Η Τόβα και ο Μέιρ είναι ένα ζευγάρι στα 60 που αγαπιούνται ακόμα, αλλά τους έχει καταπιεί η ρουτίνα της μικροαστικής ζωής τους στα προάστια. Όταν ένας κοσμοπολίτης εργένης μετακομίζει στο ρετιρέ της πολυκατοικίας τους, η μαγνητική του παρουσία και οι βραδιές καραόκε στο διαμέρισμά του μετατρέπονται σε εμμονή για το φιλήσυχο ζευγάρι. Θα είναι η νέα τους συνήθεια μια νέα αρχή και για τη σχέση τους ή αρχή του τέλους;
Σκηνοθεσία:
Moshe Rosenthal
Κύριοι Ρόλοι:
Sasson Gabay … Meir
Rita Shukrun … Tova
Lior Ashkenazi … Itzik
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Moshe Rosenthal
Παραγωγή: Efrat Cohen
Μουσική: Gal Lev, Lior Perla
Φωτογραφία: Daniel Miller
Μοντάζ: Dafi Farbman
Σκηνικά: Ido Dolev
Κοστούμια: Yam Brusilovsky
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Karaoke
- Ελληνικός Τίτλος: Καραόκε
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου (Sasson Gabay) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Rita Shukrun) στα εθνικά βραβεία του Ισραήλ. Υποψήφιο σε ακόμα 7 κατηγορίες, μεταξύ αυτών και καλύτερης ταινίας.
- Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ της Ιερουσαλήμ.
Παραλειπόμενα
- Παρότι έμπειρος στον χώρο, αυτό είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους για τον Moshe Rosenthal.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 18/7/2023
Το Καραόκε είναι μια ισραηλινή ταινία, και το βασικό της χαρακτηριστικό που δεν μπορούσα να μην το σκεφτώ είναι ότι θα μπορούσε να είναι μια ελληνική ταινία.
Περιγράφει τη ζωή ενός ζευγαριού ηλικίας άνω των 60 με την ησυχία και τη ρουτίνα που χαρακτηρίζει πλέον τη σχέση τους, και επιχειρεί σταδιακά να δείξει το πώς αυτό που θεωρεί ο ένας για τον άλλον ως δεδομένο είναι το επιφανειακό αποτέλεσμα καταπιεσμένων ονείρων και συμπεριφορών που είτε δεν τόλμησαν ποτέ να τις κυνηγήσουν ή συμβιβάστηκαν. Κίνητρο για όλο αυτό είναι ένας νέος γείτονας με πολύ έντονη προσωπική ζωή, αλλά πέρα από αυτό, σε σεναριακό επίπεδο τουλάχιστον, υπάρχει ένα υπέροχο σχόλιο για το πώς θεωρούμε ότι αποκτάμε σημασία σαν άνθρωποι μόνο όταν κάποιος άλλος μας δίνει σημασία: η ταινία ξεγυμνώνει απόλυτα αυτό το συναίσθημα.
Σκηνοθετικά πάσχει, υπάρχει κάτι τελείως διεκπαιρεωτικό στον τρόπο που είναι γυρισμένη, η μουσική έχει πολύ περισσότερη άποψη για το περιεχόμενο από τα πλάνα, και την ταινία τη σηκώνουν ολόκληρη οι υπέροχοι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν εδώ. Να πω χαριτολογώντας ότι το ελληνικό στοιχείο είναι πάρα πολύ έντονο, το πρώτο καραόκε που επιλέγει η πρωταγωνίστρια είναι το Μένω Εκτός της Αρβανιτάκη, ενώ οι χαρακτήρες χορεύουν και αναλύουν ζεϊμπέκικα. Είναι μια ταινία εύθυμη, όσο πρέπει ανάλαφρη, και με μια πετυχημένη ενδοσκόπηση.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
