Πέντε παιδικοί φίλοι ξανασυναντιούνται, όταν ο προπονητής, που τους είχε απογειώσει το ηθικό οδηγώντας τους στην κατάκτηση του τοπικού πρωταθλήματος μπάσκετ τριάντα χρόνια πριν, πεθαίνει. Αποφασίζουν να περάσουν μαζί το σαββατοκύριακο της 4ης Ιουλίου στο σπίτι δίπλα στη λίμνη, εκεί που κάποτε μαζεύονταν και γιόρταζαν ως ξέφρενα νιάτα τις νίκες τους. Τώρα, βέβαια, μεσήλικες πια, σέρνουν μαζί ιδιότροπες συζύγους, κακομαθημένα παιδιά, βραχνά σκυλιά, φωνακλούδες πεθερές και παριστάνουν τους μεγάλους και επιτυχημένους.
Σκηνοθεσία:
Dennis Dugan
Κύριοι Ρόλοι:
Adam Sandler … Leonard ‘Lenny’ Feder
Kevin James … Erickson ‘Eric’ Lamonsoff
Chris Rock … Kurtis ‘Kurt’ McKenzie
David Spade … Marcus ‘Higgy’ Higgins
Rob Schneider … Rob ‘Carrot’ Hilliard
Salma Hayek … Roxanne ‘Roxie’ Chase-Feder
Maya Rudolph … Deanne McKenzie
Maria Bello … Sally Lamonsoff
Joyce Van Patten … Gloria Noonan-Hilliard
Steve Buscemi … Wiley
Jake Goldberg … Greg Feder
Cameron Boyce … Keithie Feder
Tim Meadows … Malcolm Fluzoo
Jamie Chung … Amber Hilliard
Blake Clark … Bobby ‘Buzzer’ Ferdinando
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Adam Sandler, Fred Wolf
Παραγωγή: Jack Giarraputo, Adam Sandler
Μουσική: Rupert Gregson-Williams
Φωτογραφία: Theo van de Sande
Μοντάζ: Tom Costain
Σκηνικά: Perry Andelin Blake
Κοστούμια: Ellen Lutter
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Grown Ups
- Ελληνικός Τίτλος: Οι Μεγάλοι
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Οι Μεγάλοι 2 (2013)
Παραλειπόμενα
- Οι τέσσερις από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές (Sandler, Rock, Schneider και Spade) επανενώθηκαν μετά τη σαιζόν 1990-91 του δημοφιλούς σόου Saturday Night Live.
- Η Maya Rudolph ήταν στην πραγματικότητα έγκυος κατά τα γυρίσματα.
- Μετά την πρεμιέρα, ο Adam Sandler έκανε δώρο στους υπόλοιπους τέσσερις της ομάδας από μία Maserati.
- Ο Gary Busey είχε μια κάμεο σκηνή, αλλά κόπηκε στο μοντάζ.
- Το υλικό που είχε τραβηχτεί ήταν τρεις ώρες και 20 λεπτά.
- Παρότι δεν άρεσε στους κριτικούς, το φιλμ έβγαλε 271,4 εκατομμύρια δολάρια. Το κόστους του ήταν στα 80.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 19/7/2010
Θα μπορούσαμε να μείνουμε στη γενική του νοηματική κι ατμόσφαιρα, και να πούμε πως πήραμε μια δόση καλοκαιρινής δροσιάς. Όταν όμως οι ήρωες γελούν πιο πολύ από τους θεατές, έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Αφήστε που ένας από τους κανόνες τής κωμωδίας απαγορεύει από τους ήρωες να το καταδιασκεδάζουν. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε πως η νοσταλγική του πλευρά αφορά άμεσα τους Αμερικανούς, ενώ εμάς μονάχα έμμεσα κι αυτό λόγω του ότι έχουμε γαλουχηθεί από τις ταινίες τους. Μήπως οι δικές μας κωμωδίες δεν προσφέρουν κάτι ανάλογο ή μου φαίνεται;
Οι ηθοποιοί είναι όλοι ευχάριστοι και σαν παρέα λειτουργούν, όσο τους επιτρέπει το κείμενο. Το ευχάριστο αυτό κλίμα, από την άλλη, αναλώνεται σε μια απόλυτη χαλαρότητα ρυθμού, που θα μπορούσε να είναι ενός δράματος της Disney. Κι αν υπάρχουν κάποια μηνύματα, αυτά ανήκουν στις μικρές ηλικίες που καλό θα ήταν να επιστρέψουν σε αγνότερους τρόπους διασκέδασης. Έλα, όμως, που το φιλμ ανταποκρίνεται μονάχα προς τις ώριμες ηλικίες; Μια οικογενειακή κωμωδία που προσέχει να μην προσβάλει (πέρα από μια εμμονή με όσα αφορούν τα οπίσθια!), αλλά διασκεδάζει ελάχιστα το κοινό. Ιδίως με το φινάλε του, έναν βαρετό αγώνα μπάσκετ, φανερώνει τη βασική του έλλειψη, την ανυπαρξία σεναρίου. Καλή, παιδιά, η παρέα σας, αλλά «βρωμάει» το χιούμορ σας…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
