Με Αγάπη, Ρόζι

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Love, Rosie

Ελληνικός Τίτλος: Με Αγάπη, Ρόζι

Εναλλακτικός Τίτλος: Where Rainbows End

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Where Rainbows End της Cecelia Ahern.

Παραλειπόμενα

• Αντίθετα με την ταινία που εξιστορεί μια περίοδο 12 ετών, το βιβλίο αναφέρεται σε 45 έτη.
• Ο Sam Claflin ήταν η πρώτη επιλογή της ιρλανδής συγγραφέως.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 5/2/2015

Μια ταινία που μπορεί να αγαπήσει μέρος του κοινού, αλλά μισεί με ευκολία όποιος μπαίνει στη διαδικασία να την κρίνει. Καταρχάς, έχει μια αξιαγάπητη φινέτσα, κι αυτή έρχεται ως συνέπεια των χαριτωμένων προσώπων της Lily Collins και του Sam Claflin. Δύο φρέσκοι ηθοποιοί που δεν έχουν μεν αποδείξει ερμηνευτική αξία, ούτε διαφαίνεται κάτι τέτοιο, αλλά έχουν το κάτι που δικαιολογεί το ότι το Χόλιγουντ ποντάρει σε αυτούς. Είναι, όμως, αυτό αρκετό; Μάλλον όχι. Μιλάμε για δύο-τρία καλά αστεία, μερικά χαμόγελα και κάνα-δυο σεναριακές γραμμές που απλά δικαιολογούν το γιατί θα υπάρξουν κάποιοι θεατές που θα βγουν ευχαριστημένοι. Αλλά κι αυτοί είτε θα είναι μικρής εμπειρίας από κινηματογραφικά πράγματα, ακόμα και στον χώρο της κομεντί, είτε θα είναι κυρίες, μια και η συγγραφέας του αρχικού υλικού, η Cecelia Ahern, γράφει αποκλειστικά για αυτές.

Τρανό πρόβλημα ότι γνωρίζετε από νωρίς, μην πω από την ανάγνωση της υπόθεσης, το πού θα καταλήξουν όλα. Μάλιστα, όταν η ταινία κάνει ότι πάει να σε μπερδέψει, μάλλον αισθάνεσαι ότι δουλεύει τον εαυτό της. Έχουμε ένα σενάριο που δεν πατάει γερά στο είδος του, μπορεί να μεταμορφωθεί από απόλυτα κωμικό σε δράμα, αρκεί να βγει η δουλειά. Κι αυτό προσφέρει πολλά βαρετά σημεία, που μάλλον χαρακτηρίζουν το σύνολο του φιλμ, παρά είναι διαλείμματα σε κάτι που αξίζει. Και το κυριότερο είναι ότι ενώ οι κομεντί-δραμεντί κάνουν τα τελευταία χρόνια μια προσπάθεια να ξεφύγουν από την καταραμένη συνταγή που τους έχει βγάλει το όνομα, η συγκεκριμένη είναι κόπια όλων των «αμαρτωλών» κοινοτοπιών που θέλαμε να αποφύγουμε. Είναι, δε, ιδέα μου ή οι Γερμανοί, μιλώντας για τον πρωτάρη σε αγγλόφωνα πλατό σκηνοθέτη, δεν κατέχουν από χιούμορ; Φοβάμαι ότι δεν είναι…

Βαθμολογία: