Μα Πώς Τα Καταφέρνει! (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Κέιτ αφιερώνει τις μέρες της στη δουλειά της, σε μια εταιρεία οικονομικής διαχείρισης στη Βοστόνη. Το βράδυ επιστρέφει σπίτι στον σύζυγό της, τον αρχιτέκτονα Ρίτσαρντ, και στα δύο μικρά τους παιδιά. Ίδια είναι η καθημερινότητα και για την καλύτερή της φίλη, Άλισον. Όταν η Κέιτ θα αναλάβει ένα νέο πρότζεκτ το οποίο απαιτεί συχνά ταξίδια στη Νέα Υόρκη, ο Ρίτσαρντ επίσης κερδίζει μια νέα δουλειά που τόσο πολύ ποθούσε, και ο χρόνος τους πλέον είναι ελάχιστος. Η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο, όταν ο νέος συνέταιρος της Κέιτ, ο Τζακ, αρχίζει να εκφράζει ένα ενδιαφέρον γι’ αυτήν.

Σκηνοθεσία:

Douglas McGrath

Κύριοι Ρόλοι:

Sarah Jessica Parker … Kate Reddy

Pierce Brosnan … Jack Abelhammer

Greg Kinnear … Richard Reddy

Busy Philipps … Wendy Best

Olivia Munn … Momo Hahn

Christina Hendricks … Allison Henderson

Emma Rayne Lyle … Emily Reddy

Kelsey Grammer … Clark Cooper

Jessica Szohr … Paula

Seth Meyers … Chris Bunce

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Aline Brosh McKenna

Παραγωγή: Donna Gigliotti

Μουσική: Aaron Zigman

Φωτογραφία: Stuart Dryburgh

Μοντάζ: Camilla Toniolo

Σκηνικά: Santo Loquasto

Κοστούμια: Renee Ehrlich Kalfus

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: I Don’t Know How She Does It
Ελληνικός Τίτλος: Μα Πώς Τα Καταφέρνει!

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: I Don’t Know How She Does It της Allison Pearson.

Παραλειπόμενα

Αποτυχία στα ταμεία, όπου ίσα που έβγαλε τον προϋπολογισμό της. Τα συνολικά κέρδη ήταν 31,4 εκατομμύρια δολάρια, έναντι όμως κόστους των 24ων.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 20/9/2011

Μα πώς, αλήθεια, τα καταφέρνει αυτό το κορίτσι (ρητορική ερώτηση…)! Με σκηνοθέτη τον συμπαθέστατο Douglas McGrath, και πάλι χώθηκε μέσα στην απόλυτη αποτυχία. Ειλικρινά, αν δεν ήταν το τηλεοπτικό (για το κινηματογραφικό, ούτε λόγος) Sex and the City, θα την είχαν αφίσα στα Χρυσά Βατόμουρα! Εδώ, δεν είναι μακριά από την ερμηνεία της στο πετυχημένο sitcom, αλλά όσο προσπαθεί να είναι λιγάκι πιο κωμική από εκεί, έχουμε ναυάγιο. Σαν να αποκαλύπτει στον θεατή ότι πασχίζει να ερμηνεύσει. Η γενική της παρουσία κατακλύζει όλη την ταινία, είναι ούτως ή άλλως κομμένη και ραμμένη πάνω της, αλλά αυτό είναι που βοηθάει το φιλμ να είναι ό,τι πιο αδιάφορο έχετε δει τελευταία.

Βασικά, για να τα πούμε ένα χεράκι και για τα «θηλυκά» μπεστ-σέλερ των ΗΠΑ, είναι σαν να ξεφυλλίζεις ένα γυναικείο περιοδικό, από αυτά που τα χαζεύεις και μετά τα πετάς στον κάλαθο της λήθης. Μια δόση φεμινισμού από δω, μια εξυπνάδα από κει, και υποτίθεται ότι η μέση γυναίκα πρέπει να αισθανθεί το «δράμα» της ηρωίδας. Αν ήταν αυτή η καθημερινότητα της μέσης γυναίκας, θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι. Όχι σαν την αληθινά αχάριστη συγγραφέα-ηρωίδα που βρίσκει τόσο σημαντικά τα συγκεκριμένα προβλήματα της. Τουτέστιν, τσάμπα τα βάζω με την κακομοίρα την Parker. Απλά την έχουν βάλει με το ζόρι να αναλαμβάνει τον ρόλο της μέσης «πέρα βρέχει» Αμερικανής, αφού έχει κάνει όνομα πάνω σε αυτόν. Από την άλλη, θα μου πείτε, αυτή τον αναλαμβάνει… Καλά Βατόμουρα!

Βαθμολογία: