Το Τερατόσπιτο
- Monster House
- 2006
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Κινούμενα Σχέδια, Κωμωδία, Μαύρη Κωμωδία, Μυστηρίου, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Τέρατα, Φαντασίας
- 28 Σεπτεμβρίου 2006
Από καιρό ο δωδεκάχρονος Ντι Τζέι είχε περιέργεια να ανακαλύψει το τι είναι αυτό ακριβώς που κρύβεται πίσω από τους γκρίζους φοβιστικούς ξύλινους τοίχους του γειτονικού σπιτιού, με την αφιλόξενη για οποιοδήποτε παιχνίδι αυλή. Η κατάλληλη ευκαιρία έφτασε μόλις τώρα που οι γονείς του απουσιάζουν για το σαββατοκύριακο, και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, κύριος Νεμπερκράκερ, έχει υποστεί καρδιακή προσβολή και βρίσκεται στο νοσοκομείο. Συντροφιά με τον φοβιτσιάρη φίλο του, τον Μασαμπούκα, και την όμορφη Τζένι, το κορίτσι που έχει ερωτευτεί ολόκληρη η τάξη, θα πάρουν το ρίσκο να περάσουν τη βαριά ξύλινη εξώπορτα για να μάθουν την αλήθεια. Μόνο που οι τρεις μικροί φίλοι δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι γι’ αυτό που θα αντιμετωπίσουν.
Σκηνοθεσία:
Gil Kenan
Κύριοι Ρόλοι:
Mitchel Musso … D.J. Walters (φωνή)
Sam Lerner … Chowder (φωνή)
Spencer Locke … Jenny Bennett (φωνή)
Steve Buscemi … Horace Nebbercracker (φωνή)
Maggie Gyllenhaal … Elizabeth ‘Zee’ (φωνή)
Kevin James … αστυνομικός Landers (φωνή)
Nick Cannon … αστυνομικός Lister (φωνή)
Jon Heder … Reginald ‘Skull’ Skulinski (φωνή)
Catherine O’Hara … Κα Walters (φωνή)
Fred Willard … Κος Walters (φωνή)
Kathleen Turner … Constance Nebbercracker (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dan Harmon, Rob Schrab, Pamela Pettler
Στόρι: Dan Harmon, Rob Schrab
Παραγωγή: Jack Rapke, Steve Starkey
Μουσική: Douglas Pipes
Φωτογραφία: Xavier Grobet
Μοντάζ: Fabienne Rawley, Adam P. Scott
Σκηνικά: Ed Verreaux
Κοστούμια: Ruth Myers
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Monster House
- Ελληνικός Τίτλος: Το Τερατόσπιτο
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Cel-shaded (κόμικ ψηφιακό)/Computer-animated (ψηφιακό)/motion-capture
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Η παραγωγή κατευθύνονταν από τον Robert Zemeckis (με εκτελεστή παραγωγής ομοίως και τον Steven Spielberg), όπου για δεύτερη φορά μετά το Πολικό Εξπρές έκανε χρήση motion-capture. Δηλαδή, υπάρχουν οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν, κι έπειτα μετατρέπονται σε ψηφιακό φορμά.
- Η τρισδιάστατη διανομή ήταν περιορισμένη, μαζί και με μια παράλληλη σε RealD Cinema για 200 αίθουσες. Η εταιρία έβγαλε το ψευδώνυμο στην ταινία Imageworks 3D.
- Πρώτη σκηνοθεσία για τον Gil Kenan, που συνέχισε με ζωντανές παραγωγές.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Βαγγέλης Ευαγγέλου (Ντι Τζέι), Παναγιώτης Αποστολόπουλος (Τσάουντερ), Πωλίνα Ευαγγέλου (Τζένι), Κώστας Μπακάλης (Οράτιος), Σοφία Καψαμπέλη (Ελίζαμπεθ), Πέτρος Δαμουλής (Μπόουνς), Κατερίνα Γκίργκις (Κα Γουόλτερς), Θανάσης Κουρλαμπάς (αστυνόμος Λέστερ), Γιάννης Στεφόπουλος (αστυνόμος Λάντερς), Έλενα Στρατηγοπούλου. Σκηνοθετική επιμέλεια: Πέτρος Δαμουλής. Μετάφραση: Κάτια Πρωτογεροπούλου.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 23/2/2009
Δεν είναι τα κινούμενα σχέδια που θα σας τρομάξουν, αλλά έχει αυτό το γκροτέσκο-Χάλογουιν στιλ που θα ικανοποιήσει όλες τις ηλικίες. Ως εξέλιξη της αγαπημένης για τους Αμερικανούς ιδέας του ύποπτου γειτονικού σπιτιού («Νύχτα Τρόμου», «Γείτονες της Συμφοράς»), εδώ ο κακός δεν είναι ούτε βρικόλακας, ούτε κάποιος ψυχοπαθής. Το ότι ένα ολάκερο σπίτι είναι ο κακός, βέβαια, μειώνει κάπου τη διάσταση της έμπνευσης, αφού φαντάζει ως εύκολη κι εφετζίδικη λύση. Αφήστε που είναι ακέραια παρμένη από έργο του Στίβεν Κινγκ. Είναι και το κλασικό μοτίβο των παλιών παραμυθιών περί «προσέξτε παιδιά και τη σκιά σας», που ίσως είναι κάπου παρατραβηγμένο για ένα σύγχρονο παιδί, αφού δεν συνοδεύεται από κάποιο λογικό κείμενο.
Η ταινία, παρά ταύτα, ξεχωρίζει γιατί έχει ένα δικό της μαύρο χιούμορ, έχει ιδέες για να εξελιχτεί και οι ήρωες είναι καλογραμμένοι. Ήταν η δεύτερη ταινία που γυρίστηκε για την τεχνική του Real-D και γι’ αυτό θα παρατηρήσετε πολλαπλή κίνηση και βάθος στην κάμερα, ειδικά στα ζουμ, και ειδικότερα εντός του σπιτιού. Κάτι που πλέον είναι συνήθειο, αλλά αν το έβλεπες στην εποχή του «έβγαλε μάτι». Από την άλλη, η κίνηση των ανθρώπινων χαρακτήρων ήθελε εξτρά δουλειά, αφού εδώ το motion-capture δεν κάνει τα θαύματα του «Πολικού Εξπρές».
Βαθμολογία:
Μου φαίνεται πραγματικά τελείως ακατάλληλο και απαράδεκτο για μικρά παιδιά...
Εάν προσθέσεις ένα "πολύ" στα μικρά παιδιά, ίσως εκεί κάποιες εικόνες φανούν τρομακτικές. Είναι ένα κλικ πιο πάνω από επεισόδιο του Σκούμπι Ντου. Αλλά όλα αυτά ας τα κοιτάμε καλύτερα από παιδί σε παιδί. Το καθένα σού έχει δείξει από νωρίς τις αντοχές του, μια και η μικρή οθόνη είναι φουλ από παιδικές σειρές που ελέγχονται για την καταλληλότητα τους ανά ηλικία. Πιο πολύ προσωπικά με φοβίζει εμένα να γίνεται στα παιδιά συνήθειο η πολεμική δράση. Και ακόμα πιο σίγουρα, δεν είναι τα καρτούν που θα διαμορφώσουν καταλυτικά την προσωπικότητα ενός παιδιού, αλλά τα καθημερινά βιώματα του με ζωντανούς "χαρακτήρες". Μια σφαλιάρα, πχ, ισοδυναμεί με το να δει ένα παιδί 100 βίαια καρτούν στη σειρά...