τραγουδίστριες. Εξαιτίας ενός παιδικού ατυχήματος, ο Λοτρέκ παρουσιάζει μια δυσμορφία στα πόδια, η οποία του δημιουργεί πολλά προβλήματα στην προσωπική του ζωή. Μια μέρα, καθώς επιστρέφει στο σπίτι θα συναντήσει μια νεαρή γυναίκα στο δρόμο, τη Μαρί, η οποία θα ζητήσει τη βοήθειά του. Ο ζωγράφος θα την ερωτευτεί κι έτσι θα ξεκινήσει μια θυελλώδης σχέση.

Σκηνοθεσία:

John Huston

Κύριοι Ρόλοι:

Jose Ferrer … Henri de Toulouse-Lautrec/κόμης Alphonse de Toulouse-Lautrec

Colette Marchand … Marie Charlet

Zsa Zsa Gabor … Jane Avril

Suzanne Flon … Myriamme Hayam

Claude Nollier … κόμισσα Adele de Toulouse-Lautrec

Katherine Kath … Louise Weber/La Goulue

Muriel Smith … Aicha

Mary Clare … μαντάμ Loubet

Lee Montague … Maurice Joyant

Theodore Bikel … βασιλιάς Milo IV

Peter Cushing … Marcel de la Voisier

Christopher Lee … Georges Seurat

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Anthony Veiller, John Huston

Παραγωγή: John Huston, James Woolf, John Woolf

Μουσική: Georges Auric

Φωτογραφία: Oswald Morris

Μοντάζ: Ralph Kemplen

Σκηνικά: Paul Sheriff, Marcel Vertes

Κοστούμια: Julia Squire

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Moulin Rouge
• Ελληνικός Τίτλος: Μουλέν Ρουζ
• Εναλλακτικός Τίτλος: John Huston’s Production Moulin Rouge

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Lautrec (1998)
• Moulin Rouge (2001)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Moulin Rouge του Pierre La Mure.

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ σκηνικών και κοστουμιών. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Jose Ferrer), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Colette Marchand) και μοντάζ.
• Χρυσή Σφαίρα υποσχόμενης ηθοποιού (Colette Marchand).
• Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας από οποιαδήποτε προέλευση, καλύτερης βρετανικής ταινίας και υποσχόμενης ηθοποιού (Colette Marchand).
• Αργυρός Λέοντας στο φεστιβάλ Βενετίας.

Παραλειπόμενα

• Δύσκολη αποδείχτηκε η διπλή ερμηνεία του Jose Ferrer, τόσο ως Ανρί όσο και του πατέρα του διάσημου ζωγράφου. Για τον γιο Λοτρέκ χρειάζονταν ειδικές πλατφόρμες επί του δαπέδου ώστε να ξεγελούν για το ύψος του, όπως και περίτεχνες γωνίες κάμερας, μακιγιάζ και κοστούμια. Χρήση έγινε και σωσία, όταν οι δυο τους ήταν στο ίδιο πλάνο. Στο κυριότερο όμως μέρος των γυρισμάτων, έπρεπε ο ηθοποιός να στέκεται στα γόνατα του, έχοντας ο ίδιος κατασκευάσει ειδικό μαξιλαράκι που του επέτρεπε να περπατάει. Ακόμα κι έτσι, τα πόδια του ηθοποιού υπέστησαν προβλήματα, κάτι που αναγνωρίστηκε ως ερμηνευτική υπέρβαση (αν και οι αρχικές κριτικές ήταν διχασμένες επί αυτού).
•  Αναφορά ήθελε τον John Huston να ζητάει από τον φωτογράφο του, Oswald Morris (που πήρε τη θέση του Otto Heller), μια εικόνα ταινίας σαν να τη σκηνοθετούσε ο ίδιος ο Λοτρέκ (με αιχμή τις αφίσες του ζωγράφου). Περί αυτού, το Technicolor φιλμ δέχτηκε επεξεργασία μιας παλέτας τριών κύριων χρωματικών μητρών, που δεν έμοιαζε με την κλασική Technicolor τεχνική (με την οποία όμως ο σκηνοθέτης μεγαλούργησε).
• Ενώ ο κύριος όγκος των γυρισμάτων έγινε εντός των Shepperton Studios, αρκετές σκηνές γυρίστηκαν και σε Λονδίνο και Παρίσι.
• Ο Huston ανακάλυψε ότι ο Pablo Picasso ενδιαφέρθηκε τόσο πολύ πάνω στη συγκεκριμένη παραγωγή, που είχε νοικιάσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο που είχε θέα εκεί που γίνονταν κάποια γυρίσματα.
• Μια αναφορά ήθελε τον John Huston να πέφτει θύμα παραλίγο δολοφονίας, όταν συνόδευσε στο σπίτι της τη Suzanne Flon. Παραλίγο θήτης ήταν ένας φίλος της, και κίνητρο του η παθολογική ζήλια.
• Εντύπωση έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Colette Marchand, αλλά δεν είχε συνέχεια (μόλις δύο ακόμα εμφανίσεις), μια και η πρίμα μπαλαρίνα προτίμησε να επικεντρωθεί στη βασική της ιδιότητα.
• Δεύτερη συνύπαρξη σε καστ για τους Peter Cushing και Christopher Lee, που αργότερα θα γράψουν ιστορία μαζί στο βρετανικό θρίλερ.
• Ο John Huston ολοκλήρωσε το μοντάζ με μεγάλη ταχύτητα, θέλοντας να προλάβει την πρεμιέρα εντός Δεκεμβρίου και να διαγωνιστεί στα Όσκαρ για το 1952.
• Σχετικά συμπωματικά, τόσο αυτή η Μουλέν Ρουζ εκδοχή όσο κι αυτή του Baz Luhrmann κέρδισαν μόνο δύο συγκεκριμένα Όσκαρ: αυτά των σκηνικών και των κοστουμιών.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Το τραγούδι It’s April Again, ηχογραφημένο από τον Mantovani και την ορχήστρα του, γνώρισε αυτόνομη επιτυχία, φτάνοντας ως το νούμερο 1 της Βρετανίας. Στις ΗΠΑ έγινε γνωστό με την ορχήστρα του Percy Faith, και με φωνητικά της Felicia Sanders. Στην ταινία φαίνεται να το ερμηνεύει η Zsa Zsa Gabor, αλλά στην πραγματικότητα είναι η φωνή της Muriel Smith που ακούμε.