Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Μέμφις, σεσημασμένος κλέφτης σπάνιων και ακριβών αυτοκινήτων, αναγκάζεται να επιστρέψει στην παρανομία, όταν η ζωή του μικρού του αδελφού κινδυνεύει. Για να τον σώσει, θα πρέπει μέσα σε μία νύχτα να κλέψει πενήντα επιλεγμένα οχήματα, και να τα οδηγήσει στο σημείο από όπου θα φυγαδευτούν από τη χώρα, έχοντας ωστόσο την αστυνομία στο κατόπι του.

Σκηνοθεσία:

Dominic Sena

Κύριοι Ρόλοι:

Nicolas Cage … Randall ‘Memphis’ Raines

Angelina Jolie … Sara ‘Sway’ Wayland

Robert Duvall … Otto Halliwell

Will Patton … Atley Jackson

Delroy Lindo … ντετέκτιβ Roland Castlebeck

Giovanni Ribisi … Kip Raines

Christopher Eccleston … Raymond Calitri

Vinnie Jones … ‘Sphinx’

Scott Caan … Tumbler

James Duval … Freb

Timothy Olyphant … ντετέκτιβ Drycoff

Chi McBride … Donny Astricky

Grace Zabriskie … Helen Raines

Frances Fisher … Junie Halliwell

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Scott Rosenberg

Παραγωγή: Jerry Bruckheimer, Mike Stenson

Μουσική: Trevor Rabin

Φωτογραφία: Paul Cameron

Μοντάζ: Roger Barton, Chris Lebenzon, Tom Muldoon

Σκηνικά: Jeff Mann

Κοστούμια: Marlene Stewart

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Gone in Sixty Seconds
Ελληνικός Τίτλος: Σε 60 Δευτερόλεπτα
Εναλλακτικός Τίτλος: Gone in 60 Seconds

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Πανικός στην Άσφαλτο (1974)

Σεναριακή Πηγή

Σενάριο: Πανικός στην Άσφαλτο του H.B. Halicki.

Παραλειπόμενα

Όχι τόσο πιστό ριμέικ μιας ανεξάρτητης επιτυχίας του 1974. Στη χώρα μας βγήκε ως Πανικός στην Άσφαλτο, αλλά επανεκδόθηκε ως Σε 60 Δευτερόλεπτα.
Η τελική σκηνή είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού.
Παρότι στα κρέντιτ αναγράφεται ως μόνος σεναριογράφος ο Scott Rosenberg, στην πραγματικότητα διαφώνησε με τον σκηνοθέτη, και ο Jonathan Hensleigh με τον J.J. Abrams έκαναν ένα εκ νέου φρεσκάρισμα στο κείμενο.
Παρά τις σοβαρές ενστάσεις των κριτικών, η ταινία έτρεξε καλά στα ταμεία. Με κόστος 90 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε συνολικά 237,2.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Οι The Cult οδηγούν το σάουντρακ με το Painted on My Heart.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/4/2009

Ριμέικ ενός καλτ φιλμ του 1974 (τότε που είχε γίνει μίνι μόδα με τα γρήγορα αμάξια), το οποίο όμως έχει τόσο εκμοντερνιστεί και παραλλαχτεί, που είναι άφαντο. Ο Ντομινίκ Σενά τα καταφέρνει στη δράση, σε γεμίζει με τις γρήγορες σκηνές και γενικά όταν η ταινία θέλει να τρέξει, το φέρνει βόλτα μια χαρά. Όμως, ο Νίκολας Κέιτζ είναι ο γνωστός αντικομφορμιστής-συντηρητικός που λίγοι αντέχουν να δουν, και η Αντζελίνα Τζολί βγάζει το φίδι από την τρύπα, όχι τόσο μέσω κάποιας ερμηνείας, αλλά σίγουρα παρουσίας. Οι φίλοι των ακριβών αμαξιών θα κάνουν την τύχη τους, αφού αυτά είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές, πόσο μάλλον όταν γκαζώνουν. Πρόκειται όμως συνολικά για «ζούφια» ποιοτικά ταινία, που αν είχε λίγο κατώτερα στάνταρ (όπως μη διάσημο καστ ή μη παραγωγό του Μπρουκχάιμερ), δεν θα φαίνονταν παράξενο αν κατέληγε στο βίντεο. Θυμίζει και παραλλαγή των Μαχητών των Δρόμων, απλά εκεί λειτουργούσε ορθότερα το αντικομφορμιστικό κλίμα που επιβάλλεται για μια ταινία ταινία.

Βαθμολογία: