Άσε το Κακό να Μπει
- Låt den Rätte Komma In
- Let the Right One In
- 2008
- Σουηδία
- Σουηδικά, Ισπανικά
- Αισθηματική, Δραματικό Θρίλερ, Έπος, Μεταφυσικό Θρίλερ, Σινεφίλ, Τέρατα, Τρόμου, Φαντασίας
- 19 Μαρτίου 2009
Στη Σουηδία του 1982 ο μοναχικός 12χρονος Όσκαρ μεγαλώνει με τη μητέρα του και βλέπει σπάνια τον πατέρα του. Στο σχολείο είναι δακτυλοδεικτούμενος και γίνεται εύκολος στόχος για τους συμμαθητές του που εκτονώνονται βίαια πάνω του. Ο Όσκαρ κλείνεται στον εαυτό του και μαζεύει την οργή του. Τα πράγματα αλλάζουν όταν αρχίζει να νιώθει μια παράξενη έλξη για τη νέα συνομήλικη γειτόνισσα, την Έλι, ενώ ταυτόχρονα υποπτεύεται ότι έχει κάποια σχέση με μια σειρά μυστηριωδών φόνων.
Σκηνοθεσία:
Tomas Alfredson
Κύριοι Ρόλοι:
Kare Hedebrant … Oskar
Lina Leandersson … Eli
Per Ragnar … Hakan
Henrik Dahl … Erik
Karin Bergquist … Yvonne
Peter Carlberg … Lacke
Ika Nord … Virginia
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: John Ajvide Lindqvist
Παραγωγή: Carl Molinder, John Nordling
Μουσική: Johan Soderqvist
Φωτογραφία: Hoyte Van Hoytema
Μοντάζ: Tomas Alfredson, Dino Jonsater
Σκηνικά: Eva Noren
Κοστούμια: Maria Strid
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Lat den Ratte Komma In
- Ελληνικός Τίτλος: Άσε το Κακό να Μπει
- Διεθνής Τίτλος: Let the Right One In
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Άσε το Κακό να Μπει (2010)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Lat den Ratte Komma In του John Ajvide Lindqvist
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και μουσική στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Βραβείο σκηνοθεσίας, σεναρίου, φωτογραφίας, σκηνικών και ήχου στα Guldbagge, τα εθνικά βραβεία της Σουηδίας. Υποψήφιο σε ακόμα 2 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
- Βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ της Τριμπέκα.
Παραλειπόμενα
- Η μεταφορά του βιβλίου του John Ajvide Lindqvist ξεκίνησε να σχεδιάζεται από το 2004, όταν και αυτό εμφανίστηκε στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Η γνωριμία του συγγραφέα με τον Tomas Alfredson απέβη αποδοτική, μαι και ο Lindqvist γνώριζε ήδη τη δουλειά του σκηνοθέτη, αλλά και δήλωσε πως ο ένας καταλάβαινε πολύ καλά τον άλλον. Όταν όμως ο Lindqvist εξέφρασε τη θέληση να γράψει ο ίδιος το σενάριο, ο Alfredson είχε σκεπτικιστική στάση, αλλά από την άλλη δεν είχε καμία πρότερη εμπειρία από βρικόλακες και τρόμο. Αρκετοί χαρακτήρες έφυγαν, ενώ το ζήτημα της παιδοφιλίας κρύφτηκε πίσω από υπόνοιες, μια και ο σκηνοθέτης επέλεξε να επικεντρωθεί πρωτίστως στον ρομαντισμό.
- Οι μικροί πρωταγωνιστές Kare Hedebrant και Lina Leandersson δεν είχαν πρότερη επαφή με την κινηματογραφική κάμερα, ενώ επιλέχτηκαν μέσα από μια διαδικασία κάστινγκ που κράτησε επί ένα έτος. Για τον Alfredson, αυτό αποδείχτηκε το δυσκολότερο κομμάτι της παραγωγής.
- Παρότι η πλοκή τοποθετείται σε προάστιο της Στοκχόλμης, ο κύριος όγκος των γυρισμάτων έλαβε χώρα σε βορειότερη περιοχή της Σουηδίας, ώστε να υπάρχει αρκετό κρύο και χιόνι.
- Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε με μία μόνο κάμερα Arri 535B, που συνήθως βρίσκονταν στον ώμο του κάμεραμαν.
- Υπάρχουν ολόγυρα πενήντα πλάνα που επικρατεί η ψηφιακή τεχνολογία. Το μόνο που ζήτησε ο σκηνοθέτης ήταν αυτό να γίνει με διακριτικότητα, ώστε ο θεατής να μην το αντιλαμβάνεται.
- Επειδή η φωνή της Lina Leandersson ακούγονταν αρκετά “θηλυκή”, ντουμπλαρίστηκε με αυτήν της Elif Ceylan.
- Η διεθνής επιτυχία του φιλμ συνεχίστηκε με τη γρήγορη ανάδειξη του σε cult και τη δημιουργία μιας ολόκληρης σχολής σύγχρονου σκανδιναβικού τρόμου. Αυτό δεν ήταν κάτι που διέκρινε άμεσα το σουηδικό ινστιτούτο κινηματογράφου, μη βραβεύοντας με το Guldbagge καλύτερης ταινίας το φιλμ, αλλά και μην προτείνοντας το για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Κι ενώ οι παραγωγοί κυκλοφόρησαν την ταινία με γνώμονα να είναι νόμιμη η συμμετοχή της στα επόμενα Όσκαρ, αφού είδαν ότι απέτυχαν την είσοδο τους σε αυτά του 2008, το ινστιτούτο δεν αποδέχτηκε να τεθεί η ίδια ταινία προς υποψηφιότητα δύο φορές.
- Το 2010 εμφανίστηκε το αμερικανικό ριμέικ από τον Matt Reeves, το οποίο πήγε καλά στις κριτικές αλλά όχι στα ταμεία.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το τραγούδι Kvar i Min Bil του Per Gessle ακούγεται σε αρκετές σκηνές της ταινίας. Δεν γράφτηκε ειδικά για αυτήν, αλλά επιλέχτηκε λόγω του συγγενικού της ήχου με αυτόν των Gyllene Tider, μια δημοφιλής σουηδική ποπ μπάντα των 1980.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 17/11/2008
Με τη φήμη του Tribeca Film Festival και ένα σωρό βραβεία να το συνοδεύουν, το «περίεργο» θρίλερ του Tomas Alfredson κατάφερε να βάλει για τα καλά τη Σουηδία στο κινηματογραφικό προσκήνιο. Με τη σκανδιναβική του νοοτροπία ο σκηνοθέτης καταφέρνει να παράγει ένα σινεφίλ θρίλερ ευρωπαϊκών προδιαγραφών, το οποίο πειραματίζεται πάνω στο θέμα του εφηβικού έρωτα, συνδυάζοντας μεταξύ άλλων δυο ιστορίες: μια τρόμου και μια φιλίας.
Το Ασε το Κακό να μπει έχει τα απαραίτητα στοιχεία για να σε τρομάξει, ταυτόχρονα όμως καταφέρνει να σε προσεγγίσει με τα τρυφερά συναισθήματα που εκλύει, ικανά να σε κάνουν να συμπαθήσεις όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και τον ήρωα βαμπίρ. Δεν είναι αξιοπρόσεχτο μονάχα το γεγονός ότι συνδυάζονται άψογα δυο κινηματογραφικά είδη από τα οποία παράγονται δυο διαφορετικά συναισθήματα, αλλά ότι πετυχαίνεται και ο απόλυτος εναρμονισμός μεταξύ ευρωπαϊκής και αμερικάνικης κινηματογραφικής κουλτούρας.
Δεν είναι κραυγαλέο όσο οι ταινίες των Tarantino, Rodriguez, Wan, Roth, Aja και άλλων, όμως καταφέρνει να αναδειχτεί σε κάτι πολύ ανώτερο από αυτές.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 13/3/2009
Δεν έχουμε μια πολύ μεγάλη δημιουργία, αλλά η βαμπιρική μυθολογία πρέπει να είναι περήφανη για το νέο της μέλος. Η Σουηδία μπαίνει στον «κύκλο του αίματος» και παρουσιάζει ένα έργο που σου δίνει την εντύπωση πως η μέρα δεν θα έρθει ποτέ. Μια απίθανη, μουντή στα μπλε-πράσινα φωτογραφία δημιουργεί αυτή την εντύπωση της αιώνιας νύχτας, που μονάχα οι Σκανδιναβοί γνωρίζουν. Γενικά είναι η αισθητική της που δένει με την αφήγηση και σε κερδίζει είτε είσαι φαν του Twilight, είτε του Nosferatu…
Η ταινία του Tomas Alfredson έχει επιμέρους προβλήματα πάνω στο σενάριο της και στην έλλειψη απώτερου νοήματος. Εκεί που όμως είναι αληθινά σοφή είναι πως δεν διαστρεβλώνει τους κανόνες περί βαμπίρ, όπως έχουν διαμορφωθεί από πολύ παλιά, αλλά κάνει την ανανέωση της στον μύθο από τον δύσκολο δρόμο, στοχεύοντας την ουσία. Προσθέστε και μερικές σκηνές cult ανθολογίας (ειδικά αυτή με τις γάτες), τη σύζευξη σινεφιλικού με νεανικού ενδιαφέροντος και τον δικό της τρόπο να περιγράφει τη βία. Εκεί όμως που θα επιμείνω, είναι πως πρόκειται για αυθεντικό σύγχρονο σκανδιναβικό σινεμά και συγγενεύει απόλυτα με τις ταινίες του Aki Kaurismaki, του Pal Sletaune ή και συγκεκριμένα με το Insomnia. Η Σουηδία έπρεπε κάποια στιγμή να σταματήσει να τρομάζει από το φάντασμα του Ingmar Bergman και να αναζητήσει, όπως εδώ, κάτι το καινοτόμο.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 18/11/2010
Να επιτέλους κάτι που πολύ καιρό ήθελα να δω: πάντρεμα δύο τελείως διαφορετικών κινηματογραφικών ειδών. Πραγματικά, ποιος θα φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να συνυπάρξουν ο τρόμος και ο ρομαντισμός τόσο μα τόσο αρμονικά… Το πανέμορφο χιονισμένο τοπίο, οι ιδιαίτερες φυσιογνωμίες των δύο πρωταγωνιστών, η προσεγμένη σκηνοθεσία και ο αλά Ντελ Τόρο συνδυασμός μεταφυσικού και πραγματικού αφήνουν τον θεατή γοητευμένο στη θέαση αυτού του τόσο πρωτότυπου και ώριμου σκηνοθετικά δραματικού θρίλερ, που όμοιό του προσωπικά δεν έχω ξαναδεί.
Φτάνοντας στο τέλος της ταινίας έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα εντυπωσιακά σκηνοθετημένο cult φινάλε, όπου όμως μεταξύ των δύο στοιχείων του φιλμ εξακολουθεί να υπάρχει η ίδια ισορροπία.
Η τολμηρότατη κινηματογραφική κίνηση του Τόμας Άλφρεντσον θα μπορούσε να είναι αληθινά συγκλονιστική, εάν δεν ήταν τόσο συγκρατημένη, τόσο στον τρόμο όσο και στο δράμα. Αυτό φυσικά δεν το αναφέρω ως πρόβλημα της ταινίας (αυτό έλειπε, να βλέπουμε τόσο δύσκολες και ριψοκίνδυνες -και πετυχημένες κιόλας- προσπάθειες και να μένουμε ανικανοποίητοι), αλλά απλά ως τον λόγο για τον οποίο δεν είναι καθαρό αριστούργημα. Γενικότερα είναι μια ταινία που αξίζει και ίσως πρέπει να τη δει κάθε φαν των ταινιών τρόμου, όχι οπωσδήποτε γιατί θα του αρέσει (απευθύνεται μάλλον σε μικρό αριθμό θεατών), αλλά για να δει κάτι τελείως ξεχωριστό και, επιτέλους, μια ουσιαστική ανανέωση του βαμπιρικού μύθου.
Βαθμολογία: