Ένα Τρελό Τρελό Τζακούζι (2010)

ΣΥΝΟΨΗ

Τον Άνταμ τον εγκατέλειψε η κοπέλα του, ο Λου είναι party-animal που δεν βρίσκει πάρτι, η σύζυγος του Νικ ελέγχει την κάθε του κίνηση, ενώ ο Τζέικομπ έχει εμμονή με ηλεκτρονικά παιχνίδια και δεν βγαίνει ποτέ από το υπόγειο του. Μετά από μια τρελή βραδιά ατελείωτου αλκοόλ στο τζακούζι ενός σαλέ, oι τέσσερις φίλοι ξυπνούν στο έτος 1986. Αυτή είναι η ευκαιρία τους να αλλάξουν το μέλλον.

Σκηνοθεσία:

Steve Pink

Κύριοι Ρόλοι:

John Cusack … Adam Yates
Rob Corddry … Lou ‘Violator’ Dorchen
Craig Robinson … Nick Webber
Clark Duke … Jacob Yates
Chevy Chase … ο τεχνικός
Collette Wolfe … Kelly Yates
Crispin Glover … Phil Wedmaier
Sebastian Stan … Blaine
Lizzy Caplan … April Drennan

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Josh Heald, Sean Anders, John Morris
Στόρι: Josh Heald
Παραγωγή: John Cusack, Grace Loh, Matt Moore, John Morris
Μουσική: Christophe Beck
Φωτογραφία: Jack N. Green
Μοντάζ: George Folsey Jr., James Thomas
Σκηνικά: Bob Ziembicki
Κοστούμια: Dayna Pink

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Hot Tub Time Machine
Ελληνικός Τίτλος: Ένα Τρελό Τρελό Τζακούζι

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Ένα Τρελό Τρελό Τζακούζι 2 (2015)

Παραλειπόμενα

Ο John Cusack δήλωσε πως πήρε την απόφαση να συμμετέχει σχεδόν αποκλειστικά λόγω του τίτλου της ταινίας.
Οι σεναριογράφοι Sean Anders και John Morris ήταν αρχικά να το σκηνοθετήσουν. Η τελική επιλογή, ο Steve Pink, τυχαίνει προσωπικής φιλίας με τον John Cusack.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/5/2010

Καθόλου τυχαία, πρόκειται για ταινία του σεναριογράφου του High Fidelity, ακόμα μια βουτιά στα 1980 με κριτική διάθεση επί της νοσταλγίας. Εδώ όμως έχουμε πεντακάθαρη κωμωδία, κάτι σαν συνονθύλευμα ταινιών από τη συγκεκριμένη δεκαετία, που κάνει το παραπλήσιο Hangover να ντρέπεται. Πέρα από την όποια απογοήτευση που προκαλεί από κάποιο σημείο, πετυχαίνει το πολύ βασικό: βγάζει γέλιο και μάλιστα ατόφιο. Μια buddy-movie που δεν ελέγχεται για την αθυροστομία της γιατί τη σερβίρει με ώριμη διάθεση, μια buddy-movie που θα αγαπήσουν οι 30 και κάτι και θα γουστάρουν και οι νεότεροι. Είναι τρελό αυτό το τζακούζι…

Δεν έχω αναφέρει ακόμα το βασικό, πως στην πραγματικότητα η ταινία είναι ακόμα μία Μέρα της Μαρμότας και μάλιστα άξια διάδοχος. Παίρνει μια κουλή κατάσταση «back in time» και πλάθει τον μύθο της, καλοπροαίρετα, εις βάρος των προγόνων της. Αν όλα, όμως, πάνε ρολόι μέχρι ένα σημείο, κάπου μετά τη μέση αρχίζουν οι ευκολίες και κάποιες ιδέες φαντάζουν μικρές στο σύνολο της ταινίας. Η τετράδα των πρωταγωνιστών είναι πανάξια, βγάζει γέλιο, αλλά έχει κάτι το σκοτεινό που δεν θα αποδεχτεί το ευρύ κοινό. Γενικά, η διαχείριση του υλικού από τον Pink είναι κάπως σφιχτή, ακολουθεί πιστότερα από ό,τι χρειάζονταν τις γραμμές του σεναρίου. Αυτά δεν σημαίνουν πως θα χαλάσει ο χαβαλές σας. Μαρμότες δεν βγαίνουν κάθε χρόνο κι όταν βγαίνουν έχει καλοκαιρία…

Βαθμολογία: