Η Ζούγκλα

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 11/12/2017

Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποτινάξει την εικόνα του νεαρού μάγου, Χάρι Πότερ, από πάνω του τα τελευταία χρόνια. Έχει μεταμορφωθεί σε κερασφόρο τύπο, έχει μείνει σε σκοτεινή βικτωριανή έπαυλη και προσπάθησε να αναμετρηθεί με μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα, μέχρι και πτώμα με τρομακτικά προβλήματα “αερίων” έχει γίνει. Τώρα βρίσκεται παγιδευμένος στη ζούγκλα, προσπαθώντας να επιβιώσει μόνος του, σε μια στιγμή που πραγματικά θα χρειαζόταν το μαγικό ραβδί του Πότερ για να ξεφύγει από την κατάσταση που έμπλεξε. Αληθινή ιστορία, με ωραία φωτογραφία, διάθεση από τον Ράντκλιφ, ειπωμένη όμως με συμβατικό τρόπο.

Η Ζούγκλα είναι βασισμένη στο βιβλίο που έγραψε ο πραγματικός Γιόσι Γκρίνμπεργκ, ο άνθρωπος που υποδύεται στην ταινία ο Ράντκλιφ. Ο Γκρίνμπεργκ, βρέθηκε στις αρχές του 1980 στη Βολιβία. Εκεί συνοδευόμενος από έναν Ελβετό δάσκαλο κι έναν Αμερικανό φωτογράφο, αναζητά την περιπέτεια. Οι τρεις τους θα βρεθούν με τον Μάρκους, έναν τύπο που τους υπόσχεται ταξίδι στη ζούγκλα, εκεί όπου μπορεί να τους οδηγήσει σε μια χαμένη φυλή ιθαγενών αλλά και σε μια περιοχή γεμάτη χρυσό. Το ταξίδι ξεκινά αλλά τα πράγματα εξελίσσονται πολύ δύσκολα για τους τρεις φίλους, με τον Γκρίνμπεργκ να χάνεται στη ζούγκλα της Βολιβίας και να αγνοείται για αρκετές μέρες. Μετά από χρόνια αποφασίζει να διηγηθεί την περιπέτειά του στον υπόλοιπο κόσμο, γράφοντας ένα βιβλίο, το οποίο με τη σειρά του μετέφερε στον κινηματογράφο ο Γκρεγκ Μακλίν.

Ο Μακλίν είναι ο άνθρωπος που κάποια χρόνια πριν μας έδωσε το ενδιαφέρον Wolf Creek, ταινία τρόμου που εξελίσσεται στην Αυστραλιανή ύπαιθρο, αλλά και ακόμα ένα φιλμ τρόμου με φανατικούς φίλους, το Rogue. Σε ετούτο το φιλμ, ο Αυστραλός σκηνοθέτης, δείχνει ότι τα πάει καλά με τις περιπέτειες επιβίωσης. Καλή κινηματογράφηση της ζούγκλας και των φυσικών τοπίων και σχετικά καλός ρυθμός στην αφήγηση, με μία-δύο έντονες στιγμές. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι βλέπουμε κάτι ιδιαίτερα θεαματικό, κάτι που θα μας κρατήσει απόλυτα προσηλωμένους στην οθόνη. Δεν προσπαθεί τίποτα διαφορετικό ο Μακλίν, παραδίδοντας έτσι μια- όπως είπαμε και πιο πάνω- συμβατική περιπέτεια επιβίωσης, με καλά στοιχεία αλλά άτολμη.

Ο Ράντκλιφ στηρίζει το φιλμ όσο μπορεί με την ερμηνεία του, παρότι ο σκηνοθέτης φαίνεται να μην στηρίζει όσο θα μπορούσε τις στιγμές που ο ήρωας βρίσκεται αποκομμένος μέσα στη χαοτική ζούγκλα. Η μοναξιά, η πείνα, ο φόβος του Γκρίνμπεργκ πιάνουν ένα μικρό κομμάτι της αφήγησης, με τον Ράντκλιφ να δείχνει ότι μπορούσε να στηρίξει περισσότερη ώρα το φιλμ μόνος του αλλά ο Μακλίν επιλέγει να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας δείχνοντας τη σχέση των τριών ανδρών.

Όμορφα, άγρια τοπία, καλός ρυθμός κι ενδιαφέρουσα ιστορία επιβίωσης, σε ένα φιλμ που μπορεί να ικανοποιήσει εν μέρει τους φίλους των περιπετειών στη φύση. Όλα αυτά δεν κάνουν όμως το φιλμ του Μακλίν καμία ιδιαίτερη εμπειρία για τους κινηματογραφόφιλους, γι αυτούς που ψάχνουν το κάτι παραπάνω στην κινηματογραφική τους αναζήτηση. Δεν είναι κακό ωστόσο.

Βαθμολογία:

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 28/10/2018

Είναι περίεργο που ένας σκηνοθέτης σαν τον Γκρεγκ ΜακΛιν, εξιδεικευμένος στα θρίλερ, δεν προσπάθησε να δει την τρομακτική διάσταση του θέματος του, ακόμα και να το τραβήξει ως το καθαρόαιμο θρίλερ. Η ταινία του δεν είναι καθόλου κακή, αλλά μην αναμένετε το σασπένς να είναι αυτό που θα σας τραβήξει, όσο κι αν οι καταστάσεις ρέπουν προς τα άκρα. Υπάρχει μια αγωνία, αλλά γενικά ο ΜακΛιν μοιάζει να προσκολλάται από το γεγονός ότι αφηγείται μια αληθινή ιστορία, και προσπαθεί να επικεντρωθεί σε εκείνες τις παραμέτρους που δεν θα της στερήσουν την αληθοφάνεια. Χωρίς, λοιπόν, πολλές εντάσεις, η ταινία σε κρατάει σε μια εγρήγορση ως αφήγηση, έχει τον Ντάνιελ Ράντκλιφ που μπορεί να κρατήσει ως επίκεντρο μια ιστορία πέρα από τα συνηθισμένα, ενώ τέλος το τοπίο είναι από μόνο του ένας ολοζώντανος ήρωας της ταινίας.

Βαθμολογία: