Οι Τζογαδόροι (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Τζέρι είναι ένας ταλαντούχος παίκτης του πόκερ, αλλά ο τζόγος του στερεί ό,τι καλό έχει μέσα του. Μια ημέρα, συναντά έναν χαρισματικό νεαρό ταξιδιώτη, τον Κέρτις. Θεωρώντας ότι ο Κέρτις είναι το γούρι του, τον πείθει να τον ακολουθήσει σε περιοδεία. Καθώς κατεβαίνουν προς τον Νότο από τσόχα σε τσόχα, καθ’ οδόν για ένα μεγάλο παιχνίδι στη Νέα Ορλεάνη, οι χαρακτήρες και τα κίνητρα των δύο αντρών σιγά-σιγά αποκαλύπτονται, αλλά κι ένας σφικτός δεσμός αναπτύσσεται ανάμεσα τους.

Σκηνοθεσία:

Anna Boden

Ryan Fleck

Κύριοι Ρόλοι:

Ryan Reynolds … Curtis Vaughn

Ben Mendelsohn … Gerry

Sienna Miller … Simone

Lio Tipton … Vanessa

Alfre Woodard … Sam

Robin Weigert … Dorothy

Jayson Warner Smith … Clifford

Marshall Chapman … Cherry

James Toback … Tony Roundtree

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Anna Boden, Ryan Fleck

Παραγωγή: Lynette Howell Taylor, Ben Nearn, Jamie Patricof, Tom Rice

Μουσική: Scott Bomar

Φωτογραφία: Andrij Parekh

Μοντάζ: Anna Boden

Σκηνικά: Jade Healy

Κοστούμια: Abby O’Sullivan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Mississippi Grind
Ελληνικός Τίτλος: Οι Τζογαδόροι

Παραλειπόμενα

Ο Jake Gyllenhaal ήταν ο αρχικός Κέρτις, αλλά αποχώρησε λόγω φόρτου εργασίας.
Κόστισε 7,1 εκατομμύρια δολάρια, αλλά τα έσοδα του περιορίστηκαν στις 422 χιλιάδες.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/9/2017

Έχουμε ένα καλό παράδειγμα ανεξάρτητου κινηματογράφου, στο οποίο μεγάλος νικητής δεν είναι η ίδια η ταινία, αλλά ο Ράιαν Ρέινολντς που βρίσκει κομμάτια καλού εαυτού, τα οποία φοβόμασταν ότι είχε πλέον απολέσει. Με τον Μπεν Μέντελσον πετυχαίνει μια εξαιρετική χημεία, σε ένα χαμηλόφωνο αλλά ολοζώντανο ζευγάρωμα. Μακάρι και το ζευγάρι των Άννα Μπόντεν, Ράιαν Φλεκ να ακολουθούσαν ομοίως το παράδειγμα, γιατί ενώ σκηνοθετικά παρουσιάζουν κάτι το αυθεντικό και το ζωντανό, σεναριακά προδίδουν τον εαυτό τους, ειδικά όσο η ταινία κυλάει προς το φινάλε της. Ενδιάμεσα, υπάρχουν σημεία άξια αναφοράς και ένα γενικό κλίμα που πείθει τον λάτρη του σινεμά που προάγει το Sundance, αλλά μαζί και σημεία που μάλλον ήθελαν δουλειά για να δέσουν με το σύνολο. Ιδίως στο πάντρεμα των υποειδών εντός του φιλμ, που γίνεται μεν με φυσιολογικού όρους, αλλά ήθελε καλύτερη ισορροπία.

Βαθμολογία: